Είναι βέβαιο ότι ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών κόστισε ευρωεκλογικά στη ΝΔ. Και αναζωπύρωσε τις εσωκομματικές «γκρίνιες» των συντηρητικών στο κόμμα, τις οποίες, μάλιστα, έσπευσε (με πίκρα και προσωπικό παράπονο, ιδιοτέλεια, ανούσια και για πολλοστή φορά) να ξαναφέρει στην επικαιρότητα ο κ. Σαμαράς.
«Μήπως γίναμε υπερβολικά κεντροδεξιοί σε βάρος της παραδοσιακής βάσης μας; Μήπως με κάποιον τρόπο θίγουμε τα πατροπαράδοτα ιερά και όσια των δεξιών; Μήπως πρέπει να το… πάρουμε αλλιώς;»
Λογικοί προβληματισμοί για σημαντική μερίδα βουλευτών και στελεχών. Αλλά… κάπως επικαιρική, βιαστική, εύκολη.
Δεν μπορεί όλοι αυτοί οι «ανήσυχοι» να παραβλέπουν ότι οι εντυπωσιακές νίκες του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2019 αλλά και το 2023 (δύο φορές) επιτεύχθηκαν κατά κύριο λόγο λόγω της στροφής του σε πιο προοδευτικά, κεντρώα ακροατήρια, που του έδωσαν τη δύναμη να επιχειρήσει να εφαρμόσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα.
Είναι εθελοτυφλία να μην καταλαβαίνει κανείς ότι ένας σωρός κόσμος μη ακραιφνώς «δεξιός», αλλά προοδευτικός, υπέρ των μεταρρυθμίσεων και κατά της καταστροφικής αδράνειας και του «να μην αλλάξει τίποτε», ψήφισε τη ΝΔ «του Μητσοτάκη». Και έκανε τη διαφορά εδώ και πέντε χρόνια…
Με λάθη, πισωγυρίσματα, κακές εκτιμήσεις (σε πολιτικές αλλά και πρόσωπα…), ανούσιες εμμονές και ψευδαισθήσεις, ατολμίες. Αλλά με επιμονή στον βασικό στόχο του συνολικού εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης της χώρας, με ειλικρινή αναγνώριση των όποιων λαθών και τις απαραίτητες διορθώσεις. Και, μάλιστα, σε μια περίοδο που έπεσαν… κατακέφαλα στην Ελλάδα, όλες μαζί!
Ας μη γελιόμαστε. Η εκφραζόμενη δυσαρέσκεια της κοινωνίας που κατεγράφη και στις ευρωεκλογές (κυρίως έναντι της κυβέρνησης, με «όπλο διαμαρτυρίας» την αποχή… της σιγουριάς, αλλά και στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης) ξεκινάει κατά κύριο λόγο από την οικονομική κατάσταση που βιώνει ο απλός κόσμος. Την ακρίβεια, πιο απλά, κυρίως στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τα καύσιμα, τα φάρμακα.
Κι από κοντά στο…. ενδημικά βαρέως ασθενούν ΕΣΥ, τις συνεχιζόμενες ταλαιπωρίες (παρά την ελάφρυνση λόγω ψηφιοποιούμενου κράτους) της δημόσιας διοίκησης. Μαζί με τη σημειούμενη προβληματικότητα της καθημερινότητας λόγω της ασυνεννοησίας των θεσμικών κρατικών πυλώνων.
Για παράδειγμα, το απαράδεκτο φαινόμενο («φυτίλι» στις πυρκαγιές) να δίνεται αυστηρή εντολή καθαρισμού και αποψίλωσης των ιδιωτικών χώρων εν όψει θερινής περιόδου, αλλά να μην έχει… εξασφαλισθεί η συνεργασία των Δήμων και Κοινοτήτων για την απομάκρυνση των εύφλεκτων ξερών κλαδιών και χόρτων…
Έχουν γίνει (με τις νεοελληνικές χρονοκαθυστερήσεις…) πολλά, απομένουν περισσότερα να ξεκινήσουν να γίνονται. Απαιτείται δυναμική και ισχυρή διακυβέρνηση, που αυτήν τη στιγμή μόνο η ΝΔ του Μητσοτάκη μπορεί να εξασφαλίσει, με τις απαραίτητες διορθώσεις… ημαρτημένων και προσώπων. Δεν έχει ακόμη αποδειχθεί ότι ο μετεκλογικός ανασχηματισμός υπηρετεί αυτή την ανάγκη. Άτολμος και περισσότερο «των ισορροπιών» και της εσωκομματικής καταλλαγής φαίνεται…
Το πρόβλημα είναι ότι τούτη την ώρα (και τις πολλές τελευταίες ώρες…) δεν διατυπώνεται από κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης κάποια ρεαλιστική, βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι τόσο πολύ απασχολημένοι με τον εσωκομματικό μικρόκοσμό τους, σπαταλούν τόση ενέργεια και «πολιτική» στις προσωπικές ηγετικές φιλοδοξίες αρχηγών και παρατρεχάμενων, που δεν… ευκαιρούν να προβληματισθούν με τα προβλήματα και την καθημερινότητα του κόσμου και τις καταλυτικές λύσεις που απαιτούνται…
Δεν μας αρέσει ο Μητσοτάκης και η ΝΔ του; ΟΚ, ας βγάλουμε κάποιον άλλον στις επόμενες εκλογές, αν μέχρι τότε έχει αναδειχθεί ένα άλλο αξιόπιστο κόμμα με… αδιαμφισβήτητο αρχηγό, πειστικό εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα και σχεδιασμό που να ταιριάζει στα αιτούμενα από την κοινωνία.
Αλλά, μέχρι τότε, «παράγοντες», «πρώην», «τέως», δυσαρεστημένα φιλόδοξα στελέχη και λοιποί παρατρεχάμενοι ας μην κάνουν την έτσι κι αλλιώς δύσκολη διακυβέρνηση της χώρας ακόμη πιο προβληματική. Και αυτοί δεν πρόκειται να κερδίσουν, και εμείς όλοι οι άλλοι, όπου κι αν ανήκουμε, σίγουρα έχουμε να χάσουμε…