Σε άλλες εποχές θα μπορούσε να μοιάζει και με ανέκδοτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για παραποίηση των θέσεων του.
Μπορεί να γίνει και καλύτερο. Ο Αλέξης Τσίπρας καταγγέλλει ότι κάποιοι εσκεμμένα διαστρεβλώνουν τα λεγόμενα του για να τον πλήξουν. Δεν είναι όμως αστείο. Αυτό ακριβώς κάνουν. Και κατηγορούν είτε τους πολιτικούς τους αντιπάλους που αξιοποιούν μαργαριτάρια του ο αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε συνεντεύξεις, είτε τα μέσα ενημέρωσης που απλά μεταδίδουν τις δηλώσεις του.
Πρώτα ήταν η αντιπαράθεση για τις διαδηλώσεις. Τότε, μιλώντας στον Alpha, ο κ. Τσίπρας είχε πει σε ερώτηση για το αν δέχεται το ρίσκο εξάπλωσης του κορωνοϊού στις διαδηλώσεις που ενθάρρυνε το κόμμα του, απάντησε : «Βεβαίως, δέχομαι το ρίσκο και γι' αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδιο που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μέσα στην πανδημία». Συγκέντρωσε τα πυρά για αυτή την δήλωση και χρειάστηκε να μιλήσει την επόμενη μέρα στη Βουλή για να εξηγήσει ότι «άλλο το δέχομαι πως υπάρχει ρίσκο και άλλο το αναλαμβάνω το ρίσκο». Αυτός καλά τα είπε, αλλά, φταίνε οι άλλοι για τη «διαστρέβλωση και αλλαγή λέξεων για εντυπώσεις».
Στη συνέχεια ήρθε το…ξεστοκάρισμα. Πάλι σε συνέντευξη του, αυτή τη φορά στον Αντένα, είπε ότι «άνοιξε η πλατφόρμα επιτέλους, έστω και για τα AstraZeneca για να ξεστοκάρουμε…». Χρησιμοποίησε μια λέξη με άκρως αρνητική χροιά για να περιγράψει την επέκταση των εμβολιασμών στις ηλικίες 30 έως 44 με το συγκεκριμένο εμβόλιο. Ύστερα από την ένσταση του Γιώργου Παπαδάκη για την συγκεκριμένη λέξη χρειάστηκε άλλες 100 λέξεις για να πει ότι είναι σωστό να εμβολιαστούν όλοι. Η διακοπή του δημοσιογράφου έδωσε την ευκαιρία στον κ. Τσίπρα να διορθώσει την αρχική τοποθέτηση. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι διαφορετικά θα το είχε κάνει. Το ξεστοκάρισμα όμως προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με την κυβέρνηση να κατηγορεί τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι πολεμά την εθνική προσπάθεια για τον εμβολιασμό των πολιτών. Και ήρθε ο εκπρόσωπος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για «διαστρεβλωμένα μηνύματα» που «χρεώνουν στον κ. Τσίπρα».
Όλα αυτά, όπως είπαμε, δεν είναι καθόλου αστεία. Γιατί ο κ. Τσίπρας είναι τέως πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι ένας σχολιαστής στην τηλεόραση που μπορεί να πει μια κουβέντα παραπάνω. Γιατί κάθε λέξη ενός θεσμικού παράγοντα έχει βαρύτητα. Αν στον ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται κάθε φορά που μιλάει ο κ. Τσίπρας δύο ημέρες για να εξηγήσουν ότι εννοούσε κάτι άλλο από αυτό που καταλαβαίνουν όσοι τον ακούν, το πρόβλημα υπάρχει στα όσα λέει και όχι στα όσα οι άλλοι αντιλαμβάνονται. Ακόμα κι αν χρησιμοποιούνται κάποιες φορές καθ’ υπερβολή είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Ας είναι προσεκτικός, θα απαντήσουν οι πιο αθώοι. Η άλλη ανάγνωση είναι πως υπάρχει έλλειψη στρατηγικής που επιχειρείται να εξισορροπηθεί από το πάτημα σε δύο βάρκες. Με το κλείσιμο του ματιού και στους μεν και στους δε. Αυτό κι αν δεν είναι αστείο.
Ειδικά αν θυμηθούμε λίγο το πρόσφατο παρελθόν. Ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα χρόνια της κρίσης και πήρε από το …χέρι τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και τον έκανε κόμμα εξουσίας με βασικό όπλο τον άκρατο λαϊκισμό, το χάιδεμα των αυτιών όσων επλήγησαν από την χρεοκοπία της χώρας και την επίθεση σε όσους διαφωνούσαν μαζί του –πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους ή…περαστικούς- χρησιμοποιώντας κάθε μέσο. Συχνά πυκνά την διαστρέβλωση των λόγων τους και τα ψέματα. Οι «άλλοι» ήταν υπηρέτες των μνημονίων. Αυτός θα τα έσκιζε. Οι «άλλοι» ήταν υπηρέτες συμφερόντων. Αυτός κάθε λέξη του Συντάγματος. Η πολιτική κάλυψη όσων έστηναν κρεμάλες έξω από τη Βουλή, το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», είναι μερικές από τις στιγμές του κ. Τσίπρα στην πορεία προς την εξουσία. Το τοξικό κλίμα της εποχής έκανε πολύ κακό στην κοινωνία και την χώρα, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, το καλοκαίρι του 2015. Περνώντας τα χρόνια και καινούργιες προκλήσεις να κάνουν την εμφάνιση τους, τείνουμε να ξεχνάμε ακόμα και το πρόσφατο παρελθόν. Αν όμως σταματήσουμε μια στιγμή να το σκεφτούμε, οι καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα ότι διαστρεβλώνονται τα λόγια τους μοιάζει περισσότερο ως αντιπαράθεση με τον καθρέπτη τους.