Η «ευκαιρία» του ΠΑΣΟΚ, για την οποία πολλοί μιλούν τελευταία, με αφορμή την εκλογή ηγεσίας, έχει απόλυτη σχέση με την πολιτική συγκυρία που είναι όντως μοναδική. Ποια είναι αυτή;
Η ΝΔ βρίσκεται σε πτωτική πορεία - έχασε 13 μονάδες μέσα σε ένα χρόνο από τις εθνικές εκλογές μέχρι τις ευρωεκλογές και καταγράφεται σήμερα σε ποσοστά 21-24% στην πρόθεση ψήφου. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε τροχιά διάλυσης και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις του δίνουν μονοψήφιο ποσοστό, ενώ όλο και λιγότεροι ψηφοφόροι τον βλέπουν ως εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να λύσει το θέμα της ηγεσίας του αλλά ταυτόχρονα να χαράξει την πολιτική του στρατηγική που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι καμία άλλη παρά μόνο η δημιουργία του πόλου που θα σταθεί απέναντι στη ΝΔ. και θα διεκδικήσει να ξαναγίνει κυβέρνηση.
Πέραν της πολιτικής συγκυρίας το ΠΑΣΟΚ έχει άλλο ένα πλεονέκτημα. Βρίσκεται για μεγάλο χρονικό διάστημα (εννέα χρόνια) μακριά από την εξουσία. Αυτοί που κυβέρνησαν από το 2015 μέχρι και σήμερα είναι τα άλλα δυο συστημικά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τους ΑΝΕΛ) και η ΝΔ. Με δεδομένο ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν το 2027, η απόσταση του ΠΑΣΟΚ από την άσκηση της εξουσίας μεγαλώνει ακόμη περισσότερο - φτάνει στα 12 χρόνια, δηλαδή τρεις τετραετίες.
Φτάνουν αυτά για να πείσει το ΠΑΣΟΚ ξανά ότι αξίζει να του εμπιστευτούν οι ψηφοφόροι τη διακυβέρνηση του τόπου; Προφανώς όχι! Ένα κόμμα που κυβέρνησε σχεδόν τα 25 από τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης έχει ακόμη αρκετούς σκελετούς στη ντουλάπα του και πολλά μελανά σημεία στην ιστορία του. Δυστυχώς, αν και αναγκάστηκε να κάνει την αυτοκριτική του, το ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε ποτέ να πει ολόκληρη την αλήθεια για τις ευθύνες του και για το ρόλο που επιτέλεσε στην μεταπολίτευση. Η εύκολη λύση ήταν να κρατήσει ως «επιτυχίες» του τα δημοφιλή και τα εύκολα και να ξεχάσει τα αντιδημοφιλή και τα δύσκολα. Κι όμως! Αυτά είναι που το κράτησαν ζωντανό - αυτά που του έδωσαν την ευκαιρία να «ταπεινωθεί» και να ξανασυστηθεί στους ψηφοφόρους ως σοβαρή πολιτική δύναμη που προτάσσει το συμφέρον της χώρας από το κομματικό συμφέρον.
Στο γκάλοπ της «Μέτρον Ανάλυσις» για το Μέγκα το ΠΑΣΟΚ έρχεται πρώτο ως προς τα όρια της εκλογικής επιρροής, δηλαδή τη μέτρηση του εύρους των δυνητικών ψηφοφόρων ενός κόμματος. Το 45% των ερωτηθέντων απαντούν ότι θα μπορούσαν δυνητικά να το ψηφίσουν, έναντι 42% που το λένε για τη ΝΔ (το έπραξαν ήδη στις εθνικές εκλογές, που πήρε 41%) και το 29% που το λένε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρωτιά του ΠΑΣΟΚ στη «δυνητική ψήφο» δείχνει ότι κάποια τραύματα έχουν επουλωθεί, κάποιες επιλογές έχουν δικαιωθεί και κάποιες ελπίδες παραμένουν ζωντανές. Όσο εύκολο είναι να γίνουν πραγματικότητα, άλλο τόσο εύκολο - ίσως και περισσότερο - είναι να διαψευστούν. Αυτό πρέπει να το αντιληφθεί η επόμενη ηγεσία, πριν εκλεγεί. Μετά ίσως να είναι αργά!