Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Μάκης Βορίδης έχουν συνυπάρξει ξανά σε κυβέρνηση. Μέχρι το 2012 ήταν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης ήταν τότε σοσιαλιστής (ΠΑΣΟΚ), ο κ. Βορίδης, κλασικός (ακρο)δεξιός, είχε μεταπηδήσει στη ΝΔ. Οι δυο τους είχαν «τσακωθεί» τότε για το κέντρο φύλαξης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Σήμερα συνυπάρχουν πάλι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς ο Χρυσοχοΐδης εγκατέλειψε στον σοσιαλισμό και προσφέρει τις υπηρεσίες του στον φιλελευθερισμό. Και, φυσικά, δεν έχουν κανένα πρόβλημα μεταξύ τους, όπως το 2012.
Ο Βορίδης, μαζί με τον ομογάλακτό του Αδωνι Γεωργιάδη, θέλγονται από την σαμαρική ρητορεία περί «λαθρομεταναστών», που πρέπει να στέλνονται πίσω με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χρυσοχοΐδης δεν χρησιμοποιεί την ίδια ρητορεία, αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχει διαφωνία. Η κυβέρνηση στο σύνολό της φαίνεται να θέλει να υιοθετήσει μια σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό βλέποντας ότι η κατάσταση στην Μόρια τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη.
Όμως, μια ματιά στα βασικά μέτρα, που (ανακοίνωσε ότι) σκοπεύει να πάρει, φανερώνει βιασύνη και έλλειψη οποιασδήποτε προετοιμασίας. Επιπλέον, είναι πολύ αμφίβολο ότι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν, κάτι εξίσου αμφίβολο.
Πρώτον, το μέτρο της επιστροφής των «παράνομων» μεταναστών δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει σημαντικό αποτέλεσμα. Διότι πρέπει και να βρεθούν οι χώρες που θα τους δεχθούν. Στο παρελθόν τέτοιες επιστροφές (πχ στο Πακιστάν) δεν γίνονταν δεκτές και οι μετανάστες γύριζαν στην Ελλάδα με το ίδιο αεροπλάνο. Αν χώρα επιστροφής είναι η Τουρκία, πρέπει να έχουμε εξασφαλίσει την συμφωνία του Ερντογάν, κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από την Ελλάδα. Η αναζήτηση «ασφαλούς» χώρας, για να επιστρέφονται οι «παράνομοι» μετανάστες, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Η μεγάλη πλειονότητα όσων φτάνουν τον τελευταίο καιρό στα νησιά είναι Αφγανοί, αλλά το Αφγανιστάν απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ασφαλής χώρα με βάση τα διεθνή στάνταρ.
Δεύτερον, η προσπάθεια να ανακοπούν οι ροές, με πιο «σφικτή» φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αποτρέψει τον ερχομό όσων έχουν αποφασίσει να περάσουν πάση θυσία. Και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αν, την ώρα της αποτροπής, συμβεί κάτι απευκταίο. Το ρίσκο είναι μεγάλο.
Τρίτον, η δημιουργία κλειστών κέντρων φύλαξης σε όλη την Ελλάδα είναι μονόδρομος, αλλά ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να δημιουργηθούν «νέες Μόριες». Επιπλέον, η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει αντιδράσεις από νεοδημοκράτες δημάρχους και λοιπούς τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι άλλα άκουγαν από τα στελέχη της ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
Τέταρτον, η κυβερνητική εξαγγελία ότι θα «διεθνοποιήσει» το πρόβλημα, δεν αντέχει σε κριτική. Πόσο πιο μεγάλη «διεθνοποίηση» μπορεί να γίνει, αφού μόλις πριν από τρεις ημέρες ο πρωθυπουργός το έθεσε από το βήμα του ΟΗΕ; Οσο για την επίσκεψη του αρμόδιου υπουργού κ. Κουμουτσάκου στην Τουρκία είναι απορίας άξιον ποια «διεθνοποίηση» θα προσφέρει. Η Τουρκία είναι η πηγή του προβλήματος και ο Ερντογάν το ξέρει και το εκμεταλλεύεται. Ελπίζουμε, τουλάχιστον, ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι δεν θα ρωτήσουν τον κ. Κουμουτσάκο αν η κυβέρνηση υιοθετεί τις (μέσω Τwitter) «υποψίες» βουλευτή της ότι η φωτιά στη Μόρια (την οποία η Πυροσβεστική απέδωσε σε βραχυκύκλωμα) μπορεί να οφείλεται σε… τουρκικό δάκτυλο! Γιατί τότε θα πρέπει να αποκηρύξει τον αμετροεπή (και κυνηγό της δημοσιότητας) κ. Μπογδάνο.
Εν κατακλείδι, η κυβερνώσα ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι η εποχή που αντιπολιτευόταν εκ του ασφαλούς στο προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα πρέπει να αποφασίζει, να δρα και να φέρνει αποτέλεσμα η ίδια. Οι δικές της ιδεοληψίες(ως απάντηση σε ορισμένες του ΣΥΡΙΖΑ) μπορεί να οδηγήσουν σε τραγικές καταστάσεις: με απελπισμένους ανθρώπους έχουμε να κάνουμε. Επιπλέον, ας έχουν υπόψη τους ότι η σκληρή ρητορεία των κκ Βορίδη και Γεωργιάδη, χάριν προπαγανδιστικών σκοπών, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, αν δεν έχει αποτελέσματα.
Διότι εδώ το πρόβλημα είναι σοβαρό, θα είναι διαρκώς μπροστά τους και δεν θα μπορούν να το αντιμετωπίσουν με μεγάλα λόγια και προπαγάνδα. Εκτός αν πιστεύουν σ’ αυτό που έχει πει ο Γούντι Αλεν: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα».