Ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για το τελευταίο τσουνάμι των μεταναστών και προσφύγων η κυβέρνηση;
Όχι. Και δεν θα μπορούσε να είναι. Κανείς δεν μπορεί να είναι προετοιμασμένος για ν’ αντιμετωπίσει απρόβλεπτα φυσικά φαινόμενα. Ιδίως ακραία. Και το προσφυγικό/μεταναστευτικό, είναι τέτοιο…
Οι εκρηκτικές εξελίξεις στην περιοχή μας, οι ετερόκλητες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και οι παρά φύση υποδόριες ευκαιριακές και πρόσκαιρες συμμαχίες που οδήγησαν σ’ αυτές, οι αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων και η επικράτηση μιας και μόνης, πλέον, (μετά την επιστροφή των ΗΠΑ στο “δόγμα Μονρόε” και τον απομονωτισμό) κυρίαρχης και επιβάλλουσας την πολιτική της υπερδύναμης, ακόμη και η… απρόβλεπτη χειμωνιάτικη καλοκαιρία στο Αιγαίο, είναι από τους παράγοντες που εμπίπτουν στην κατηγορία της “παράφρονος μεταβλητής”. Σ’ αυτήν, λογική και πρόβλεψη, δεν χωρούν…
Βάλτε στην εξίσωση γεωστρατηγική θέση της χώρας μας, τον εκρηκτικά και επικίνδυνα απρόβλεπτο Ερντογάν, την αμήχανη και πολύ μικρή για τις ανάγκες της εποχής Ευρώπη (αλήθεια, τι έχει απομείνει από τον θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής Ένωσης, την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της;) τον ράθυμο και απρογραμμάτιστο τρόπο που λειτουργούν παραδοσιακά οι “αρμόδιες” αρχές του νεοελληνικού κρατικού αραμπά, και έχετε μπροστά σας την πλήρη και εφιαλτική εικόνα του προβλήματος.
Το κρίσιμο, για την όποια λύση, ξεκαθάρισμα ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος μετανάστης ώστε να αντιμετωπισθεί ανάλογα και με βάση το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί παρά να γίνει… αφού οι τεράστιες ανθρώπινες ροές σωρευτούν στα νησιά μας και δημιουργήσουν το αδιαχώρητο. Άλλο τρόπο δράσης, δεν έχουμε- και δεν μπορούμε να έχουμε ως μέλος της κοινότητας των πολιτισμένων χωρών, όπως κάποιοι επικίνδυνα ανόητοι προτείνουν επισήμως ή καλλιεργούν κλίμα μέσα από το διαδίκτυο…
Τούτη η κυβέρνηση, προσπαθεί ν’ αλλάξει τις δομές υποδοχής και τις διαδικασίες χορήγησης ή μη ασύλου, ώστε ο χρόνος να μειωθεί στο ελάχιστο. Η αποτελεσματικότητα των σχετικών μεταρρυθμίσεων, θα φανεί (αν φανεί και οι εξελίξεις δεν τις καταστήσουν ήδη ξεπερασμένες…) μεσομακροπρόθεσμα. Και μέχρι τότε, τι κάνουμε;
Διαχειριζόμαστε εκ των ενόντων τις επιπτώσεις από το μεταναστευτικό τσουνάμι, προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε κατά το δυνατόν τα προβλήματα που προκαλεί στην κοινωνία, επιμερίζουμε χωροταξικά και αναλογικά την αδιαμφισβήτητη επιβάρυνση στην καθημερινότητά μας. Είναι και λογικό και δίκαιο. Ελλάδα (του φιλότιμου, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της στήριξης και ότι άλλο γλαφυρό παρόμοιο σκεφθείτε…), δεν είναι μόνο τα νησιά. Όσο το πρόβλημα διαχέεται με λελογισμένη και προγραμματισμένη διασπορά του, το βάρος της κοινωνίας είναι λιγότερο δυσβάστακτο, και οι κίνδυνοι εκρήξεων περιορίζονται.
Αλλά, το βάρος της ψύχραιμης, λεπτομερούς, ανυπόκριτης ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών που λογικά ανησυχούν, φοβούνται και αντιδρούν (με το απαραίτητο “τσίγκλισμα” κάποιων επαγγελματιών εθνοπροβοκατόρων που κάνουν καριέρες...)σ’ αυτές τις μετεγκαταστάσεις, πέφτει αποκλειστικά στην κυβέρνηση, στο πολιτικό μας σύστημα γενικότερα. Αν δεν θέλουμε ένα ήδη τεράστιο και δισεπίλυτο πρόβλημα να το επιδεινώσουμε με γεωμετρική πρόοδο, ας αφήσουν κατά μέρος τις μικροπολιτικές κόντρες και τους λαϊκισμούς για να μείνει ο μουντζούρης στα χέρια “του άλλου”.
Η σημερινή κυβέρνηση, έκανε ένα πρώτο βήμα. Κάποιοι, έστω απρόθυμα, δείχνουν ν’ ακολουθούν. Την διαφορά, όμως, θα την κάνει η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν θέλει και σκοπεύει ως κανονικό κόμμα να παραμείνει ενεργός παίκτης στο πολιτικό προσκήνιο, είναι η ώρα να το δείξει...