Ο κ. Μανώλης Χριστοδουλάκης είναι πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα, όμως, είναι… τι ΠΑΣΟΚ, το παλιό, καλό, «ενωμένο, δυνατό», ή το σημερινό, του κ. Νίκου Ανδρουλάκη; Και όταν τοποθετείται δημοσίως για τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα και τις προοπτικές της, απηχεί και τις θέσεις του σημερινού προέδρου;
Ο κ. Χριστοδουλάκης, μαζί με την κ. Αχτσιόγλου της «Νέας Αριστεράς» και τον κ. Τεμπονέρα, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι ομιλητές σε πολιτική εκδήλωση για τη δημιουργία «προοδευτικού μετώπου», απέναντι στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αλλά ο κ. Ανδρουλάκης δεν φαίνεται να συμμερίζεται την ιδέα σχηματισμού ενός τέτοιου μετώπου. Αντίθετα, με τις δηλώσεις, τις τοποθετήσεις του και την έντονη κριτική που ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, την αποκρούει δυναμικά. Και γιατί να μιλάει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, άλλωστε, τη στιγμή που διακηρυγμένος στόχος του είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης (και με εντυπωσιακά αυξημένα ποσοστά…) στις ευρωεκλογές, που θα επισημοποιήσουν το ΠΑΣΟΚ ως δεύτερο πόλο και δυνατό παίκτη στο πολιτικό σκηνικό, όπως το δείχνουν σήμερα και οι δημοσκοπήσεις…
Τέτοιο μέτωπο απορρίπτει επίσης και ο κ. Κασσελάκης, που έχει… «δεσμευθεί» ότι θα είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, προετοιμάζοντας την πρωθυπουργοποίηση του ίδιου, όπως έχει διακηρύξει άμα τη αναλήψει της προεδρίας του κόμματος. Και, φυσικά, δεν συζητά καν το ενδεχόμενο να τεθεί θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως… προλειαίνουν το έδαφος ο εκ των βασικών υποστηρικτών του (μέχρι τώρα…) κ. Νίκος Παππάς με την κάθετη τοποθέτησή του ότι «στις ευρωεκλογές κρίνονται όλοι και όλα!», αλλά και ο έτερος… Καππαδόκης, αν και θεωρείται δεξί του χέρι, «αψύς Σφακιανός» κ. Πολάκης, αν και πιο… πλαγίως αυτός.
Ο εξάδελφος κ. Γιώργος Τσίπρας, κληθείς να σχολιάσει αυτή την κοινή εμφάνιση Χριστοδουλάκη, Αχτσιόγλου και Τεμπονέρα, είπε δημόσια (προφανέστατα αναφερόμενος στον κ. Τεμπονέρα) πως «είναι ανόητοι όσοι επενδύουν στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ» και ο πληθυντικός παραπέμπει σαφώς στην ύπαρξη και άλλων, πλην Παππά, Πολάκη, που προετοιμάζονται για τις αναπόφευκτες εξελίξεις, και σε επίπεδο ηγεσίας, εν όψει εικαζόμενης εκλογικής συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ, στις ευρωεκλογές…
Είναι, πάντως, πολύ ενδεικτικό της απογοήτευσης, της κατήφειας και του βαθύτατου προβληματισμού που επικρατεί στο κόμμα της (τυπικά, έστω) αξιωματικής αντιπολίτευσης το γεγονός ότι οι βουλευτές και τα στελέχη της που εμφανίζονται στα πολιτικά τηλεοπτικά πάνελ αποφεύγουν όπως… ο διάολος το λιβάνι, όχι μόνο να πουν σε ποιο ύψος τοποθετούν τον πήχυ των ευρω-εκλογικών αποτελεσμάτων για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να… αποτολμήσουν, έστω, την πρόβλεψη κάποιου πιθανού και αποδεκτού εύρους! Ίσως για να μη χαλάσουν το όνειρο του αρχηγού.
Η «Νέα Αριστερά», στο… πολικό ψύχος που ξέπεσε, λογικό είναι να μην αντιτίθεται στη δημιουργία ενός τέτοιου «προοδευτικού αντι-ΝΔ μετώπου», με την ελπίδα ότι θα την ξαναβάλει, έστω και σε ρόλο συμπληρωματικό, στο παιχνίδι. Άλλωστε και ο πνέων τα λοίσθια προεκλογικά ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα είχε ευαγγελισθεί μια τέτοια εξέλιξη, ως… «προοδευτική» σανίδα μιας κάποιας σωτηρίας.
Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ (και γενικά αντι-αριστερό) κίνημα, που αναμφίβολα ωφέλησε τη ΝΔ και το εκμεταλλεύθηκε παραγωγικά και θετικά, έχει καταρρεύσει. Επειδή… δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζητούμενο είναι όλοι αυτοί που έσπευσαν να συνταχθούν με τη ΝΔ και να την καταστήσουν πανίσχυρη και για δεύτερη τετραετία, εκτιμώντας το έργο της στην πρώτη, θα εκδηλώσουν αυτή την εμπιστοσύνη τους (έστω την ανοχή τους…) προς τη ΝΔ (του Μητσοτάκη) στις ευρωκάλπες, ή θα θεωρήσουν ότι τους δίνεται η ευκαιρία λόγω χαλαρής ψήφου και μη διακύβευσης της κυβερνησιμότητας της χώρας, ή θα μπουν στον πειρασμό να στείλουν κάποιο «μήνυμα» στο Μέγαρο Μαξίμου, εκφράζοντας με πιο απτό τρόπο τη δυσαρέσκεια του κεντρώου χώρου για συγκεκριμένα αποτελέσματα και πολιτικές; Με τον κίνδυνο το όποιο «μήνυμα» στην κυβέρνηση να το παρερμηνεύσουν κατά το δοκούν κόμματα και κομματίδια, να το εκλάβουν ως ευκαιρία να δημιουργήσουν ετερόκλητες και θνησιγενείς «συμπράξεις» για να ικανοποιήσουν… απόδημοι και νεόκοποι αρχηγοί και αρχηγίσκοι τις προσωπικές τους ιδιοτελείς φιλοδοξίες;