Προειδοποιήσεις στην Τουρκία έστειλε χθες το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο θέμα των παράνομων δραστηριοτήτων της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Στο κείμενο υιοθετήθηκε σε επίπεδο ηγετών η εν λόγω απόφαση και επιπλέον γίνεται λόγος και για «στοχευμένα μέτρα», πέραν της καταδίκης της Τουρκίας και της πρόσκλησης για την επιβολή «κατάλληλων μέτρων».
Στην παρέμβασή του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία και αν δεν υπάρξει αντίδραση αυτές οι συμπεριφορές θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν.
Σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέει το περιβάλλον του κ. Τσίπρα, κατά τη χθεσινή συζήτηση στο Συμβούλιο Κορυφής, από κοινού, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος ζήτησαν να παρέμβουν και εξήγησαν τους λόγους για τους οποίους το Συμβούλιο έπρεπε να υιοθετήσει σκληρότερη γλώσσα, στέλνοντας σαφές μήνυμα στην Τουρκία. Τότε ο Ολλανδός πρωθυπουργός εξέφρασε επιφυλάξεις για τη φράση «στοχευμένα μέτρα».
Η Γερμανίδα καγκελάριος ζήτησε από τη δική της μεριά χρόνο να το σκεφτεί και εξέφρασε ενόχληση γιατί δεν είχε κατατεθεί νωρίτερα η πρόταση.
Τον λόγο πήρε ο Γάλλος πρόεδρος και απευθυνόμενος στον Έλληνα πρωθυπουργό είπε, σύμφωνα με την κυβερνητική «διαρροή»: «Εγώ, Αλέξη, δεν έχω αντίρρηση. Ακόμα κι αν μου ζητήσεις φρεγάτες να έρθουν να περιπολούν την περιοχή, θα το κάνω. Αλλά πρέπει όλοι να το γνωρίζουν ότι αποφασίζουμε κυρώσεις και πρέπει αφού το αποφασίζουμε να το υλοποιήσουμε».
Εν συνεχεία, τον λόγο πήρε ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος είπε: «Αν δεν αποφασίζουμε κυρώσεις όταν παραβιάζεται η κυριαρχία ενός κράτους-μέλους μας, δηλαδή η ευρωπαϊκή κυριαρχία, πότε θα αποφασίζουμε; Μόνο για την Ουκρανία, τη Βενεζουέλα και το Ιράν;».
Το ζήτημα έθεσε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος ευχαρίστησε τους Ευρωπαίους ηγέτες για την αλληλεγγύη τους, αναφέρθηκε σε όλες τις ενέργειες της Τουρκίας και ειδικά τις τελευταίες μέρες στην κυπριακή ΑΟΖ και τόνισε πως αν δεν υπάρξει ένα σαφές μήνυμα δεν θα λάβει η Τουρκία τα μηνύματα που πρέπει.
Το κείμενο υποστηρίχθηκε από μεσογειακές χώρες (Γαλλία, Ιταλία), ενώ διαφωνίες, κυρίως ως προς το λεκτικό, διατυπώθηκαν από τη Γερμανία και την Ολλανδία, αλλά στο τέλος έγινε αποδεκτό από όλους.