Σε εξέλιξη βρίσκεται η ομιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας.
Ο κ.Τσίπρας ζήτησε το λόγο προκειμένου να μιλήσει για το θέμα των παρακολουθήσεων μετά και τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο και αναμένεται να καταθέσει ψήφο δυσπιστίας.
Η ομιλία Τσίπρα
Κυρίες και κύριο βουλευτές
Για την πατρίδα, την κοινωνία, τα πολιτικά κόμματα, τους πολίτες, έρχεται κάποτε μια κρίσιμη στιγμή, που καλούνται να πάρουν μια σαφή θέση.
Να πουν το μεγάλο ΝΑΙ, ή το μεγάλο ΟΧΙ.
Σε μια τέτοια στιγμή βρισκόμαστε σήμερα.
Η Ελλάδα κλυδωνίζεται μέσα στα ταραγμένα νερά της γεωστρατηγικής αστάθειας.
Την κοινωνία την πολιορκεί η ανασφάλεια για το σήμερα.
Και η αγωνία για το αύριο.
Και δυστυχώς,
οι τύχες της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της πατρίδας, σε μια τέτοια στιγμή, βρίσκονται στα χέρια μιας κυβέρνησης όχι μόνο ανίκανης, προσκολλημένης σε ιδιοτέλειες και συμφέροντα, αλλά και βαθιά αντιδημοκρατικής.
Και ενός πρωθυπουργού που γράφει το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποστασίας.
Από τους κανόνες της δημοκρατίας.
Από την ηθική της δημοκρατίας.
Από τις γραμμές και τις συντεταγμένες του κράτους δικαίου που αποτελεί θεμέλιο της δημοκρατίας.
Κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια και τα αφτιά μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει.
Γιατί αυτό που συμβαίνει δεν αφορά μόνο κάποιους έγκριτους συνταγματολόγους, ή κάποιους ιδιαίτερα ευαίσθητους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως θέλουν να το εμφανίζουν οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης.
Αφορά τη ζωή των ανθρώπων.
Αφορά το κλίμα και τους κανόνες μέσα στους οποίους η κοινωνία δρα και προοδεύει, αξιοποιώντας δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες.
Μας αφορά όλους.
Η ελληνική κοινωνία ζει εδώ και έξι μήνες στη δίνη των αποκαλύψεων για ασύλληπτο αριθμό υποκλοπών.
Στη δίνη της πιο εκτεταμένης και βαθιάς εκτροπής από τους κανόνες δικαίου που είδε η χώρα μετά το 1974.
Στη δίνη ενός πρωτοφανούς σκανδάλου.
Δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, επιχειρηματίες, στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων, έχουν ταπεινωθεί, σε «στόχους» κι έγιναν βορά ενός παράνομου, πράγματι ρυπαρού δικτύου.
Ενός εγκληματικού δικτύου θα έλεγα εγώ.
Που είχε όμως έδρα το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Και συντονιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που οργάνωσε αυτό το δίκτυο προκειμένου να έχει στο χέρι, όχι μόνο χρήσιμες πληροφορίες για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους πολιτικούς του φίλους, τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, τη στρατιωτική ηγεσία, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματικούς του στρατεύματος.
Αλλά και για να τους έχει στο χέρι.
Να τους εκβιάζει.
Να γνωρίζει τις σκέψεις, τις επιδιώξεις, τις αδυναμίες τους.
Και το δίκτυο αυτό το οργάνωσε με πολύ σοβαρό σχεδιασμό από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου.
Πήρε την ΕΥΠ στο γραφείο του.
Τοποθέτησε Επικεφαλής της έναν δικό του άνθρωπο παρόλο που δε πληρούσε τα κριτήρια του νόμου.
Άλλαξε τον νόμο, δε κόλλησε σε αυτό.
Φρόντισε να τοποθετηθεί αρμόδια της ΕΥΠ εισαγγελέας η κα Βλάχου.
Και έχρισε βοηθό εκπληρώσεως τον ανιψιό του, για το συντονισμό του δικτύου.
Αξιοποίησε τις σχέσεις της χώρας με χώρες με προηγμένη τεχνολογία και κατάφερε να διαθέσει στο ρυπαρό και εγκληματικό του δίκτυο, προηγμένα τεχνολογικά συστήματα.
Που ξεπερνάνε κάθε φαντασία.
Γιατί δεν υποκλέπτουν μόνο τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αλλά και κάθε στιγμή 24 ώρες το 24ωρο, αρκεί να έχεις δίπλα σου το κινητό σου τηλέφωνο.
Εν πλήρη γνώση του έστησε μια Οργουελιανή δυστοπία.
Με εκατοντάδες θύματα που έλαβαν το παγιδευμένο μήνυμα με το κακόβουλο λογισμικό.
Μεταξύ αυτών ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Σπίρτζης, η κα Γεροβασίλη, δεκάδες υπουργοί, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες.
Και για όσους δεν άνοιγαν το κακόβουλο μήνυμα και δε μολύνονταν, υπήρχε ο άλλος δρόμος ο παραδοσιακός.
Ο νομότυπος.
Με τις υπογραφές και την ευγενική συνδρομή μιας εισαγγελέως που από ότι φαίνεται από τις καταθέσεις της στην Επιτροπή Θεσμών, εν πλήρη επίγνωση ότι διαπράττει κατάχρηση εξουσίας, έσπευδε να υπογράφει διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες διατάξεις για τη παρακολούθηση όποιων της ζητούνταν και για όσο της ζητούνταν.
Ο κος Μητσοτάκης ως εγκέφαλος και αρχηγός αυτού του εγκληματικού δικτύου, προέβη στις πράξεις αυτές διότι πέραν όλων των άλλων, διακατέχεται από μια βαθύτατη οίηση και αλαζονεία.
Μεγάλωσε ως πρίγκιπας και τώρα νόμιζε ότι έγινε βασιλιάς.
Και πίστεψε ότι θα είναι ισόβιος.
Ότι κανείς ποτέ δε θα τον ελέγξει.
Όταν ο δημοσιογράφος Κουκάκης, τυχαία ανακάλυψε ότι παρακολουθείται, ο κος Μητσοτάκης όχι μόνο δεν κλονίστηκε αλλά έσπευσε να νομοθετήσει ώστε η ανεξάρτητη αρχή να μην έχει δικαίωμα να τον ενημερώσει.
Και όταν και ο κος Ανδρουλάκης ανακάλυψε ότι στο κινητό έγιναν απόπειρες επιμόλυνσης με το κακόβουλο λογισμικό, έστελνε τον κο Κοντολέοντα στην Επιτροπή Θεσμών να λέει ψέματα ότι ουδέποτε η ΕΥΠ παρακολούθησε το κινητό του τηλέφωνο.
Και μόνο όταν ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ με δική του επιμονή, όταν του υποδείκνυαν να μην ασχοληθεί με το αίτημα Ανδρουλάκη διότι η υπόθεσή του αφορά κακόβουλο λογισμικό και όχι συμβατική παρακολούθηση,
Όταν με δική του επιμονή πήγε για έλεγχο στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας,
Τότε ανακαλύφθηκε τυχαία, η επίσημη και νομότυπη παρακολούθηση Ανδρουλάκη και άνοιξε ο ασκός του Αιώλου.
Ακόμη και τότε όμως, τι έκανε ο αρχηγός του εγκληματικού δικτύου ;
Έριξε την ευθύνη στο βοηθό εκπληρώσεως, στον ανιψιό του, και ξεκίνησε την επιχείρηση συγκάλυψης.
Και το βασικό σκάνδαλο διασταυρώθηκε με ένα ίσως ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο, που αποδεικνύει όχι μόνο την ενοχή της κυβέρνησης και προσωπικά του κυρίου Μητσοτάκη, αλλά και την παγερή και χωρίς κανένα ενδοιασμό εκτροπή από τη δημοκρατική τάξη.
Αποδεικνύει τη νοοτροπία συμμορίας που έχει ως κανόνα δράσης της τη σιωπή, το φίμωτρο, την ομερτά.
Στην αρχή η κυβέρνηση αρνήθηκε ως προϊόντα μυθοπλασίας τις υποκλοπές.
Μίλησε για μύθους του Αισώπου.
Κατάγγειλε και έθεσε υπό διωγμώ την ερευνητική δημοσιογραφία.
Επιστράτευσε τη σπίλωση και τη δολοφονία χαρακτήρων.
Ύστερα, κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να παραδεχτεί κάποιες υποκλοπές, όπως του κυρίου Ανδρουλάκη, τις οποίες όμως υποβάθμισε σε «παρατυπίες». Ή ακόμα χειρότερα σε νόμιμες επισυνδέσεις, που δεν έπρεπε όμως να έχουν συμβεί!
Νόμιμες, αλλά υποχρεώθηκαν σε παραίτηση οι πιο έμπιστοι άνθρωποι του κυρίου Μητσοτάκη!!!
Και τέλος, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έριξε όλο το βάρος της εξουσίας που του εμπιστεύτηκε για να συσκοτίσει το σκάνδαλο.
Και το δράμα των υποκλοπών συνοδεύτηκε από την κωμωδία της Εξεταστικής.
Από τα μικρά και μεγάλα πραξικοπήματα με πρόσχημα το απόρρητο.
Από την ιταμότητα της εισαγγελέως της ΕΥΠ κυρίας Βλάχου, που δήλωσε ότι μπορεί να υπογράφει ανέλεγκτα την παρακολούθηση ακόμα και του προέδρου της Δημοκρατίας.
Από τη ντροπιαστική «γνωμοδότηση» του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, που ουσιαστικά επιχείρησε να απαγορεύσει στην ΑΔΑΕ να ασκήσει το έργο που το Σύνταγμα της επιτάσσει.
Από τον οχετό της προπαγάνδας, που είχε στόχο να επιβάλει ως «κανονικότητα» την εκτροπή.
Και φυσικά από τη ντροπιαστική συμπεριφορά του ίδιου του κου Μητσοτάκη κάθε φορά που έπρεπε δημόσια να τοποθετηθεί για το ζήτημα των υποκλοπών.
Επί μήνες λέει όπου σταθεί και όπου βρεθεί ψέματα.
Στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, στις συζητήσεις στη Βουλή, στις δημόσιες δηλώσεις του.
Ψέματα είπε ακόμη και μέσα στη Βουλή, αρκετές φορές.
Μας έλεγε ότι είναι αδιανόητο να παρακολουθεί τον κο Χατζηδάκη και τον κο Φλώρο.
Με πιο χαρακτηριστική τη τελευταία φορά που βρεθήκαμε μαζί σε αυτή την αίθουσα, στις 8 Δεκεμβρίου, οπότε και το έβαλε στα πόδια.
Έληξε τη συνεδρίαση, λες και είναι ταυτόχρονα και προεδρεύων.
Για να μη βρεθεί στη δύσκολη θέση να απαντήσει σε ένα και μόνο ερώτημα που του έθετα με επιμονή :
«Αν αποδειχτεί τελικά ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε Χατζηδάκη και Φλώρο θα παραιτηθείς ;»
Αυτό το ερώτημα του έθεσα.
Και αντί να μου απαντήσει ευθέως « δεν υπάρχουν παρακολουθήσεις του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και του Χατζηδάκη και θα παραιτηθώ αν αποκαλυφθεί κάτι τέτοιο», επέλεξε να ταπεινωθεί και να το βάλει στα πόδια.
Γιατί; Γιατί ο ίδιος ως εγκέφαλος του παρακράτους, φυσικά και γνώριζε ποιους άκουγε. Και γνώριζε ότι οι αποδείξεις υπάρχουν. Και φοβότανε ότι μπορεί να βρεθούν.
Για αυτό και έφτασε στα άκρα, με τα απόρρητα, με τις απειλές, με τους εκβιασμούς, με τη φίμωση όλων. Για αυτό έφτασε στο σημείο να βάλει κατά της ΑΔΑΕ.
Για αυτό επιχείρησε να χειραγωγήσει τη δικαιοσύνη και να τη στρέψει εναντίον της ανεξάρτητης αρχής.
Γιατί είναι ένοχος και γιατί είναι ο ίδιος ο εγκέφαλος και ο εντολέας του παρακράτους.
Και γιατί ακόμη και όταν άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ, τον περασμένο Αύγουστο, πίστεψε ότι έχει τη δύναμη να συγκαλύψεις τα πάντα.
Δεν υπολόγισε ότι η Ελλάδα είναι ακόμη κράτος δικαίου.
Και κυρίως δεν υπολόγισε ότι υπάρχουν ακόμη δημόσιοι λειτουργοί που βάζουν το καθήκον και τη συνείδησή τους πάνω από τους εκβιασμούς, τις απειλές, τη δολοφονία χαρακτήρα. Αντιμετωπιζέτε κύριε Γεραπετρίτη έναν ανώτατο δικαστικό με μπούλινγκ. Σήμερα στη Βουλή δεν θα μιλήσουμε στη βάση των αποκαλύψεων της της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Σήμερα θα μιλήσουμε στη βάση των αποδείξεων.
Που μπορεί να είναι ένα μικρό δείγμα από το σύνολο των περιπτώσεων που το παρακράτος του Μαξίμου έθεσε σε επισύνδεση αλλά αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη διαπίστωση.
Αποδείξεις αδιάψευστες των νομότυπων επισυνδέσεων από στα αρχεία των παρόχων κινητής τηλεφωνίας.
Που προέκυψαν από τις έρευνες της αρμόδιας κατά το Σύνταγμα αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών. Της κατά το Σύνταγμα αρμόδιας αρχής να διενεργεί ελέγχους στους παρόχους.
Όσοι λοιπόν αναρωτήθηκαν τι περιείχε ο φάκελος που κρατούσα όταν έβγαινα χθες από τα γραφεία της ΑΔΑΕ, μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρό της, τον κύριο Ράμμο, ήρθε η ώρα να τους λύσω την απορία.
Ο φάκελος περιείχε τα αποτελέσματα της έρευνας της ΑΔΑΕ, μετά από αίτημα που κατέθεσα στις 7/12 και εμπλούτισα κατόπιν γραπτού αιτήματος της αρχής, με μεταγενέστερο αίτημά μου στις 28/12.
Ο φάκελος λοιπόν περιέχει τα παράνομα έργα του σκοτεινού παρακράτους που έστησε ο κύριος Μητσοτάκης.
Το ξεγύμνωμα του παρακράτους από την πιο αρμόδια αρχή του κράτους.
Περιέχει το σκοτάδι που έχουμε υποχρέωση, όλες οι δυνάμεις της δημοκρατίας, να διαλύσουμε.
Στις 28/12 λοιπόν, και ενώ ήταν γνωστό ότι στα αρχεία των παρόχων η ανεξάρτητη αρχή είχε ήδη βρει ευρήματα επισυνδέσεων της ΕΥΠ, πέραν του κου Ανδρουλάκη και Κουκάκη, και για τα τηλέφωνα του ευρωβουλευτή Κύρτσου και του δημοσιογράφου Τέλογλου,
ζήτησα επισήμως να διεξαχθεί έλεγχος από την Αρχή, ώστε να διελευκάνει αν ετέθει πράγματι σε επισύνδεση,
ο υπουργός εργασίας κος Χατζηδάκης,
ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κος Φλώρος,
ο Αρχηγός ΓΕΣ κος Λαλούσης,
ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας κος Διακόπουλος
ο πρωήν και ο νυν επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης εξοπλισμών κοι Λάγιος και Αλεξόπουλος.
Και η απάντηση που επισήμως έλαβα, ήταν έξι στα έξι.
Για όλους ευρέθησαν επισυνδέσεις της ΕΥΠ του κου Μητσοτάκη.
Φτάσαμε στον αριθμό 10 των ανθρώπων που επισήμως υπάρχουν ευρήματα παρακολούθησής τους από την κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη.
Για τον υπουργό του, τον στόχο της ΕΥΠ C5046, και κατά κόσμον Χατζηδάκη Κωστή Χατζηδάκη τα ευρήματα αφορούν διατάξεις που εκδόθηκαν από τον Νοέμβρη του 2020 εως τον Μάη του 2021.
Δηλαδή τον κο Χατζηδάκη τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ του κου Μητσοτάκη επι 8 συνεχόμενους μήνες.
Με διατάξεις που αρμόδια εισαγγελέας της ΕΥΠ υπέγραφε ανα δυο μήνες.
Που σημαίνει ότι υπέγραψε τουλάχιστον τέσσερις διατάξεις παρακολούθησης του τότε υπουργού ενέργειας και σήμερα εργασίας.
Για τους δε στρατιωτικούς οι διατάξεις ξεκινούν από τον Ιούλιο του 2020 έως τον Μάιο του 2022.
Με δυο λόγια η ΕΥΠ Μητσοτάκη άκουγε τους αρχηγούς του στρατεύματος, τον Σύμβουλο Ασφαλείας και τους επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, για δύο περίπου χρόνια.
Που σημαίνει ότι η αρμόδια εισαγγελέας έχει υπογράψει δεκάδες διατάξεις για τη παρακολούθηση αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων ακόμη και των δύο αρχηγών.
Και το κρίσιμο ερώτημα είναι :
Ποιος ο λόγος εθνικής ασφάλειας για να παρακολουθούνται οι ταγοί της εθνικής μας ασφάλειας ;
Ποιος ο λόγος εθνικής ασφάλειας για να παρακολουθείται ο υπουργός Ενέργειας τότε ;
Ήταν οι αρχηγοί του στρατεύματος επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια ;
Ύποπτοι για κατασκοπία ;
Η κα Βλάχου, που στην επιτροπή Θεσμών μας είπε ότι έχει και αυτή, όπως και ο κος Μητσοτάκης νόμιζε ότι έχει, ανέλεγκτη κρίση.
Και ότι ακόμη και τη Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν θεωρούσε ύποπτη θα παρακολουθούσε.
Η κα Βλάχου, λοιπόν που έχει υπογράψει δεκάδες διατάξεις.
Ήταν και αυτή μέλος του ρυπαρού δικτύου ;
Και αν ναι γιατί βρίσκεται ακόμη στη θέση της ;
Γιατί μια επικίνδυνη για τη δημοκρατία εισαγγελέας που κάνει κατ εξακολούθηση κατάχρηση εξουσίας, βρίσκεται ακόμη στη κρίσιμη αυτή θέση, με επιμονή Μητσοτάκη.
Και ενώ εχω επισήμως ζητήσει την απομάκρυνσή της.
Προφανώς γιατί πράγματι είναι μέλος του ρυπαρού και εγκληματικού δικτύου και τη προστατεύει ο επικεφαλής του εγκληματικού δικτύου, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Κυρίες και κύριοι της συμπολίτευσης, για όλα αυτά μόνο μια λέξη υπάρχει : Ζόφος
Ζόφος και παρακμή.
Και είναι δυο φορές ζόφος όταν διαπράττονται εγκλήματα κατά της δημοκρατίας με πρόσχημα την εθνική μας ασφάλεια.
Αν εσείς όλα αυτά μπορείτε να τα καταπιείτε.
Είτε γιατί εκβιάζεστε.
Καθώς τα στοιχεία που έχουν μαζέψει από τις παρακολουθήσεις που σας αφορούσαν σίγουρα βρίσκονται στα χέρια του αρχηγού του ρυπαρού δικτύου.
Είτε γιατί σκέφτεστε την επανεκλογή σας.
Είτε γιατί θέλετε να αφήσετε μόνο τον κο Μητσοτάκη να πιει το ποτήρι του εξευτελισμού, χωρίς να έχει άλλοθι.
Είναι δικός σας πρόβλημα.
Σας συμπονώ και σας κατανοώ.
Αλλά ορισμένες φορές βρίσκεται κανείς ενώπιον της ιστορίας.
Γιατί οι αποφάσεις μπροστά σε τέτοια γεγονότα έχουν ιστορική αξία.
Μπορεί αυτή η εκτροπή να περάσει χωρίς απόδοση ευθυνών ;
Σε ενα κράτος δικαίου ;
Σε μια δημοκρατία με το βάρος των ιστορικών πληγών που έχει υποστεί στο παρελθόν η δημοκρατία μας ;
Και αν αυτό συμβεί, τι θα σημαίνει για την επόμενη ημέρα.
Για την όποια κυβέρνηση του μέλλοντος ;
Έχουμε λοιπόν ιστορική ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτή επιχείρηση συλλογικού μυθραδιτισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Και γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό δεν αφορά μια παράταξη ή μια ιδεολογική μάχη.
Αυτό αφορά τη δημοκρατία, αφορά το Σύνταγμα, αφορά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.
Δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοκρατική παράταξη.
Αφορά κάθε δημοκράτη πολίτη.
Αριστερό ή δεξιό είτε κεντρώο.
Και υπήρξαν τέτοιες φωνές από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής.
Δύο πρώην πρωθυπουργοί καταδίκασαν με το δικό τους τρόπο, αλλά σαφώς, τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου.
Και ζήτησαν εν ονόματι της δημοκρατίας να χυθεί φως.
Όλος ο δημοκρατικός νομικός κόσμος, ο ΔΣΑ, 20 έγκριτοι συνταγματολόγοι, καταδίκασαν τη «γνωμοδότηση» Ντογιάκου προτάσσοντας την ανάγκη να προστατεύσει η δημοκρατία τον εαυτό της και τους θεσμούς.
Υπήρξαν και θα υπάρξουν αυτές οι φωνές.
Αλλά δεν αρκούν πια κάποιες φωνές.
Στις κρίσιμες στιγμές για τη δημοκρατία, ο καθένας και η καθεμιά οφείλουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
Και να σταθούμε με δημοκρατική ευθύνη απέναντι στην εκτροπή.
Αλλά και απέναντι στις συνέπειες της εκτροπής.
Γιατί είναι ήδη ορατές οι πληγές στο σώμα της δημοκρατίας και της πατρίδας.
Όταν η παραβίαση του κράτους δικαίου, στην πιο απεχθή της μάλιστα εκδοχή, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, συνοδεύει την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Όταν η υπονόμευση δικαιωμάτων του πολίτη, του εργαζόμενου, του ανθρώπου, συνοδεύει τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την αγωνία, της κοινωνικής πλειοψηφίας
Όταν η δημοκρατία διασύρεται και η εκτελεστική εξουσία συμπεριφέρεται σαν ο ιδιοκτήτης των δημόσιων ταμείων και της χώρας.
Όταν η εκτροπή εκτροχιάζει την απαραίτητη εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και μεταφέρει ένα κλίμα σήψης και απαξίας στο κοινωνικό σώμα.
Όταν οι υποκλοπές συνοδεύουν οικονομικά σκάνδαλα, διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, σκανδαλώδεις εξυπηρετήσεις μεγάλων συμφερόντων.
Όταν το παρακράτος συνοδεύει την αισχροκέρδεια και την εκποίηση των πάντων.
Όταν τέλος, ακόμα και οι ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας εμπλέκονται στα ρυπαρά παιγνίδια των υποκλοπών και των εκβιασμών τύπου μαφίας.
Τότε δεν αρκεί απλώς να διαπιστώνουμε ότι η δημοκρατία, η σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, η θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, ακόμα και η εθνική μας ασφάλεια, έχουν γίνει παίγνιο στα χέρια μιας αδίστακτης κυβέρνησης και ενός αδίστακτου πρωθυπουργού.
Τότε, οφείλουμε, έχουμε ιστορική υποχρέωση να δράσουμε.
Και σε ότι μας αφορά θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που μας προσφέρει το Σύνταγμα και η δημοκρατία.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι ένοχοι.
Δεν έχουν μόνο πολιτικές, αλλά και βαρύτατες προσωπικές και νομικές ευθύνες.
Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας.
Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.
Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης.
Η Βουλή θα κληθεί να αποφασίσει :
Με τη Δημοκρατία ή με την εκτροπή.
Και σύντομα την οριστική και τη σωστή απάντηση στο ερώτημα θα δώσει ο ελληνικός λαός.
Που θα πάρει στα χέρια του την υπόθεση της δημοκρατίας.
Την υπόθεση της ίδιας του της ζωής.