Φάρμακα για την στήριξη του σημαντικού έργου των εθελοντών του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού παρέδωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Παράλληλα κατέθεσε και χρηματικό ποσό 2.000 ευρώ στο Ταμείο αλληλοβοήθειας Ηθοποιών ολοκληρώνοντας την προσφορά της «Πλεύσης Ελευθερίας» για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας που ξεκίνησε με την χρηματοδότηση 3 κλινών ΜΕΘ για το νοσοκομείο «Παμμακάριστος».
Η ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου:
«Χθες επισκέφθηκα το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού - ΜΚΙΕ για να παραδώσω την δωρεά της Πλεύσης Ελευθερίας σε φάρμακα που βρίσκονται σε έλλειψη και τα οποία αναζητήσαμε για να στηρίξουμε τη δράση του Κοινωνικού Ιατρείου στην περίοδο της Πανδημίας.
Γνώριζα για το έργο του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού από τα πρώτα χρόνια δράσης του, το 2011-12. Γνώριζα πόσοι άνθρωποι που είχαν αποκλειστεί από το σύστημα υγείας, για λόγους κοινωνικούς, οικονομικούς ή γραφειοκρατικούς, υποστηρίχθηκαν με τρόπο σωτήριο από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο, πόσοι καρκινοπαθείς απέκτησαν πρόσβαση στα φάρμακά τους για να παλέψουν για τη ζωή τους και πόσοι σώθηκαν, πόσες οικογένειες φροντίστηκαν, από πόσα και πόσα παιδιά δεν έλειψε το γάλα και οι παιδικές τροφές.
Γνώριζα την άοκνη εργασία και προσφορά του πρωτεργάτη γιατρού Γιώργου Βήχα αλλά και όλων των ιατρών, φαρμακοποιών και τόσων εθελοντών, που αφιλοκερδώς, εντελώς εθελοντικά κάνουν πράξη την αλληλεγγύη και την ιατροφαρμακευτική στήριξη των ανθρώπων που έχουν ανάγκη. Και παρακολουθώ τη δράση του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που μέρος των χρημάτων τα οποία η Πλεύση Ελευθερίας διέθεσε στη μάχη κατά της Πανδημίας παραχωρήθηκε για την αγορά και δωρεά φαρμάκων στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο, που, όλα αυτά τα χρόνια, δεν δέχεται δωρεές σε χρήμα, αλλά μόνον σε είδος.
Αυτό που αντίκρισα όμως χθες το μεσημέρι ξεπερνά τις προσδοκίες: πίσω απ´την ηλιόλουστη ταμπέλα του Ιατρείου, μια εξαιρετικά καλά οργανωμένη δομή. Με πλήρη ταξινόμηση φαρμάκων, τα οποία ελέγχονται πρώτα για την κατάσταση και ημερομηνία λήξης τους από εθελοντές, χωροθετούνται με πρώτα εκείνα που λήγουν πιο σύντομα, καταγράφονται και χορηγούνται στους ασθενείς μόνο βάσει συνταγής και αυστηρά στην απαιτούμενη ποσότητα. Πλήρης και υπεύθυνη παρακολούθηση των ασθενών, που έχουν ξεπεράσει τις 72.000 στα 8 χρόνια λειτουργίας του Ιατρείου. Μια δομή με 250 εθελοντές, που δεν έχουν οι ίδιοι πρόσβαση στις υπηρεσίες του Κοινωνικού Ιατρείου παρά μόνον εάν πληρούν τα κοινωνικά και εξατομικευμένα κριτήρια. Εθελοντές στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ιατροί, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές, άλλοι ειδικοί της υγείας, αλλά και πολίτες που δεν έχουν σχετιζόμενη κατάρτιση. Όλοι αυτοί, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες συνεδριάζουν, σχεδιάζουν, κατανέμουν εργασία, αναλαμβάνουν, πράττουν, φροντίζουν και το αποτέλεσμα αυτής δουλειάς είναι να μπορούν πλέον να υποστηρίζουν δομές και πρόσωπα σε όλη την Ελλάδα και να αναπληρώνουν φαρμακευτικές ελλείψεις ακόμη και δημόσιων νοσοκομείων.
Οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν το έργο τους, και στην περίοδο της Πανδημίας, με υπευθυνότητα και ευσυνειδησία, με μέτρα προφύλαξης εθελοντών και ασθενών και με αμείωτη την αγάπη για τον άνθρωπο και το αίσθημα αλληλεγγύης. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, ως πρώτη πράξη κατά την έναρξη της Πανδημίας, ανακοίνωσε ότι θέτει στην διάθεση του Εθνικού Συστήματος Υγείας ιατρικά μέσα και μηχανήματα...
Χθες με υποδέχθηκαν με τα πλατιά τους χαμόγελα πίσω απ’ τις μάσκες η Βασιλική και ο Δημήτρης, Εθελοντές του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου. Η Βασιλική είναι τεχνολόγος ιατρικών μηχανημάτων και ο Δημήτρης φαρμακοποιός. Τους βρήκα στο καθήκον, να ταξινομούν φάρμακα. Με ξενάγησαν φιλόξενα και με ευχαρίστησαν γιατί τα φάρμακα που δωρίσαμε είναι δύσκολο να βρεθούν και θα μπορέσουν με τη σειρά τους να καλύψουν ανθρώπους σε ανάγκη.
Όμως το ευχαριστώ ανήκει όλο σε εκείνους και σε όλους τους εθελοντές αυτής της πρότυπης δομής. Που όλον αυτόν τον καιρό, άοκνα, δουλεύουν σαν ένα μελίσσι, παρέχοντας το πιο πολύτιμο: στήριξη της υγείας των συνανθρώπων μας. Και δίνουν ένα απτό παράδειγμα του πόσα πράγματα μπορούμε να καταφέρουμε, με δουλειά, αλληλεγγύη και αγάπη.
Χθες ήταν μια πολύ όμορφη ημέρα! Όπως και σήμερα …Αλλά για σήμερα, θα γράψω αύριο».