Οι ερωτήσεις για τις τιμές των φαρμάκων, τα κόκκινα δάνεια και οι… όψιμες ανησυχίες κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων βουλευτών συγκεκριμένης ιδεολογικής ταυτότητας είναι η έκφραση μιας σαφούς «ανησυχίας» που ξαφνικά διατρέχει την κυβερνώσα ΝΔ και εκδηλώνεται ως συγκροτημένη γκρίνια.
Χωρίς αμφιβολία, κάτι (ξαφνικά) συμβαίνει στο βασίλειο της Νέας Δημοκρατίας και δημιουργεί κλίμα, μαζί με τη διόλου τυχαία στάση που τηρούν δύο πρώην αρχηγοί της παράταξης, επαναλαμβανόμενης θα έλεγε κανείς με τρόπο και ρυθμό που δύσκολα εκλαμβάνεται ως «επικαιρική». Εκκινεί από το παρελθόν και… ποντάρει στις εξελίξεις τις μελλοντικές, που θέλουν να διαμορφώσουν, με βάση τις πικρίες και τα ιδεολογικο-πολιτικά τους απωθημένα…
Οι «ανησυχίες» των βουλευτών και όχι μόνο θα μπορούσαν και έπρεπε να εκδηλωθούν όταν το κόμμα «έσκιζε» με τα απίστευτα εκλογικά αποτελέσματα, την αποδεδειγμένη παντοκρατορία του στο πολιτικό σκηνικό, ου μην αλλά και την ευρύτατη κοινωνική αποδοχή της. Τα προβλήματα που προκύπτουν χρήζουν προειδοποιητικής επισήμανσης, για να προκαλέσουν διορθωτικές παρεμβάσεις, τη στιγμή της εμφάνισής τους. Αν περιμένει κάποιος ή κάποιοι την, κατά τη γνώμη τους, «πρόσφορη στιγμή» για να γίνει τζέρτζελο, σαφώς πρόκειται περί υστεροβουλίας με συγκεκριμένο στόχο, την κυβέρνηση και πιθανότατα τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Ο κόσμος της κεντροδεξιάς στον οποίο έχει επενδύσει ο πρωθυπουργός, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, μπορεί να δυσανασχετεί με τα παρελκόμενα της κυβερνητικής πολιτικής (κυρίως καθημερινότητα, ακρίβεια, ασφάλεια, εγκληματικότητα ανηλίκων κ.λπ.), αλλά αφελής δεν είναι! Αντιλαμβάνεται και τα κίνητρα και τις προθέσεις αλλά και το timing που επιλέγουν οι «ανησυχούντες». Και τους κρίνει και αξιολογεί τις συμπεριφορές τους ανάλογα.
Η αλήθεια είναι ότι το επιχείρημα «Μητσοτάκης, για να μην ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!» έπαψε να είναι ισχυρό και επίκαιρο χάρη στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίον ξεμπερδέψαμε μια και καλή, και οι εξελίξεις που ακολουθούν μέχρι και τώρα το επιβεβαιώνουν πανηγυρικά. Η δυσαρέσκεια, όμως, της κοινωνίας (που σπεύδουν να εκμεταλλευθούν κάποιοι βουλευτές και στελέχη της ΝΔ συγκυριακά) δεν σημαίνει ότι ο κόσμος αδιαφορεί για την ανάγκη η χώρα να έχει μια σταθερή κυβέρνηση που προσπαθεί, άλλοτε επιτυχώς άλλοτε με λιγότερη επιτυχία, να διαχειρίζεται τις καταστάσεις…
Ίσως με λιγότερη, αλλά πάντως ενεργή και παρούσα αποδοχή της κυβέρνησης από την κοινωνία, στο μυαλό όλων υπάρχει δυνάμει η ανησυχία για την κυβερνησιμότητα της χώρας στους δύσκολους καιρούς που έρχονται.
Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ αφήνουν, ίσως, κάποιες πιθανότητες στα σχεδόν τρία χρόνια που απομένουν μέχρι τις εκλογές του 2027 να μπορέσει να διατυπώσει (και με τις επεμβάσεις του να πείσει) ότι ενδεχομένως να είναι σε θέση να αποτελέσει μια αποτελεσματική εναλλακτική λύση…
Τρία χρόνια στην πολιτική είναι… αβυσσαλέος χρόνος. Και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που γνωρίζει και αντιμετωπίζει όσο μπορεί τα προβλήματα (εσωγενή και εξωγενή), αλλά και για το ΠΑΣΟΚ που φέρει το βάρος και την ευθύνη να εμφανισθεί σοβαρό, με προτάσεις και συγκεκριμένες κοστολογημένες πολιτικές.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα, αν υπάρξουν αλλαγές επί της ουσίας, αναθεωρημένες και πρακτικές, αποτελεσματικές και πειστικές δράσεις στην πλεύση της κυβέρνησης, η κοινωνία που προβληματίζεται και παρακολουθεί με αγωνία θα ανακουφισθεί, θα καθησυχαστεί.
Και οι… διάφοροι «ανησυχούντες» βουλευτές και κομματικά στελέχη της ΝΔ θα αναγκασθούν να κλειστούν στο καβούκι τους.