Θέση υπέρ του Κώστα Σημίτη στη δημόσια αντιπαράθεσή του με τον Κώστα Καραμανλή για τα ελληνοτουρκικά και το Ελσίνκι παίρνει το Κίνημα Αλλαγής.
Σε ανακοίνωσή του μετά την απάντηση Καραμανλή και την ανταπάντηση του Κώστα Σημίτη, το ΚΙΝΑΛ τονίζει ότι «το Ελσίνκι ήταν η επιτυχής εξέλιξη της ενεργητικής διπλωματίας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο αναβάθμισαν τη θέση της Ελλάδας αλλά και της επέτρεψαν να επηρεάζει και να συνδιαμορφώνει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις».
Διερωτάται επίσης το ΚΙΝΑΛ «αλήθεια, τι κέρδισε η Ελλάδα με την απόφαση του Κ. Καραμανλή το 2004 να συναινέσει στην έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία χωρίς να έχει κλείσει η υπόθεση της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας;», και καταλήγει: «Δυστυχώς, η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα των επιλογών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας».
Η ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του Κινήματος Αλλαγής:
Ήταν πράγματι διαφορετική η αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ Καραμανλή - Μολυβιάτη και της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ Σημίτη - Παπανδρέου.
Βασισμένη σε μια δημιουργική στρατηγική και διπλωματία, η Ευρωπαϊκή Σύνοδος του Ελσίνκι ήταν μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες της Ελλάδας. Έβαλε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε ένα νέο πλαίσιο, ένα πλαίσιο ευρωπαϊκό. Πέτυχε την πλήρη ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Συνέδεσε την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα της Τουρκίας με τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό της χώρας καθώς και με τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας.
Το Ελσίνκι ήταν η επιτυχής εξέλιξη της ενεργητικής διπλωματίας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο αναβάθμισαν τη θέση της Ελλάδας αλλά και της επέτρεψαν να επηρεάζει και να συνδιαμορφώνει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Αλήθεια, πού θα βρισκόταν η Κύπρος σήμερα, αν ακολουθείτο η πολιτική της αδράνειας της ΝΔ;
Η υπεράσπιση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ για την επίλυση των διμερών προβλημάτων χωρίς χρήση βίας ή απειλής βίας αποτυπώνεται στα συμπεράσματα του Ελσίνκι. Η διατύπωση αυτή αφορούσε και αφορά κάθε μέλος ή υποψήφια χώρα για την ΕΕ. Οδήγησε στη διαμόρφωση του διαδικαστικού και ουσιαστικού πλαισίου με τη δέσμευση για διάλογο/διαπραγματεύσεις.
Αυτή η σημαντική απόφαση σήμαινε ότι η Ελλάδα εννοεί στην πράξη τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και ότι παράλληλα η Τουρκία αποδεχόταν το δεσμευτικό πλαίσιο που μπορούσε να οδηγήσει και στην από κοινού προσφυγή στη Χάγη πριν την έναρξη διαπραγματεύσεων με την ΕΕ (το 2004).
Αλήθεια, τι κέρδισε η Ελλάδα με την απόφαση του Κ. Καραμανλή το 2004 να συναινέσει στην έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία χωρίς να έχει κλείσει η υπόθεση της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας; Η συνέχεια της ιστορίας δείχνει καθαρά ότι η συνέπεια της επιλογής αυτής ήταν να διαιωνίζεται το πρόβλημα και να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις από πλευράς της Τουρκίας, αυξάνοντας τη ρητορική των διεκδικήσεών της. Δυστυχώς, η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα των επιλογών της κυβέρνησης της ΝΔ».