O Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας συμπαθής άνθρωπος και ταυτόχρονα ένας άτυχος πολιτικός.Υπήρξε εξ αρχής, από την είσοδό του στην πολιτική ζωή, ένας χαρακτήρας ευγενής. Με μια κοσμοπολίτικη αντίληψη που τον ξεχώριζε από το υπόλοιπο «επαρχιώτικο» πολιτικό προσωπικό και αυθεντικός modernizer, όταν οι συνάδελφοί του μετά βίας ξεχώριζαν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή από μια τοστιέρα.
Όμως όλα αυτά ακυρώθηκαν από την ατυχία του. Έγινε πρωθυπουργός σε μια περίοδο χρεωκοπίας της χώρας, όπου η συγκυρία απαιτούσε άλλα χαρακτηριστικά από την πολιτική ηγεσία. Και για να χτυπήσει τζακ-ποτ η ατυχία του, κληρονόμησε ένα ΠΑΣΟΚ–ζόμπι, κάπου μεταξύ «μνήματος» και «φυλακής».
Αν όλα αυτά τέλειωσαν και η διαδρομή του Γιώργου Παπανδρέου θα κριθεί από την Ιστορία, αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι μια «τρίτη» ατυχία: oι «παπανδρεϊκοί». Ισως σημαντικότερη από τις δύο προηγούμενες, το πολιτικό timing και το ΠΑΣΟΚ-ζόμπι.
Οι «παπανδρεϊκοί» λοιπόν δεν τον αφήνουν στην ησυχία του τον άνθρωπο. Τον εμπλέκουν διαρκώς σε πολιτικά σενάρια, είτε για ιδιοτελείς σκοπούς, είτε γιατί νομίζουν ότι έτσι οι ίδιοι αποκτούν λόγο ύπαρξης.
Δυο πρόσφατα, τελευταίας εσοδείας που λένε, είναι χαρακτηριστικά.
Αίφνης, και με αφορμή τις διεργασίες στο ΚΙΝΑΛ για την εκλογή αρχηγού, διάφοροι «παπανδρεϊκοί» κλείνουν το μάτι ότι ο Γιώργος στηρίζει την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη. Με «ακράδαντα» επιχειρήματα. Γιατί σε μια εκδήλωση του Ανδρουλάκη ήταν ομιλητής ο Ανδρίκος Παπανδρέου. Άρα, τον έστειλε ο Γιώργος, ως «προπομπό». Οι πιο «πονηρεμένοι» προχωρούν και στο παρασύνθημα. Αν φύγει ο Ανδρουλάκης από την Ευρωβουλή, ποιος παίρνει τη θέση του, ρωτούν. Ο Νίκος Παπανδρέου. Αρα πιάσαμε τρίλιζα. Ο Γιώργος βόλεψε όλη την οικογένεια.
Είναι όλη αυτή η καφενειακή σεναριολογία σε γνώση του Γιώργου; Μάλλον όχι. Γιατί ο ίδιος, μια χαρά απολαμβάνει την προσωπική του ζωή και τα ταξίδια του, αφού παραμένει επικεφαλής του μεγαλύτερου και πιο ψαγμένου ταξιδιωτικού οργανισμού του πλανήτη, της «TUI της διεθνούς αριστερής ελίτ», της πάλαι πότε δοξασμένης Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Το επόμενο τρέχον σενάριο που διακινείται στόμα με στόμα στα «καταφύγια» των «παπανδρεικών» είναι το φλερτ του Γιώργου με τον Τσίπρα. Σύμφωνα με τους «διακινητές» οι δύο πολιτικοί συνομιλούν τακτικά, μυστικά και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και προετοιμάζουν την σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Μόνο ότι δεν κάνουν μαζί κανό τα σαββατοκύριακο στο Σούνιο δεν μας έχουν «αποκαλύψει» ακόμη.
Εδώ να επισημάνουμε μια μικρή λεπτομέρεια. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας ουδέποτε ανέπτυξαν μια προσωπική χημεία. Ο Γιώργος δεν ξεχνά τον τρόπο που πολιτεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ της περίοδο που ήταν πρωθυπουργός. Και ο Τσίπρας τον θεωρεί ακόμη ως τον άνθρωπο που έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Άσε που ο άνθρωπος φοβάται ότι διάφοροι «φρούραρχοι» του ΣΥΡΙΖΑ θα πέσουν από τα μπαλκόνια της Κουμουνδούρου, αν αντικρύσουν μια μέρα τον Γιώργο στον 6ο όροφο.
Γιατί λοιπόν το σενάριο της σύγκλισης έχει τόσο σουξέ μεταξύ των «παπανδρεικών»; Μια εξήγηση προκύπτει από το γεγονός ότι πολλοί «παπανρεικοί» που δεν κατάφεραν να είναι στη Βουλή, βλέπουν το προσωπικό μέλλον τους στα προσεχή ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί λοιπόν να πάρουν τον δρόμο που ακολούθησαν και άλλοι διακεκριμένοι της «παπανδρεικήςφρουράς», όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και ο Γιάννης Ραγκούσης, επιζητούν και την «ευλογία» του Γιώργου. Εξ ού και τα σενάρια.
Τα οποία, για να επανέλθουμε, μπορεί να αφορούν τον Γιώργο, αλλά εκπορεύονται εν αγνοία του και σίγουρα όχι από τον ίδιο. Ο οποίος, μια φορά τους άκουσε και από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έγινε σε μια νύχτα εξωκοινοβουλευτικός. Για το περίφημο ΚΙΔΗΣΟ ο λόγος, το οποίο παρά τις διαβεβαιώσεις των τότε «παπανδρεικών» ότι σάρωνε και κατέγραφε διψήφια ποσοστό σε κάποιες δημοσκοπήσεις που έκρυβαν τα «συστήματα της διαπλοκής», δεν κατάφερε τελικά να ανοίξει την πόρτα του Κοινοβουλίου. Προσδίδοντας στον ΓΑΠ ένα θλιβερό προνόμιο: να είναι ο μόνος πρωθυπουργός που, στις τότε εκλογές, το κόμμα του έγινε εξωκοινοβουλευτικό.