Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πασχίζει, υποτίθεται, από τις εκλογές και μετά να πείσει τη μερίδα της κοινωνίας που ανήκει στον δημοκρατικό μεσαίο χώρο ότι θέλει και μπορεί να αποτελέσει τον «τρίτο πυλώνα» του πολιτικού μας συστήματος, που μπορεί να διασφαλίσει με την παρουσία του τη δημοκρατική ομαλότητα... Γιατί δεν τα καταφέρνει;
Τα στελέχη του είναι, κατά τεκμήριο, σοβαρά και δοκιμασμένα πρόσωπα. Μετά τα αλλεπάλληλα εκλογικά στραπάτσα, αποτέλεσμα κολοσσιαίων σφαλμάτων της ηγεσία του, και την απαξίωση του εκλογικού σώματος που το έφερε σε θλιβερά μονοψήφια ποσοστά, λογικό ήταν να υποθέσει κανείς ότι υπό νορμάλ συνθήκες, η ανάκαμψη ήταν δύσκολες μεν, αλλά μονόδρομος.
Η Φώφη Γεννηματά, δεν ήταν εμβληματική εμπνευσμένη ηγέτης που συνέπαιρνε τα πλήθη. Κατόρθωσε όμως, (αταβιστικά, κατά κάποιον τρόπο…) όχι μόνο να κρατήσει το ΚΙΝΑΛ ενωμένο, έστω και δύσκολα και με ισορροπίες μεταξύ των πολλών «πρώτων μεταξύ ίσων», αλλά και να βελτιώσει τα δημοσκοπικά ποσοστά του. Δεν ήταν και εύκολο πράγμα…
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιος θα εκλεγόταν αρχηγός, τον Δεκέμβρη, αν δεν είχε «φύγει». Ούτε τι θα ακολουθούσε στην πορεία του ΚΙΝΑΛ με την «νέα ηγεσία». Αυτά, μένουν πια πίσω. Το ζήτημα είναι τι γίνεται όπως έχουν σήμερα τα πράγματα. Με τους 6 (!) υποψήφιους, τις μεταξύ τους τεράστιες έως και αγεφύρωτες αντιθέσεις, που εκ των πραγμάτων, ακόμη και αν δεν είναι (και δεν είναι) στις προθέσεις τους, αντί να… προσθέτουν, να πολλαπλασιάζουν τον κόσμο, ψηφοφόρους και συμπαθούντες, δημιουργώντας ένα «ρεύμα» όχι μόνο για προσέλευση και εκλογή αρχηγού, αλλά και «δυναμική» για τις εκλογές, αντίθετα προβληματίζουν, αποθαρρύνουν, οδηγούν στην αδιαφορία για τα κομματικά τεκταινόμενα…
Σε τέτοιες στιγμές που το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται υπό … «στενή παρακολούθηση» και διαρκή αξιολόγηση, βουλευτές και στελέχη δεν μπορούν να βρουν κοινή συνισταμένη για… αυτονόητα πράγματα (όπως ο νέος ποινικός κώδικας προβλέπει ισόβια για βιασμό ανηλίκου, και μετατρέπει την μεταφορά «μολότοφ» σε κακούργημα, άσχετα με το απαράδεκτο Συριζέϊκο « εξαρτάται από το… σε ποια πλευρά βρίσκεσαι!»), και επιλέγουν το α-νόητο «παρόν» για να μην… ενοχλήσουν ούτε την ΝΔ, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τόση υπευθυνότητα και όχι πολιτική, αλλά μικροπολιτικάντικη σκέψη!
Δεν μπορούν (εδώ με αποκλειστική του… αυτοεπιστρατευθέντος και ανακάμψατος, από τα υπόλοιπα της λήθης και της απαξίωσης, Γιώργου Παπανδρέου!) να συμφωνήσουν ούτε στα διαδικαστικά, για την οργάνωση «ντιμπέϊτ» μεταξύ των συνυποψήφιων αρχηγών! Ο ΓΑΠ, θέλει πολλά, διαδικτυακά και… θεματικά ντιμπέϊτ, χωρίς την συνύπαρξη, με ότι αυτό συνεπάγεται επικοινωνιακά, των αντιπάλων του για την ηγεσία. Κάποιοι με μνήμη, θα του θύμισαν κι’ όλας ό,τι σε όσα μαζικά ντιμπέϊτ πήρε μέρος στο παρελθόν δεν… διακρίθηκε!
Αλήθεια, όμως: γιατί να ψηφίσει κανείς έναν για αρχηγό κόμματος (του 8, άντε 10 %) που σε συνέντευξή του, περιέλαβε στην προεκλογική του ατζέντα, για… να συνεγείρει τον κόσμο, την… νομιμοποίηση της ινδικής κάνναβης και την ανάγκη να γίνει όλη η παγκόσμια κοινωνία μέτοχος στο facebook! Και αυτές οι προτάσεις του, αφορούν την θητεία του ως… αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ, η συνιστούν δεσμεύσεις για όταν το πολύ σε δύο χρόνια… γίνει πρωθυπουργός; (Για να μην παρεξηγηθούμε: οι προτάσεις αυτές και όποιες τυχόν άλλες ρηξικέλευθες έχει κατά νου ο ΓΑΠ, μπορεί να είναι ενδιαφέρουσες και άξιες εξέτασης. Αλλά, για όνομα Θεού, είναι… «ατζέντα» για εσωκομματικές εκλογές αρχηγίας;)
Και μια ακόμη απορία, που αφορά τους περισσότερους συνυποψήφιους: όταν αποκλείουν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…) κάθετα την μετεκλογική (μετά τις κάλπες της «απλής», αλλά πιθανόν και μετά τις δεύτερες εκλογές…) συνεργασία είτε με την ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν ό,τι γίνονται στην κοινωνία «θελκτικοί», «χρήσιμοι»; Δεν έχουν μέτρο του ύψους τους αλλά και των δυνατοτήτων του κόμματός τους;
Στις εκλογές, όποτε κι’ αν γίνουν, μια υπολογίσιμη μερίδα του εκλογικού σώματος, θα ήθελε ένα κεντρώο πόλο (μην πω μπαλαντέρ και θυμώσω φίλους…) που με την παρουσία του να μπορεί να εξασφαλίσει κατά το δυνατόν πολιτική ηρεμία και σταθερότητα. Και ένα τέτοιο κόμμα, που οι υποψήφιοι αρχηγοί τους μετά βδελυγμίας αποκηρύσσουν, είναι απολύτως χρήσιμο και ζωτικής σημασίας.
Με ή χωρίς… μετοχές στο facebook!