Διερωτώμαι τι θα συμβεί μόλις η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ πατήσει το πόδι της στην Αθήνα. Τι είδους αμόκ θα καταλάβει φωτογράφους και κάμερες, που θα την ακολουθούν από το αεροδρόμιο ως την πρεσβεία της Βασιλίσσης Σοφίας - ίσως εγκαταστήσουν και σκηνές στο απέναντι πεζοδρόμιο για να καταγράψουν την πρώτη της κίνηση.
Ποτέ ξανά η φαντασία των Ελλήνων δεν άναψε σε τέτοιον βαθμό για Αμερικανό πρέσβη, εννοείται. Είχαμε συνηθίσει το πόστο να αναλαμβάνουν άνδρες, «γκρίζα» στελέχη του Διπλωματικού Σώματος, τους οποίους είχαμε συνδέσει στο παρελθόν με περιόδους πολιτικής ανωμαλίας και ύποπτης ανάμειξης στα πολιτικά πράγματα. Το σερί έσπασε με τον Τζορτζ Τσούνη, ο οποίος πήρε τη θέση ως χρηματοδότης του Δημοκρατικού Κόμματος, όχι ως διπλωμάτης.
Η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, πριν καν ενθρονιστεί, ξεσήκωσε διαμαρτυρίες και, φυσικά, σεξιστικά υπονοούμενα: Μα πώς είναι δυνατόν ο Τραμπ να μας κάνει κάτι τέτοιο; Τόσο λίγο υπολογίζει τη χώρα μας; Την Ελλάδα βρήκε για να βολέψει ακόμη ένα άτομο της αυλής του, ή και να ξαποστείλει ένα δυνητικό ενδοοικογενειακό του πρόβλημα; Ακόμη και Αμερικανοί σχολιαστές ή χρήστες των social τρόλαραν την επιλογή της. «Εκ των προτέρων συγγνώμη στους Έλληνες», «Ο Θεός να τους βοηθήσει», «Αναρωτιέμαι τι έχει κάνει η Ελλάδα για να της αξίζει αυτό», έγραψαν στο Χ.
Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη μόνο στη χώρα μας. Από τα υπουργεία ως το FBI και από τη Δικαιοσύνη ως τις πρεσβείες ο Τραμπ εγκαθιστά παντού κολλητούς, πιστά πρόσωπα στον ίδιο. Πρόσφατα η Le Monde περιέγραφε σκανδαλισμένη τη γαλλική κατρακύλα: από τον Μπέντζαμιν Φράνκλιν, πρώτο Αμερικανό πρέσβη στο Παρίσι το 1779 [και εθνοπατέρα των ΗΠΑ], η Γαλλία υποδέχεται τώρα τον συμπέθερο Τσαρλς Κούσνερ, αμφιλεγόμενο επιχειρηματία και πρόσωπο.
Στην Ελλάδα κυρίως σκανδαλίστηκαν από το παρελθόν της Γκίλφοϊλ ως μοντέλου, τηλεπαρουσιάστριας και παρ' ολίγον νύφης του Τραμπ. Η ελαφράδα που αποπνέει το βιογραφικό της αλλά και η προκλητική της εμφάνιση -τα κολλητά φορέματα, το βαθύ ντεκολτέ, οι αισθητικές επεμβάσεις- έδωσαν τροφή σε αδιανόητα υπονοούμενα. Κάποιος έγραψε ότι θα αυξηθούν ραγδαία οι επισκέψεις και πορείες προς την αμερικάνικη πρεσβεία, όχι φυσικά από ιδεολογία, αλλά για την εντυπωσιακή ένοικό της!
Για τους αισιόδοξους, το πέρασμα από τους πρέσβεις τύπου Πιουριφόι στην Γκίλφοϊλ δεν είναι σημάδι υποβάθμισης, αλλά προόδου. Από παράκεντρο σκοτεινών επιδιώξεων η Αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας μετατρέπεται σε χώρο γκλάμορους δεξιώσεων και κοσμικών εμφανίσεων. Η χώρα μας, μετά την πτώχευση, δεν διατρέχει πλέον κινδύνους που θα απαιτούσαν παρέμβαση σκληρών διπλωματών καριέρας, όπως ο Τζέφρι Πάιατ. Αλλά και οι δίαυλοι Αθήνας - Ουάσιγκτον είναι πλέον τόσο ισχυροί, που δεν επηρεάζονται από το πρόσωπο που διαμένει στην αποικιακού τύπου έπαυλη της Βασιλίσσης Σοφίας. Οι δύο κυβερνήσεις επικοινωνούν απευθείας και καμία Κίμπερλι δεν μπορεί αυτό να το ανατρέψει. Επιπλέον, χάρη στη στενή σχέση της με το τραμπικό περιβάλλον, θα μπορεί να σηκώσει και ένα τηλέφωνο, αν χρειαστεί. Και εν τέλει η νέα πρέσβης θα αποτελέσει ισχυρό διαφημιστικό ατού για την Ελλάδα αν εμφανίζεται στα παγκόσμια Μέσα και απασχολεί (θετικά) τον διεθνή Τύπο.
Με την Γκίλφοϊλ, σίγουρα το λάιφσταϊλ που θα εισβάλει στην Αθήνα αποτελεί μια δεύτερη αλλαγή σελίδας. Ο Τραμπ επέστρεψε παντοδύναμος, οι μηχανισμοί ελέγχου τού έχουν σχεδόν παραδοθεί και ο ίδιος ετοιμάζεται να μετατρέψει την Αμερική, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, σε ένα απέραντο Μαρ-α-Λάγκο. Σε μια αισθητική, ιδεολογική και ηθική προέκταση του εαυτού του. Πρόσφατα η Daily Mail περιέγραφε το φαινόμενο «Trumpland», αυτή την αμφιλεγόμενη αισθητική της εποχής Τραμπ, με τα πρόσωπα καθορισμένα από άφθονη χρήση μπότοξ, μπρονζέ μαύρισμα τύπου Μαϊάμι, πρησμένα χείλη και μεταξένιο λείο δέρμα. Ανάμεσά τους η βρετανική ταμπλόιντ περιλάμβανε και τη «δική μας» Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, την οποία θα υποδεχθούμε στην Αθήνα με τη νέα χρονιά. Αν μας συμβεί κι αυτό, θα έχει ενδιαφέρον!
