Είδα και άκουσα με μεγάλη προσοχή το επίμαχο βιντεάκι στην ταράτσα στο Κουκάκι.
Κι’ ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να σχηματίσω γνώμη για το τι ακριβώς έγινε ή δεν έγινε μεταξύ των αστυνομικών και πατέρα και γιων Ινδαρέ…
Οι φωναχτές διαμαρτυρίες του πατέρα που ακούγονται, στο σκηνικό με τα τρία μέλη της οικογένειας με χειροπέδες πεσμένους κάτω και τους όρθιους αστυνομικούς, δεν παραπέμπουν σε αναρχο-περιθωριακό άτομο. Χωρίς απειλές, βρισιές και φτυσίματα (όπως έχουμε δει σε περιπτώσεις άλλων συλληφθέντων αυτού του χώρου) παραπέμπουν σε νομιμόφρονα πολίτη, αγανακτισμένο επειδή υφίσταται άδικη μεταχείριση από κρατικά όργανα. Αντί να απειλεί, πισθάγκωνα δεμένος εκφράζει τον προβληματισμό του για το επίπεδο της δημοκρατίας μας.
Αυτή η καταγεγραμμένη στο βίντεο συμπεριφορά τον καθιστά αυτομάτως και a priori και αθώο για τα όσα έχουν προηγηθεί αυτού που είδαμε στην τηλεόραση, κατά την άποψη της αστυνομίας; Όχι βέβαια. Σίγουρα όμως βάζει σε σκέψεις. Όπως και η άμεση αντίδραση επώνυμων της κοινωνίας μας υπέρ του «σκηνοθέτη».
Πρώτος και καλύτερος, ο φίλος και πέραν πάσης… υποψίας δημοκρατικότατος καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, τον οποίον ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τοποθέτησε επικεφαλής της Επιτροπής Διερεύνησης Αστυνομική Βίας. Που έσπευσε να δημοσιοποιήσει την αγανάκτηση για τα γεγονότα στο Κουκάκι, δημοσιοποιώντας την επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλε αυθημερόν στον υπουργό Προστασίας του Πολίτης, με έμμεση μάλιστα απειλή περί παραίτησής του. Πιστεύω ότι η αντίδραση του κ. Αλιβιζάτου (που έδωσε, ας πούμε, και το πράσινο φως σε όσες ακολούθησαν) ήταν συναισθηματική και οπωσδήποτε πρόωρη. Λέγεται ότι είναι φίλος της οικογένειας, και εξανέστη γιατί γνωρίζει το ποιόν τους. Σύμφωνοι, αλλά ταυτόχρονα είναι και επικεφαλής ενός (απολύτως χρήσιμου, μέρες που ζούμε…) κρατικού θεσμού, κάτι που προϋποθέτει ψυχραιμία, αποστασιοποίηση, και αναμονή προσκόμισης συγκεκριμένων και αναμφισβήτητων στοιχείων. Ένας τέτοιος θεσμός, με επικεφαλής μάλιστα έναν τέτοιο αξιόλογο καθηγητή, δεν μπορεί ν’ αντιδρά με όρους φέϊσμπουκ και τουίτερ. Αλλίμονο, χαθήκαμε…
Κατ’ αναλογία, όμως, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ…» αντέδρασε και ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Έσπευσε, ως μη όφειλε, πριν διατάξει διερεύνηση πραγματικών περιστατικών και καταγγελιών, να λειτουργήσει ως… γραφείο Τύπου της αστυνομίας, επικαλούμενος τα όσα του είπαν… από την ΕΛ.ΑΣ ότι… είπαν οι εμπλεκόμενοι στο Κουκάκι στους ανωτέρους τους! Παλιά, έμπειρη και με δάφνες και επιτυχίες «καραβάνα» στο συγκεκριμένο πόστο, σωφρονέστερο θα ήταν να περιμένει κάποια συγκεκριμένη έρευνα, προσκόμιση στοιχείων. Ίσως να αντέδρασε ενστικτωδώς, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή κατέφυγε (χωρίς να διαθέτει στοιχεία κι’ αυτός) στις συνήθεις καταγγελίες και κατηγορίες για «αστυνομικό κράτος». Λάθος του…
Τώρα τα πράγματα, με χρονοκαθυστέρηση που προκάλεσε ένταση και αχρείαστη οξύτητα μεταξύ κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και ΜΜΕ, μπήκαν στο σωστό αυλάκι. Γίνεται ΕΔΕ στην αστυνομία, ο εισαγγελέας διέταξε κατεπείγουσα έρευνα, κάποια στιγμή (ελπίζουμε σύντομα…) θα αποκαλυφθεί και θα στοιχειοθετηθεί τι ακριβώς έγινε και κάτω από ποιες συνθήκες. Με απόλυτη διαφάνεια, αναμφισβήτητα νομότυπες διαδικασίες, χωρίς άνωθεν παρεμβάσεις…
Οι σχέσεις της κοινωνίας με την αστυνομία, ας μην γελιόμαστε, δεν ήταν ποτέ καλές. Λόγω ιστορικών καταλοίπων (δικτατορίες, εμφύλιος, σκληρή δεξιά μετά το τέλος του, χούντα και μεταπολιτευτικές ακρότητες) αλλά και πιο πρόσφατων κρουσμάτων (θυμάστε τον φοιτητή στην Θεσσαλονίκη με το σπασμένο κεφάλι λόγω… πρόσκρουσης σε ζαρντινιέρα!) υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει μια διάχυτη δυσπιστία, φόβος, επιφυλακτικότητα, αμυντική διάθεση.
Ως σώμα εξουσιοδοτημένο για την άσκηση «κρατικής βίας», πολλές φορές όχι μόνο υπερέβη τα εσκαμμένα, αλλά υπέπεσε σε σοβαρότατα παραπτώματα και αυθαιρεσίες που κατέληξαν σε δραματικά γεγονότα. Στελέχη της, (σύμφωνοι, μεμονωμένα…) όχι μόνο ταυτίστηκαν αλλά «σιγοντάριζαν» τις αθλιότητες της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Κατηγορίες διαφθοράς έχουν αποδειχθεί, χωρίς πάντα να ακολουθούνται από τις προβλεπόμενες κυρώσεις.
Σε τέτοιο κλίμα, επικρατούν αφορισμοί και γενικεύσεις. Φθάσαμε βουλευτίνα να αποκαλεί τους αστυνομικούς «μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους», και να επικαλείται γενικώς…, «την νεολαία» για το σύνθημα! Για την κακή εικόνα της αστυνομίας και τις μεθόδους που δρα ( ή δεν δρα…), δεν φταίει μόνο η «κακιά Δεξιά» και το παρελθόν της. Φταίει και η… «καλή Αριστερά» με το πρόσφατο παρόν της! Για να μην… κακοχαρακτηριστεί από τους «συντρόφους» της στα πεζοδρόμια και τις μολότοφ, επί «πρώτη φορά αριστεράς» έβαλε σε…pause τον συχνά και κατ’ ανάγκην αντιδημοφιλή ρόλο της αστυνομίας.
Βλέπαμε εμβρόντητοι στις τηλεοπτικές μας οθόνες άνδρες των ΜΑΤ, στις… ανά Σαββατοκύριακο συγκρούσεις τους με αναρχομπαχαλάκηδες, να δέχονται βροχή από μολότοφ, να τραυματίζονται από αυτοσχέδια όπλα, να απειλείται ευθέως η ζωή τους από ριπές καλάσνικοφ τρομοκρατών σχεδόν κάθε τρίτη νύχτα, να ξεβρακώνονται στα φυλάκιά τους έξω από «στόχους», να βρίσκονται σε απόσταση μισού μέτρου αό τα κακοποιά στοιχεία, και όμως να μην αντιδρούν δυναμικά, να μην αντεπιτίθενται, να μην προβαίνουν σε συλλήψεις. Γιατί, όπως οι ίδιοι έχουν καταγγείλει, υπήρξε «άνωθεν εντολή» περί του αντιθέτου…
Στην ανάδειξη στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, συνέβαλε αποφασιστικά η προεκλογική δέσμευσή της για πάταξη της βίας και της εγκληματικότητας, αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας την καθημερινότητα των πολιτών. Να ενισχυθούν ουσιαστικά οι δομές της αστυνομίας ( σαράβαλα περιπολικά 20τίας που τα συντηρούν τα πληρώματα τους για να μην σκοτωθούν!), αλεξίσφαιρα ψεύτικα ή από καιρό ληγμένα, εξέταση οικονομικών αιτημάτων των αστυνομικών, με τους αστείους μισθούς και τις ατέλειωτες ώρες υπηρεσίας (χωρίς να δικαιούνται υπερωριών!) σε μια αποστολή που θέτουν σε κίνδυνο την ζωή τους. Να γεφυρωθεί το χάσμα πολιτών και αστυνομίας, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεσματικής λειτουργίας σε δημοκρατικά πλαίσια της τελευταίας…
Παρά τις συστηματικές βολές εναντίον του συγκροτημένου, αποφασισμένου και με γνώσεις του αντικειμένου του Χρυσοχοΐδη και κατά της αστυνομίας από τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, του φιλικού κομματικού τύπου αλλά και του εύκολα παρασυρόμενου (και υποκινούμενου…) διαδικτύου που δημιουργεί, αλλοιώνει, καθοδηγεί εντυπώσεις και «κλίμα», η κυβέρνηση μέχρι τώρα τα έχει πάει καλά στο συγκεκριμένο πεδίο. Το επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις, που δείχνουν η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας (ακόμη και σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ) να επικροτεί την πολιτική τάξης και ασφάλειας. Κυβέρνηση και Χρυσοχοΐδης, διατηρούν (προσώρας…) ένα σημαντικό πλεονέκτημα….
Μόνο που η διαχείριση αυτού του πλεονεκτήματος (και η μέσω αυτού κοινωνική αποδοχή και στήριξη του δύσκολου και αντιλαϊκού έργου της αστυνομίας) χρειάζεται τρομακτική σύνεση και προσοχή. Ιδίως στην «ευαίσθητη» όσο και παραπλανητικά επικίνδυνη, τηλεοπτική και διαδικτυακή δημοκρατία που ζούμε. Η αστυνομία, από τη φύση της, χρειάζεται ενθάρρυνση, αλλά με ταυτόχρονο αυστηρό ελεγχο.Στο συγκεκριμένο τομέα της τάξης, της ασφάλειας αλλά και σεβασμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων της κοινωνίας, ελοχεύει ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος να χυθεί… η καρδάρα με το γάλα. Και αντί πλεονεκτήματος να δούμε κατακραυγή και αγανάκτηση του κόσμου, σ’ αυτό το (με δική της επιλογή) κομβικό ζήτημα όπως το έχει αναγάγει η κυβέρνηση…
Οφείλει να είναι πολύ προσεκτικός, μέχρι σημείου υπερβολής, ο κ. Χρυσοχοΐδης παράλληλα με την εφαρμογή της πολιτικής του. Σε τέτοιες «ηλεκτρικές καρέκλες», η πρώτη θέση στη δημοφιλία με τον… λιθοβολισμό, μισής ανάσας απόσταση.