Το τελευταίο «αντίο» στον πατέρα της Κωνσταντίνο Κεραμέα είπε σήμερα, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως.
Η οικογένεια του διαπρεπή νομικού, καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, στην αναγγελία της κηδείας, είχε ζητήσει, αντί στεφάνων, να ενισχυθούν εις μνήμην του το επιστημονικό έργο και οι φοιτητές νομικής, μέσω του Μη Κερδοσκοπικού Σωματείου Δεσμός. Η πλέον συγκινητική στιγμή στην κηδεία του Κωνσταντίνου Κεραμέα ήταν ο επικήδειος που εκφώνησε η κόρη του, Νίκη Κεραμέως.
Η υπουργός είπε τα εξής στον επικήδειό της:
«Νομίζεις ότι όταν έρθει η στιγμή του αποχωρισμού, θα είσαι έτοιμη. Ότι θα τα έχεις διυλίσει όλα και θα τα έχεις τακτοποιήσει μέσα σου. Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Χάνεται ο ειρμός, σε πλημμυρίζουν σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες.
»Πρώτα, πρώτα για τον κ. Καθηγητή - όπως σε γνώρισαν γενιές και γενιές νομικών. Από την Κυριακή, η οικογένειά μας κατακλύζεται από μηνύματα φοιτητών σου, που μιλούν για σένα με τα πιο συγκινητικά λόγια. Πώς έφταναν ώρα πριν στο μάθημά σου, για να είναι σίγουροι ότι θα βρουν θέση. Πως ένιωσαν περηφάνια ως Έλληνες, όταν μεταπτυχιακοί πια φοιτητές σε πανεπιστήμια του εξωτερικού αντιλήφθηκαν τη διεθνή σου αναγνώριση. Πως μερικοί δήλωναν πανηγυρικά ότι «πέρασαν» πολιτική δικονομία με την πρώτη. Και πως κάποιοι άλλοι έμπαιναν στην αίθουσα χωρίς να είναι φοιτητές σου μόνο και μόνο για την ακαδημαϊκή εμπειρία. Το πάθος σου ήταν πάντοτε η νομική επιστήμη, σαν να είσαι ταγμένος να την υπηρετήσεις, σαν αυτή να είναι η αποστολή σου στον κόσμο τούτο. Κάθε βράδυ μετά το φαγητό, συνέχιζες να δουλεύεις μέχρι τα μεσάνυχτα, να γράφεις άρθρα, βιβλία, γνωμοδοτήσεις, να διορθώνεις γραπτά. Αυστηρός, αλλά δίκαιος. Δωρικός, αλλά μεστός σε νοήματα. Κυνηγός των μεγάλων ιδεών, αλλά γειωμένος στην πραγματικότητα. Επιλεκτικός, αλλά πάντοτε γενναιόδωρος στην προσφορά σου στους φοιτητές.
»Πίσω όμως από την εικόνα του κ. Καθηγητή, υπήρχε ένας τρυφερός και αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας. Μία εικόνα που πολλοί δεν μπορούσαν να συλλάβουν, έχοντάς σε γνωρίσει μόνο στα αμφιθέατρα – μία εικόνα όμως καθόλα ζωντανή, γλαφυρή, πλήρης και τόσο πολύτιμη για τη μητέρα μας, τον Δημήτρη κι εμένα. Την προσήλωσή σου στον στόχο, τον εκάστοτε στόχο, τη μετέδωσες και σε εμάς. Μας έμαθες να εργαζόμαστε σκληρά, να μην το βάζουμε κάτω, να σεβόμαστε τους γύρω μας και να συμπεριφερόμαστε με μέτρο. Πάντοτε παρών στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας, αλλά και με τη νομική πάντα παρούσα στη ζωή μας, στην οικογενειακή μας ζωή, γιατί ήταν για σένα το πάθος σου και κομμάτι του εαυτού σου. Δεν κάναμε σχεδόν ποτέ διακοπές που δεν συνδυάζονταν με κάποιο τρόπο με τη νομική: καλοκαιρινά μαθήματα σε φοιτητές, συμμετοχή σε συνέδρια, δεν μπορούσες να λειτουργήσεις μακριά από την νομική. Όπως δεν άντεχες και μακριά από τα βιβλία. Στο σπίτι, στις οικογενειακές εκδρομές, ακόμη και στο στάδιο για να παρακολουθήσουμε αγώνες, πάντα είχες1-2 βιβλία κάτω από τη μασχάλη. Λάτρης της λογοτεχνίας, λάτρης της ποίησης – αγαπημένος σου ο T.S.Eliot – λάτρης της κλασσικής μουσικής.
»Και αν κατάφερες να τα ισορροπήσεις όλα αυτά στη ζωή σου, καταλυτικό ρόλο έπαιξε η συνοδοιπόρος σου στη ζωή, η Μαριλένα, που σε στήριξε με απέραντη αγάπη και αφοσίωση σε κάθε βήμα, μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ζωής σου την Κυριακή, που πίστευε σε σένα περισσότερο και από σένα τον ίδιο.
»Αγαπημένε μας Μπαμπά,
Σε αποχαιρετούμε, με απέραντη ευγνωμοσύνη για ό,τι έκανες για εμάς, για όσα μας δίδαξες, για το πρότυπο που μας προσέφερες.
Σε αποχαιρετούμε, με απέραντο θαυμασμό για όσα προσέφερες σε ολόκληρες γενιές νομικών, στη νομική επιστήμη ευρύτερα.
Είμαστε και θα είμαστε πάντοτε τόσο υπερήφανοι για σένα.»
