Αρχές Φεβρουαρίου, το αργότερο, θα έχει ψηφισθεί από την Βουλή ο νέος εκλογικός νόμος. Κι’ αμέσως μετά, ο πρωθυπουργός θ’ ανακοινώσει την επιλογή του για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας…
Ο εκλογικός νόμος αλλά και το «προεδρικό» ήταν μέσα στην ατζέντα (με πρωτοβουλία των συνομιλητών του κ. Μητσοτάκη) των σημερινών συναντήσεων του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς, για να τους ενημερώσει για τα’ αποτελέσματα της επίσκεψής του στις ΗΠΑ και τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα. Για τον εκλογικό νόμο, Τσίπρας και Γεννηματά επέμειναν στις δικές τους προτάσεις και δεν φαίνεται να διεφάνει κάποια προσέγγιση με την κυβερνητική πρόταση, ούτε από πλευράς ΚΙΝ.ΑΛ, όπως πιθανολογούσαν στελέχη και της κυβέρνησης της κυβέρνησης και του στενού περιβάλλοντος της κ. Γεννηματά.
Από πολλές πλευρές, είχε εκφρασθεί η άποψη όπως δεν αποκλείεται ο κ. Μητσοτάκης να επιχειρήσει κάποιο «παζάρι», συνδέοντας την εκ μέρους του ΚΙΝ.ΑΛ αποδοχή της κυβερνητικής πρόθεσης για τον εκλογικό νόμο, με το «εκ του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου» πιθανό όνομα για Π.τ.Δ που θ’ αποφασίσει ο πρωθυπουργός, προκειμένου η εκλογή του νέου προέδρου να γίνει με ευρύτερη κοινοβουλευτική συναίνεση.
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι έχει στο μυαλό του ο κ. Μητσοτάκης, αλλά θ’ αποτελούσε έκπληξη αν σκέφτεται μια τέτοια «τράμπα». Πρώτον διότι μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος από την κυβερνητική πλειοψηφία και το πιθανότερο είναι ότι το όνομα που θα προτείνει θα είναι τέτοιο και τέτοιας πολιτικής προέλευσης, που δύσκολα η αντιπολίτευση θα μπορέσει να δικαιολογήσει τυχόν αρνητική ψήφο της. Και δεύτερον, γιατί η φιλοσοφία Μητσοτάκη για τον νέο εκλογικό νόμο είναι ένας αναλογικότερος αυτού με τον οποίον διεξήχθησαν οι τελευταίες εκλογές (κάτι που προσεγγίζει τις απόψεις ΚΙΝ.ΑΛ), αλλά να διασφαλίζει την κυβερνησιμότητα της χώρας. Κάτι που, αν το ξανασκεφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, εξυπηρετεί και τις δικές του μελλοντικές φιλοδοξίες…
Το βέβαιο είναι ότι όλη αυτή η… προεδρική ονοματολογία (η οποία συντηρείται και με την ανοχή Μητσοτάκη- έπρεπε και μπορούσε να την κόψει «μαχαίρι», αποφεύγοντας τον εκλαϊκισμό του θέματος, τουλάχιστον σ’ ότι αφορά τα στελέχη και τις «ομαδούλες» της ΝΔ!) πέρα από εικόνα επαρχιώτικου πολιτικαντισμού και ευτέλειας που εκπέμπει, υποβαθμίζει και το ίδιο το αξίωμα, πέρα του προσώπου που θα το εκπροσωπήσει!
Μπορεί οι αρμοδιότητες του Π.τ.Δ να είναι τυπικές και ελάχιστες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της χώρας είναι μια… θεσμική «γλάστρα». Όχι «άντε να βγάλουμε κάποιον, να ξεμπερδεύουμε…!» Στην Ηρώδου Αττικού, πρέπει την επόμενη 5ετία να υπάρχει μια προσωπικότητα που να πείθει και ν’ ασκεί διεθνώς επιρροή ως εμβληματική και αξιοσέβαστη προσωπικότητα με ακτινοβολία, πέρα από τις τυπικές παρεμβατικές δυνατότητες που έχει ο θεσμός.
Θα είναι χρόνια κρίσιμα αυτά που μας περιμένουν, ιδίως σ’ ότι αφορά την διεθνή εικόνα που θα εκπέμπει η χώρα, και δια της παρουσίας σε διεθνή φόρα δια του Προέδρου της. Ο επόμενος πρόεδρος, εκτός του ότι απαραίτητα πρέπει να είναι πολιτικό πρόσωπο με παρελθόν διακριτής και ενεργού συμμετοχής στα δημόσια πράγματα, στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς, είναι ανάγκη να εκπέμπει την ενεργό συμπαράστασή του στις μελλοντικές κυβερνήσεις, ιδίως στα εθνικά θέματα. Κάτι που ένας πρόεδρος υψηλών προδιαγραφών, μπορεί να κάνει «περιγράφοντας» αλλά και σεβόμενος απόλυτα τις τυπικές αρμοδιότητές του…
Βγαίνει ο Νικήτας Κακλαμάνης και επαναλαμβάνει κάθε τρείς και λίγο ότι «αν δεν προταθεί ο Παυλόπουλος, θα είναι μεγάλη ζημιά για την παράταξη…»(;), κι’ από κοντά ένα τσούρμο φιρφιρίκοι νεοφώτιστοι αλλά και παρελθουσών χρήσεων βουλευτές, τάσσονται υπέρ της επανεκλογής του, είτε παίζοντας (συνειδητά ή από βλακεία) παιγνίδια εσωκομματικής ίντριγκας, είτε επειδή ως «ακραιφνώς δεξιοί» γυρεύουν να εξασφαλίζουν κουκιά επανεκλογής…
Γυναίκα, άνδρας, πολιτικής ή ακαδημαϊκής προέλευσης; Κεντροδεξιός, κεντροαριστερός ή… αριστεροεπιδέξιος; Κι’ αν δεν είναι ο Παυλόπουλος (που σημειώστε την πρόβλεψη: ΔΕΝ θα είναι!), οπότε και να επιμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτόν, δεν θα δεχθεί ο ίδιος που θέλει υπόδειξη από περισσότερα του ενός κόμματος, λέτε να προτείνει η Κουμουνδούρου τον Κουβέλη; (Ναι, ναι, ακούγεται κι’ αυτό το παλαβό…) Ή να είναι η Δαμανάκη, που και… πρόεδρος του ΣΥΝ υπήρξε, και επίτροπος επί ΠΑΣΟΚ;
Μ΄ αυτό το… γαϊτανάκι πορευόμαστε (κι’ ευτυχώς που κοντός ψαλμός, δηλαδή!) για την εκλογή ανώτατου άρχοντα της χώρας που κατά την γνώμη μας έχει πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει τα επόμενα κρίσιμα χρόνια, πέραν των τυπικών προδιαγραφών του αξιώματος!
Άνθρωποι άξιοι και κατάλληλοι για το αξίωμα, υπάρχουν στην χώρα. Και από την δεξιά, και από το κέντρο και από την αριστερά. Ας επιλεγεί ένας (ευκταίο να εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, αλλά όχι εκ των ων ουκ άνευ…) χωρίς τα κόμματα να έχουν υπονομεύσει εκ των προτέρων την αποστολή του.