Οποία κατάντια… Έσκασε μια βόμβα που θα έπρεπε να έχει εκραγεί εδώ και δεκαετίες, αν δεν πρυτάνευε η υποκρισία, η «συναδελφική αλληλεγγύη», ο φόβος και η υστεροβουλία στον καλλιτεχνικό χώρο -«άσ' τα στο σκοτάδι, θα μας πάρει όλους η μπάλα…».
Και από ευκαιρία κάθαρσης, κάποιοι άνθρωποι, που υποτίθεται ότι «σημαίνουν φως…», βγαίνουν και με περίσσια υποκρισία επιχειρούν να ξεπλυθούν από την ένοχη σιωπή τους, ρίχνοντας τις ευθύνες σε πλάτες άλλων, ενώ είναι συνένοχοι, αν μη τι άλλο, για συγκάλυψη εγκλήματος!
Ο αντιπρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) μας… καταπλήσσει, λέγοντας ότι «σαν τσουνάμι έρχονται στο Πειθαρχικό οι καταγγελίες!», και με… συναδελφική αβρότητα επιμένει (χωρίς να τον νοιάζει πόσους πείθει…) πως «όχι, δεν υπήρξε ομερτά, απλώς… άργησαν να ανοίξουν στόματα»!
Ο ηθοποιός (και βουλευτής σήμερα του ΜέΡΑ25) κ. Κλέων Γρηγοριάδης… ξέσπασε λέγοντας δημόσια ότι «είναι στο θέατρο 35 χρόνια, και τα τελευταία 25 είχε βουίξει ο κόσμος!», και σπεύδοντας να καταγγείλει τον πρωθυπουργό και την υπουργό, ωρυόμενος «πώς επέλεξαν τον συγκεκριμένο για επικεφαλής του Εθνικού;» Μα, φίλτατε… πονηρέ πολιτευτή, «είχε βουίξει ο κόσμος…» ΣΑΣ, αλλά το βουητό δεν αφήσατε να ακουστεί και στον έξω κόσμο!
Ο σεβαστός θεατράνθρωπος κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος, που στο παρελθόν είχε «κόψει» τον κ. Λιγνάδη από καθηγητή στο Εθνικό, ως πρώην πρόεδρός του, λόγω καταγγελιών σπουδαστών για τη συμπεριφορά του, με άρθρο του στα «Νέα» παραδέχεται ότι «στο θέατρο ήταν σχεδόν… θεσμική συμπεριφορά οι σεξουαλικές προσβολές, οι ταπεινώσεις, οι εξευτελισμοί, ακόμη και οι βιασμοί…», ενώ δεν παραλείπει να τονίσει ότι «για τον Λιγνάδη υπήρχαν πάντα καταγγελίες για ανάρμοστες συμπεριφορές…»!
Ο κ. Μαρκουλάκης «παραπονείται» πως με μια ανακοίνωσή του ο ΣΕΗ «τον κρέμασε στα μανταλάκια…», ο πρόεδρος του Σωματείου κ. Μπιμπίλας (που είχε καταγγείλει τον κ. Μαρκουλάκη ότι «άνθρωποι σαν αυτόν απείχαν από το σωματείο, δεν πλήρωναν καν τη συνδρομή τους…» -τι σχέση έχει αυτό με την όλη υπόθεση, αλήθεια;) τον κάλεσε δημόσια «να σταματήσει ο εμφύλιος (!) και να περάσει από το ΣΕΗ… να τα βρούνε…»!
Ο κ. Καφετζόπουλος ξεσπάθωσε εναντίον όσων «προσπαθούν να ξεπλύνουν τους θύτες», έτσι… γενικώς και αορίστως, αλλά αν τη δήλωσή του την εντάξετε στα… συμφραζόμενα των ημερών, μπορεί και να βγάλετε πολύ αποκαλυπτικά συμπεράσματα!
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει άνθρωπος «του χώρου» που να μην παραδέχεται δημοσίως αλλά… ανωνύμως (γιατί στο κατ’ ιδίαν όχι μόνο αποκαλύπτουν ονόματα, αλλά σου περιγράφουν και «σπαρταριστές» λεπτομέρειες από «δεσμούς» αστέρων της επικαιρότητας!) ότι «έλα ρε, όλα αυτά τα ξέρουμε χρόνια, δεν μιλούσαμε για διάφορους λόγους, συμπάθειας, συμφέροντος, ακόμη και… ομοιοπαθητικής». Τα ήξεραν, αλλά τα συγκάλυπταν! Είναι εξίσου ένοχοι, τουλάχιστον για υπόθαλψη εγκληματία!
Και τώρα... «δρυός πεσούσης» (ας είναι καλά η κ. Μπεκατώρου, που τόλμησε να σπάσει το απόστημα!), βγαίνουν και… απενοχοποιούνται, ή εκμεταλλεύονται το momentum για να ξεκαθαρίσουν ζήλιες και παλιούς λογαριασμούς -ακόμη και για να… προωθήσουν συντεχνιακά παράπονα ή και να αβαντάρουν πολιτικές μικροκομματικές σκοπιμότητες «φίλιων» ιδεολογικώς χώρων. Έσπευσαν να ζητήσουν την παραίτηση Μενδώνη, η οποία «καλύπτει τις ευθύνες του πρωθυπουργού…», συμπεριλαμβάνοντας στο «κατηγορητήριό» τους ότι η υπουργός Πολιτισμού «δεν έκανε τίποτε για τον καλλιτεχνικό κόσμο στην πανδημία»!
Η αντιπολίτευση, με προεξάρχοντα τον ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλεύεται συγκυρίες και αστοχίες επικοινωνιακών χειρισμών της κυβέρνησης, για να «παίξει» διχαστικά, βρώμικα, ποντάροντας στο συναίσθημα της κοινωνίας -παλιά της τέχνη κόσκινο! Νομίζει (και διαρκώς χάνει δημοσκοπικά…) ότι το 2021 είναι… 2012! Ή, απλώς, δεν ξέρει άλλον τρόπο αντιπολίτευσης!
Επιστρατεύει έμμισθα τρολ για να ρίχνουν λάσπη, κινητοποιεί «πιστές» της χυδαιοφυλλάδες για να ξερνάνε την… εντεταλμένη χολή τους (για παιδεραστές και λεσβίες στην «αυλή της κυβέρνησης»!), προκαλώντας τη δυσφορία, την αντίδραση, ακόμη και τη δημόσια έκρηξη του διευθυντή… της κομματικής «Αυγής», και προβεβλημένων στελεχών που «ψάρεψε» κατά την εκστρατεία της «προοδευτικής συμπαράταξης»!
Ο υγιής κόσμος του θεάτρου, που αποτελεί και την πλειονότητά του, ας φροντίσει να γλείψει τις πληγές του χώρου, και ας μείνει μακριά από «αβάντες» κάποιων στο πολιτικό παρασκήνιο ή σε καιροσκοπικές συντεχνιακές κινήσεις…
Το θέατρο υπήρξε ανέκαθεν κριτής της πολιτικής εξουσίας και αυθαιρεσίας. Ας μην αφήσουν οι πολλοί, κάποιους να το μετατρέψουν σε σκυλάκι και κολαούζο της…