Το δίλημμα για το ΚΙΝ.ΑΛ- ΠΑΣΟΚ, έχει τεθεί από καιρό. Τώρα, όμως, 40 μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, καλείται σε συνθήκες αυξανόμενης πόλωσης να δώσει μια απάντηση, κάποια ένδειξη, έστω…
«Με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει…» την κρίσιμη επόμενη μέρα που δεν αργεί.
Δίλημμα που άδικο, σε μεγάλο βαθμό. Και πολύ δύσκολα απαντήσιμο σε μια προεκλογική περίοδο τόσο πολύ φορτισμένη. Συνάμα ακούγεται και θλιβερό, για ένα κόμμα που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή, κοντά 40 χρόνια.. Από συντριπτικός leader, καλείται να παίξει δευτεραγωνιστικό ρόλο. Αυτό επιβάλλουν οι συνθήκες. Και το ξέρει…
Στην Χαριλάου Τρικούπη προσεύχονται γονυκλινείς και κάνουν καθημερινά… ευχέλαια στις 8 Ιουλίου να προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ώστε να μην προκύψει θέμα συνεργασιών. Το πιθανότερο είναι η ΝΔ να τα καταφέρει. Οπότε το ΠΑΣΟΚ δεν θα κληθεί να βάλει πλάτη, για να μην πέσει η χώρα σε περιπέτειες. Και θα μπορεί να ισχυρίζεται από (πρόσκαιρη…) ασφαλή θέση, ότι θα ελέγχει και θα αξιολογεί ως κρίσιμος παράγοντας της αντιπολίτευσης την πορεία και τις επιλογές της.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο «απλά». Ακόμη και αν η ΝΔ εξασφαλίσει, λ.χ.,περί τις 160 έδρες, θα χρειασθεί απαραιτήτως υπεύθυνη και δημοκρατική «πλάτη» για να μπορέσει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο νέος νόμος να ισχύσει από τις αμέσως επόμενες εκλογές. Για να το πετύχει αυτό, χρειάζεται 180 ψήφους. Θα μπορεί με 150 ψήφους να αλλάξει τον νόμο (όπως έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά δεν θα ισχύσει παρά στις μεθεπόμενες εκλογές. Μεσολαβεί η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, και η… παράφρων μεταβλητή του αντιπολιτευτικού μένους του ΣΥΡΙΖΑ, που θα λέει «όχι σε όλα» πριν ακόμη διατυπωθεί το ερώτημα!
Οι πάντες… εχέφρονες, αντιλαμβάνονται ότι νέα εκλογική αναμέτρηση σε διάστημα 6 μηνών και μάλιστα με την διαλυτική απλή αναλογική, θα είναι μια καταστροφή για την χώρα που θα μπει σε μανιασμένα αχαρτογράφητα νερά. Και με ένα ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει κρύψει την λατρεία του στο μαοϊκό «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση!», και θα ελοχεύει για να την εκμεταλλευθεί. Έστω και με την λογική του «αποθανέτω η ψυχή μου…»
Το ΚΙΝΑΛ (το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή…) εκ των πραγμάτων δεν μπορεί προεκλογικά να πει «αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, θα στηρίξω την ΝΔ» ( θα ευχόταν η μάχη ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ να είναι στήθος με στήθος, ώστε να καταφύγει στο βολικό και γενικό «θα συνεργαστώ με το πρώτο κόμμα, αν δεν προκύψει αυτοδυναμία»). Θα είναι σαν να λέει στους ψηφοφόρους του «καλού- κακού, ψηφίστε και ΝΔ». Δεν θα είναι και λίγοι, άλλωστε, οι κεντροδεξιοί δημοκρατικοί ψηφοφόροι που θα έχουν το ίδιο δίλημμα…
Αλλά εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα και δείχνουν να διαμορφώνονται οι συσχετισμοί, η Χαριλάου Τρικούπη είναι νομοτελειακά υποχρεωμένη να μιλήσει. Να λέει ότι «θέλουμε δυνατή παρουσία στην Βουλή για να υιοθετούνται κάποιες απόψεις μας…», αλλά να εγκαταλείψει τον άγονο δρόμο των ίσων αποστάσεων. Οι ψηφοφόροι που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ (μιλάμε για ψηφοφόρους, όχι στελέχη…) στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι κεντροδεξιοί δημοκράτες. Όσοι αριστεροί (ή οπορτουνιστές…) πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, το μεγαλύτερο μέρος τους παραμένει εκεί. Λίγους (αλλά κρίσιμους, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών) κατάφερε να επαναπατρίσει.
Ο κ. Τσίπρας προσπάθησε λυσσωδώς να απορροφήσει αυτούς τους ψηφοφόρους του ΚΙΝ.ΑΛ. Με τα πολωτικά και υβριστικά «εμείς και οι άλλοι», « οι πολλοί και οι λίγοι» Τα ανοίγματα και οι «Γέφυρες», έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα, ο κόσμος δεν «τσίμπησε». Και ο πρωθυπουργός, εμετρήθη και ευρέθη… λίγος και λειψός.
Άρα, αυτό που ήδη έχει επικαλεσθεί εκβιαστικά, «ή μ’ εμάς ή με τους ακροδεξιούς νεοφιλελεύθερους», και θα το ξαναχρησιμοποιήσει (έστω και πιο… κομψά) και στην νέα προεκλογική καμπάνια του, η ρετσινιά στο ΠΑΣΟΚ ότι «αποτελεί δεκανίκι της Δεξιάς!», δεν θα έχει καμιά ψυχολογική επίδραση σε όσους τον «μαύρισαν την περασμένη Κυριακή.
Η κ. Γεννηματά, όμως, και το επιτελείο της, θα πρέπει να προβληματισθούν για τις επιπτώσεις που θα έχει σ’ αυτήν την ισχνή συσπείρωση που πέτυχαν στις ευρωεκλογές, αν τυχόν οι πρώτες δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές κάλπες δείξουν ότι η διαφορά των 9,5 μονάδων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχει τάσεις συρρίκνωσης. Όχι αποφασιστικής, ίσως, αλλά οπωσδήποτε αισθητής. Που ο εν πανικώ ΣΥΡΙΖΑ, θα επιδιώξει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο να μειώσει ακόμη περισσότερο. Για να καταστήσει την αυτοδυναμία της ΝΔ όσο πιο δύσκολη γίνεται…
Θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ικανός αριθμός ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (όπως και οι απομείναντες του Ποταμιού, κάποιοι από τους ΑΝΕΛ και του ΛΑΟΣ) προ του κινδύνου να προκύψει από τις κάλπες ακυβερνησία (αφού η Χαριλάου Τρικούπη δεν θα έχει «δείξει» τι θα κάνει την επόμενη μέρα) θα στραφούν υποχρεωτικά προς την ΝΔ. Για μην παιχτούν σε μια ζαριά οι προοπτικές ανάκαμψης της χώρας.
Σίγουρα δύσκολη η προεκλογική θέση του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και αυξάνει το βάρος των ευθυνών στην ηγεσία του. Κάποιοι, το αντιλαμβάνονται και εισηγούνται αναλόγως. Κάποιοι άλλοι (όπως ο κ. Γρηγοράκος, σε τηλεοπτική του εμφάνιση) τολμούν να μιλήσουν πιο ξεκάθαρα. Τονίζουν ότι «χρέος του ΚΙΝ.ΑΛ είναι σε συνεργασία με μεταρρυθμιστικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, να εξασφαλίσουν βιώσιμη κυβερνησιμότητα στην χώρα, γιατί ακολουθεί το χάος της απλής…»
Ο κ. Μητσοτάκης, έχει ήδη μιλήσει ότι ως πρωθυπουργός, θα επιδιώξει ευρύτερες συνεργασίες. Ας συμφωνήσει, υπαινικτικά έστω, και8 η κ. Γεννηματά. Αλλιώς κινδυνεύει το κόμμα της να εξανεμισθεί στα επίπεδα του παλιού Συνασπισμού…
Κι’ αυτό, δεν συμφέρει τον τόπο και την δημοκρατία.