Το λες και ειρωνεία της Ιστορίας που η εντολή διαγραφής Φίλη και άλλων συντρόφων ήρθε εξ Αμερικής, από έναν πρώην Δεξιό, με ένα tweet.
Και δεν ξέρω αν η Ιστορία γελάει με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα πάντως μας υπόσχεται αλησμόνητα κεφάλαια: θα παρακολουθήσουμε πώς ένα κόμμα πάει για αυτοδιάλυση, επειδή αδυνατεί συντεταγμένα να αλλάξει. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ που διάλεξε αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο αυτοκατάργησης, εκλέγοντας τον Κασσελάκη πρόεδρο.
Ορισμένοι πήραν την υπόθεση «μαζικές διαγραφές» ελαφρά: Πάρτε του το κινητό γιατί θα διαγράψει και τον συγχωρεμένο τον Κύρκο, σχολίαζαν, ειρωνικά, στα social. Κάποιοι απέδωσαν, χιουμοριστικά, στον Κασσελάκη τον χαρακτηρισμό «Μπενίτο Κασελίνι», γιατί τόλμησε, λέει, να αποπέμψει ιστορικά στελέχη της ελληνικής Αριστεράς. Ούτε το Τσίπρας δεν το κατάφερε.
Για να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, δεν ξέρω αν αυτά τα «ιστορικά στελέχη» θα τα θυμάται αύριο ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Η ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους είναι υπερ-πολλαπλάσια της απήχησής τους στον κόσμο: εκπροσωπούν μια μειοψηφική συνταγή ριζοσπαστισμού, έμειναν εντοιχισμένοι σε φράξιες και σε συνιστώσες, αδυνατούν να φανταστούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κεντρώο, μετριοπαθές και κυβερνητικό κόμμα. Αυτοπροβάλλονται ως πούροι «αριστεροί» αλλά δεν ανησύχησαν μήπως χάσει την αριστερή ιδεολογία του ο ΣΥΡΙΖΑ όταν συγκυβερνούσε με τον Καμμένο και είχε υπουργό τον Χαϊκάλη. Πόσο «ιερές αγελάδες» και «αριστερή ελίτ» είναι άνθρωποι που δεν βρήκαν τελικά ούτε την ψήφο τους στην κάλπη;
Βέβαια, δεν γνωρίζω αν ο Κασσελάκης θα βρίσκεται και αύριο στον ΣΥΡΙΖΑ για να δει τα εκλογικά αποτελέσματα των εκκαθαρίσεων που διέταξε. Έτσι όπως τα κατάφεραν, ένα είναι σίγουρο: ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε τελείωσε ιδεολογικά και εκλογικά. Χωρίς Τσίπρα και «ιστορικά στελέχη», τίποτα δεν θα θυμίζει τον παλιό του εαυτό. Και ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ», με Πολάκη, Παππά, Τζάκρη, δεν φαντάζει ως κάτι ελπιδοφόρο ή νικηφόρο.
Προσωπικά, δεν του το 'χα του Κασσελάκη! Ξεκίνησε ως χαριτωμένος νέος, λίγο αφελής και ενθουσιώδης, και κατέληξε σε σταλινικού τύπου μαζικές εκκαθαρίσεις διαφωνούντων. Του είπαν να «αποαριστεροποιήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτός το τερμάτισε. Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε μόνος του, ή κάποιοι ghost writers τού ψιθυρίζουν το σενάριο στο παρασκήνιο. Ζήτησε δέκα μέρες να μαζέψει τα χειμωνιάτικα και να παντρευτεί στα Χάμπτονς και αντί για μπομπονιέρες τους μοίρασε διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πιθανότερο, τώρα, είναι να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του και να μετρήσουν δυνάμεις στις ευρωεκλογές. Είναι πολύ πιθανόν η «αριστερά της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί τον προσεχή Μάιο με τουλάχιστον 2 καινούργια συν 3 παλιά κόμματα (ΜέΡΑ25, ΛΑΕ και Πλεύση). Στο μεταξύ, θα έχουν προσφέρει άφθονο θέαμα στο πανελλήνιο και μπόλικο υλικό στα κανάλια.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται, πλέον, χρυσός χορηγός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει άφθονο χρόνο να σβήσει τις όποιες αστοχίες του πρώτου τετραμήνου, να συσσωρεύει οικονομικές επιτυχίες (επενδυτική βαθμίδα, επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις), να ασκεί κοινωνική πολιτική και να κάνει υψηλή διπλωματία. Η πολιτική του κυριαρχία στο Κέντρο θα ενισχυθεί όσο πνέουν άνεμοι διάλυσης στην Αριστερά. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, η Κουμουνδούρου έχασε αντί να κερδίσει ποσοστά. Την ίδια ώρα, μικραίνει η απόσταση από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε σημείο που σχεδόν όλοι προεξοφλούν πως είναι θέμα χρόνου να υπάρξει ολική ανατροπή.
Όσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, άνοιξε η τύχη του, αφού του δίνονται πλέον όλα τα περιθώρια για να διεκδικήσει θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης στις ευρωεκλογές και να φαντάζει ως εναλλακτική στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Δεν ξέρω τι είχαν στον νου τους όσοι επέτρεψαν στον Κασσελάκη να πολιτεύεται ως πρωταγωνιστής στα πρωινάδικα ή τον προέτρεψαν να διαγράψει τον μισό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι η αυτοανάφλεξη του χώρου τους. Καλό κουράγιο και στους εκλέκτορες που πίστεψαν ότι ο νέος πρόεδρος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, ή έστω να μικρύνει τη διαφορά από τη ΝΔ.