Βρισκόμαστε προφανώς σε μια πολιτική καμπή: η κοινή γνώμη δείχνει σημάδια δυσαρέσκειας για τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης και ταυτόχρονα απορρίπτει το σύνολο της αντιπολίτευσης ως εναλλακτική λύση.
Και αν υποθέσουμε ότι είναι φυσιολογικό η κυβερνώσα παράταξη στη δεύτερη τετραετία της να παρουσιάζει μια «κοιλιά» και να δείχνει σημάδια φθοράς, η έλλειψη εναλλακτικής κραυγάζει: αντιπολίτευση δεν υπάρχει ούτε φαίνεται στον ορίζοντα.
Ένα στοιχείο: Σε πρώτη μετακαλοκαιρινή δημοσκόπηση το ΠΑΣΟΚ πήγε 2ο κόμμα, χωρίς να ανεβάσει τα ποσοστά του [11,7%], γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε περισσότερο [8,3%].
Και δεύτερο στοιχείο: Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2023 αναδείχθηκε για δεύτερη φορά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με 47 βουλευτές. Σήμερα έχουν μείνει 34. Πρόκειται για μεταπολιτευτικό ρεκόρ απωλειών κοινοβουλευτικού κόμματος, χωρίς να έχουν μεσολαβήσει εκλογές!
Προσώρας, παρά τα θρυλούμενα περί «κατάρας» της δεύτερης τετραετίας, που μένει να αποδειχθεί αν ισχύουν, η κυβέρνηση εξακολουθεί να διατηρεί σταθερό προβάδισμα και πρωτοβουλία των κινήσεων. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της είναι ότι έχει μπροστά της τρία χρόνια χωρίς εκλογικές αναμετρήσεις, κι αυτό της δίνει ελπίδες να ανακάμψει. Ορθολογιστής πολιτικός, ο Κ. Μητσοτάκης πάντα πόνταρε στον προγραμματισμό, στη σκληρή δουλειά και στη διδαχή από τα λάθη του, καταφέρνοντας έτσι να παραμείνει ως σήμερα ο «καταλληλότερος πρωθυπουργός» για τη χώρα.
Τον βοηθούν, προφανώς, οι εξελίξεις στα αντίπαλα κόμματα και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, που αγγίζουν το όριο του κωμικοτραγικού. Οι λόγοι για την ανεπάρκεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι γνωστοί, έχουν αναλυθεί επανειλημμένα και το γενικό συμπέρασμα είναι πως με Κασσελάκη αύριο ή χωρίς Κασσελάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε έχει τελειώσει.
Όλο και περισσότεροι πλέον αντιλαμβάνονται ότι το θέμα δεν είναι η «μεταπολιτική», ο υποτιθέμενος υπόγειος ρόλος του Αλέξη Τσίπρα, ή των «συμφερόντων» που δρουν στο παρασκήνιο. Η κομματική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται επί έναν χρόνο και οι λόγοι είναι πολλαπλοί. Κυρίως όμως ο Κασσελάκης απεδείχθη ένας ασύμβατος δότης στο σώμα της Αριστεράς, αδύναμος να εξασφαλίσει την επιβίωση και την εκ νέου επικράτησή της.
Παραμένει ένας ξένος με την πολιτική άνθρωπος, ο οποίος έφερε τόσο μεγάλες δόσεις παραπολιτικής και σκανδαλοθηρίας στον ΣΥΡΙΖΑ, που πνίγηκε τελικά ο ίδιος σε αυτές. Το θέαμα που αφειδώς προσφέρει δίνει τροφή στους πολιτικούς αντιπάλους και προκαλεί αποστροφή σε πολλούς από τους συντρόφους του. Ο ίδιος επιμένει σε μια θορυβώδη αντιπολίτευση, την οποία λίγοι ακούν, κανείς δεν λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν, δεν είναι καν απειλητική για την κυβέρνηση που υποτίθεται ότι στοχεύει. Ακόμη και ο λαϊκισμός, η πρακτική του διχασμού ή η συνεχής κατασκευή «εχθρών», που αποτελούσαν βασικά εργαλεία της εποχής Τσίπρα, στα χέρια του Κασσελάκη μοιάζουν άσφαιρα παιχνίδια.
Η αξιωματική αντιπολίτευση αυτο-εξαερώνεται σε ζωντανή μετάδοση. Κι όλοι εμείς γινόμαστε αμήχανοι θεατές ενός κόμματος που σπαράσσεται και δεν μπορεί ούτε καν να διαλυθεί αξιοπρεπώς. Τα στελέχη της εγκαταλείπουν ή εκκαθαρίζονται με συνοπτικές διαδικασίες και το ξεσκαρτάρισμα θα παραταθεί ως το συνέδριο του Οκτωβρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ούτε στον δημόσιο διάλογο, αφού οι εκπρόσωποί του εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα είτε για να απολογηθούν είτε για να λογαριαστούν ως αντίπαλοι μιας ιδιότυπης βεντέτας. Τα στελέχη του ξέρουν ότι θέλουν να απαλλαγούν από κάποιον αλλά δεν έχουν κανέναν να τον αντικαταστήσουν.
Αρκετοί προσδοκούν στη δημιουργία «κάτι νέου», που θα επιχειρήσει να καλύψει το αίτημα για συνένωση της Κεντροαριστεράς. Επειδή όμως συνένωση χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει πριν από την εκλογή νέου προέδρου που είναι σε εξέλιξη. Έτσι καταλήγουμε στα ίδια: ο πολιτικός χρόνος προσφέρεται ξανά άπλετος στον Κ. Μητσοτάκη για να ξαναβρεί βηματισμό, αν το προσπαθήσει.