Θαύμασα το στιλ Κασσελάκη στο Συνέδριο: μιλάει σαν σόουμαν, με τα χέρια ψηλά ή σταυρωμένα και πηγαινοέρχεται νευρικά στο ντεσκ, όπως κάνουν οι τηλε-ευαγγελιστές στις ΗΠΑ. Θυμίζει στέλεχος πολυεθνικής σε εταιρικό event που προσπαθεί να δικαιολογήσει την πτώση των πωλήσεων και βάζει όλη τη μαεστρία του για να μην απολυθεί.
Και εν μέρει δικαιολογημένα τέτοιο σόου: μόλις του έχουν υποδείξει πως όταν είσαι υπερφίαλος, χωρίς να φέρνεις αποτελέσματα, τα αφεντικά σε απολύουν. Του εξήγησαν ωμά ότι το κόμμα για να επιζήσει πρέπει κακήν κακώς να εκπαραθυρώσει τον αρχηγό που πρόσφατα εξέλεξε. Με πέντε παραγράφους ανακοίνωση, το πραγματικό αφεντικό στον ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να σβήσει τον Κασσελάκη σαν μια ιλαροτραγική παρένθεση.
Κατά τη γνώμη μου, δεν θα είναι εύκολο. Η «σοφή βάση», σοκαρισμένη και πληγωμένη από τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, ψήφισε Κασσελάκη ως την ύστατη ελπίδα επιβίωσης. Με δεδομένο ότι στην συριζαϊκή ιδεολογία ο λαός και η βάση έχουν πάντα δίκιο, τι θα συμβεί σε περίπτωση που επαναλάβει την εντολή; Κι όπως φαίνεται, όσο ο Κασσελάκης λέει στον «λαό» του, κατάμουτρα, ότι δεν συμπαθεί ιδιαίτερα την ριζοσπαστική Αριστερά, ούτε τους κομματικούς μηχανισμούς ή τα κλειστά τείχη που έχτισε η παλιά φρουρά, τόσο εκείνος τον επικροτεί. Make ΣΥΡΙΖΑ great again!
Αν κερδίσει ο Κασσελάκης, σίγουρα οι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν καταγράψει τη σοβαρότερη ήττα στα χρονικά. Το προϊόν Κασσελάκης που οι ίδιοι εμπνεύστηκαν ως λύση, θα τους έχει γυρίσει μπούμεραγκ. Θα έχουν αποτύχει διπλά, και στην αρχική επιλογή, αλλά και στην απόπειρα αποκαθήλωσης. Πώς θα συγκατοικήσουν ο Τσίπρας και οι κορυφαίοι μαζί του, όταν η βάση θα έχει αποδοκιμάσει τους ιδιοκτήτες; Ο Κασσελάκης, ως διπλά πλέον εκλεγμένος πρόεδρος θα δικαιούται «να τα αλλάξει όλα», ακόμα και να απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες όποιον διαφωνεί.
Μπορεί ο Κασσελάκης να δώσει υπόσταση και αξιοπιστία σε ένα αριστερό κόμμα; Κάτι τέτοιο φαίνεται προς το παρόν αδιανόητο. Όσα είπε στο Συνέδριο για επανίδρυση δεν προοιωνίζουν κεντροαριστερή στροφή. Περισσότερο ακούστηκαν σαν ένα ασαφές μείγμα αδιευκρίνιστης κατεύθυνσης. Άγνωστο παραμένει αν η σύγχρονη αριστερά είναι όντως στόχος για εκείνον ή μια φανταχτερή ασυναρτησία. Ο άνθρωπος δείχνει πρόξενος μιας «μεταπολιτικής» που απευθύνεται σε ένα «παρδαλό» πλήθος και όχι στο κεντροαριστερό ακροατήριο, όπως θα'πρεπε. Οι ενδείξεις υπάρχουν: οι τελευταίες προτιμήσεις του Κασσελάκη είναι ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς και ο τραγουδιστής Κωνσταντίνος Αργυρός, τη Ραλλία Χρηστίδου έχει δίπλα του, όχι τα άπαντα Καστοριάδη.
Και το ερώτημα είναι: Αν οι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πλέον τη δύναμη να καθαιρέσουν τον άνθρωπο που οι ίδιοι προσέλαβαν, τότε πώς θα πείσουν για τη συνέχεια; Ο Κασσελάκης θα έχει αποδειχθεί η τιμωρία τους. Θα έχει φανερώσει το πραγματικό τους μέγεθος.
Αν οι «ιδιοκτήτες» κερδίσουν, δηλαδή η Όλγα Γεροβασίλη, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιραία θα επιστρέψει στα πρόσωπα και στην εποχή της ήττας. Οι επικριτές του Κασσελάκη δεν φαίνεται να έχουν προς το παρόν κάποιο συγκεκριμένο πλάνο πέρα από το ότι θέλουν να πάρουν πίσω το «μαγαζί». Στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ένα σχέδιο διάσωσης του κόμματος, μετά και τη φθορά του πεντάμηνου ευτελισμού του. Ούτε υπάρχουν εγγυήσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει τα πρόσωπα και το κοινωνικό έρεισμα για να αναστηθεί από τα ερείπιά του.