Έχω την υποψία ότι ο Κασσελάκης γκουγκλάρει τα θέματα πριν τοποθετηθεί. Τον προτρέπει, για παράδειγμα, το επιτελείο του να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη. Ω, μισό, πού πέφτει στον χάρτη;
Τον συμβουλεύουν να καταθέσει γαρίφαλο στον τάφο του Γρηγόρη Λαμπράκη, στην Τρίπολη; Τι είπαμε ότι έκανε αυτός, ρωτάει. Α, τον σκότωσαν οι κακοί δεξιοί; Ποια χρονιά; Και μόλις τελειώσει στο ΤikTok να επιλέγει τραγουδίστριες, ή στον Λιάγκα να επιδεικνύει (και) το εξοχικό, πετάγεται να καταθέσει κι ένα λουλούδι στον τάφο μιας ιστορικής προσωπικότητας, την ύπαρξη της οποίας καταφανώς ως χθες αγνοούσε.
Είναι εντυπωσιακή η ασυναγώνιστη αυτοπεποίθηση με την οποία τοποθετείται σε προσωπικό τόνο και με πάθος για δεκάδες θέματα τα οποία προφανώς δεν έχει ξανακούσει ούτε γνωρίζει. Εκφωνεί δεκάρικους με μια ευκολία που επιβεβαιώνει ότι ούτε ο ίδιος δίνει σημασία στο περιεχόμενο των δηλώσεών του. Πάει σε σουίτα στα μπουζούκια και τον επικρίνουν; Ε, την επόμενη φορά καταδικάζει τις VIP θέσεις και κομπάζει ότι κάθεται στην εξέδρα για τον Ολυμπιακό. Τοποθετείται υπέρ του Ισραήλ και γκρινιάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Αμέσως παίρνει ακραία θέση υπέρ της Παλαιστίνης. Και πάει λέγοντας.
Δεν είναι το τσιπρικό υπόδειγμα του συριζαϊκού λαϊκισμού οδηγός για τον Κασσελάκη -εξάλλου ο λαϊκισμός ήταν επιλογή πολιτικού μοντέλου, σε έκτακτες συνθήκες χρεοκοπίας. Ο νέος πρόεδρος, ως γνωστόν, μαζί με τον Τσίπρα (και τον ΣΥΡΙΖΑ) έχει καταργήσει και τα πολιτικά μοντέλα. Για εκείνον πολιτική πρόταση είναι αποκλειστικά η περσόνα του. Ούτε πολιτικές θεωρίες, ούτε υπόβαθρο, ούτε διαχωριστικές γραμμές. Ένα ακαταπόνητο πήγαινε-έλα σε συνδυασμό με απλοϊκά συνθήματα χαζοχαρούμενου πρωινάδικου (love and peace παντού) είναι το δικό του δημιούργημα, η δική του πολιτική πρόταση.
Αυτό το «προϊόν Κασσελάκης» θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές. Το αν θα ενθουσιάσει ή όχι την ελληνική κοινωνία μένει να αποδειχθεί στην κάλπη, αν και οι ενδείξεις που παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ευνοϊκές. Οι αριθμοί, μάλιστα, εμφανίζουν το συγκεκριμένο προϊόν ακατάλληλο για τους παρακάτω τρεις ρόλους:
Πρώτον, ασχέτως και με την πρόθεση ψήφου που παρουσίασε η Metron Analysis για το MEGA, έχει σημασία η χαοτική διαφορά στην πρωθυπουργική καταλληλότητα. Τον Μητσοτάκη θεωρεί καταλληλότερο για πρωθυπουργό το 36% και τον άνθρωπο που θα κατατρόπωνε τον Μητσοτάκη, τον Στέφανο Κασσελάκη, το… 7%. Παίρνει, δηλαδή, το μισό από αυτό που λαμβάνει το κόμμα του στην πρόθεση ψήφου.
Δεύτερον, στην κλίμακα της δημοτικότητας ο Κασσελάκης πατώνει. Δεν έρχεται πίσω μόνο από τον Μητσοτάκη (40%), αλλά και από τον Κουτσούμπα (37%), τη Ζωή (36%), τον Λοβέρδο (32%) και τον Ανδρουλάκη (31%). Έρχεται τελευταίος με 27%.
Kαι, τρίτον, ακατάλληλος για αρχηγός της κεντροαριστεράς. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO για τον καταλληλότερο ηγέτη της κεντροαριστεράς ως ικανότερος αναγνωρίζεται ο Κανένας με 52,6% (ενώ στο ερώτημα ποιος θα έπρεπε να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς επικρατεί το «δεν ξέρω» με 45%). Ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με ποσοστό 16,0% και στη συνέχεια Νίκος Ανδρουλάκης με 13,4%, Στέφανος Κασσελάκης με 10,5%, Χάρης Δούκας με 5,4%, Αλέξης Χαρίτσης με 5,0% και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης με 4,6%.
Επομένως, η απόσταση που χρειάζεται να καλυφθεί ως τη στιγμή που ο Κασσελάκης θα εκλεγεί αυτοδύναμος πρωθυπουργός, όπως απλοϊκά από τώρα δηλώνει, είναι τεράστια. Ξεχνάει ότι μόνο το πρόσωπο που θα μπορέσει να συγκριθεί με τον Μητσοτάκη σε «καταλληλότητα» θα έχει πιθανότητες στις εκλογές του 2027 να κερδίσει το στοίχημα. Και μάλιστα υπό τον όρο ότι ως τότε η κεντροαριστερά θα έχει (ξανα)εφεύρει τον εαυτό της, καθώς και τον τρόπο να προσελκύσει την πλειοψηφία που εμπιστεύεται τον Μητσοτάκη. Τα κολλητά ρούχα, τυριά, λάδια και στο βάθος Τέμπη δεν αρκούν προς το παρόν.