Δύο από τους στενότερους συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, ο δημοσιογράφος Θανάσης Καρτερός και ο πρώην υπουργός Αλέκος Φλαμπουράρης, επανήλθαν με δηλώσεις τους στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγοντας εκ νέου τη συζήτηση για τα «αρχηγικά κόμματα», με στόχο να δείξουν στην εσωκομματική αντιπολίτευση ότι χωρίς τον Αλ. Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει.
Με τον τρόπο αυτό, οι δύο στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ απαντούσαν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο ο οποίος δήλωσε πρόσφατα ότι «τα αρχηγικά κόμματα ανήκουν στα αζήτητα της Ιστορίας», αλλά και στα στελέχη που διεκδικούν ένα λιγότερο αρχηγικό και περισσότερο δημοκρατικό κόμμα, με το επιχείρημα ότι χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα δεν υπάρχει κυβερνώσα Αριστερά.
Με άρθρο του στην «Αυγή της Κυριακής», με τίτλο «Εμείς, οι απέναντι κι ο Τσίπρας», ο Θανάσης Καρτερός εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο επίκεντρο των κυβερνητικών επιθέσεων, σχολιάζει καυστικά τον τρόπο που ερμηνεύουν πολλές φορές τα γεγονότα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει λέγοντας: « Να προσέχουμε για να έχουμε. Επειδή, αν δεν προσέχουμε, μπορεί να μην έχουμε. Και τότε θα τρέχουμε. Όπως τρέχαμε δεκαετίες ολόκληρες…».
Γράφει αναλυτικά:
«Εννοείται ότι κανένας Κούδας, Γιούτσος ή Δομάζος δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε χωρίς την ομάδα. Ορθόν.
Διαπίστωση πρώτη: Μια γρήγορη αναδρομή δείχνει το απλό, σχεδόν αυτονόητο: Ένα κόμμα, και η παράταξη που εκφράζει, καταφέρνει να επικρατήσει πολιτικά και να αφήσει το στίγμα του στην κοινωνία, τη χώρα, ακόμα και την Ιστορία, όταν, για να αντιγράψουμε ένα πρόσφατο άρθρο του Γιάννη Λούλη, ο ηγέτης γίνεται η φωτογραφία του κόμματός του. Η θετική εικόνα του ηγέτη γίνεται εικόνα του κόμματός του. Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, για να αναφέρουμε κάποια πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα, αυτό ακριβώς βλέπουμε να έχει συμβεί.
Διαπίστωση δεύτερη: Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την εξίσωση θεμελιώδη πολιτικά μεγέθη ιδεών, θέσεων, ιστορικής διαδρομής, κοινωνικών συσχετισμών. Όταν όμως με την εύνοια της Ιστορίας αυτά, και τα ώριμα αιτήματα μιας εποχής, συμπυκνωθούν και εκφραστούν από μια χαρισματική ηγεσία, τότε μπορεί να γίνουν πράγματα και θαύματα. Ο «μικρός» ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, να πολλαπλασιάσει σε ελάχιστο χρόνο την επιρροή του. Να αιφνιδιάσει κι εμάς και τους απέναντι. Να του εμπιστευτούν οι πολίτες τη διακυβέρνηση σε δύσκολες ώρες. Και να παγιωθεί σαν η κύρια δύναμη της προοδευτικής παράταξης. Πότε; Όταν στην ηγεσία του αναδείχτηκε ο Τσίπρας.
Διαπίστωση τρίτη: Εννοείται ότι κανένας Κούδας, Γιούτσος ή Δομάζος δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε χωρίς την ομάδα. Ορθόν. Και κανένας ΠΑΟΚ όμως, Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός δεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς αυτές τις χαρισματικές προσωπικότητες. Και τούτου δοθέντος πάμε παρακάτω. Στα πιο επίκαιρα και δύσκολα. Διότι οι απέναντι τώρα ξέρουν… Κι αφού ξέρουν, στον Τσίπρα συγκεντρώνουν τα πιο πυκνά πυρά. Αυτόν πρώτα επιδιώκουν να φθείρουν. Αυτός πρέπει να φύγει από τη μέση για να αποφύγουν οι ελίτ την «τραγωδία» μιας προοδευτικής διακυβέρνησης. Χωρίς Μνημόνια; Με πρόγραμμα και πολιτική ΣΥΡΙΖΑ; Oh my God!
Διαπίστωση τέταρτη: Αυτοί ξέρουν, εμείς όμως ορισμένες φορές δείχνουμε να μην ξέρουμε. Όχι επειδή να «ξέρουμε» σημαίνει φωτογραφίες του «αρχηγού» στα γραφεία, λιβάνισμα και ναι σε όλα. Αλλά… δεν χρειάζεται καμιά επεξήγηση, πιστεύω, αυτό το «αλλά». Σοφή στους σοφούς είναι η στάση αν κατανοούμε τη σημασία της συγκεκριμένης ηγεσίας. Ναι, αλλά μήπως με την ισχυρή εικόνα του Τσίπρα γινόμαστε αρχηγικό κόμμα; Αν η διαφωνία βάλλεται, η ομοφωνία επιβάλλεται, τα όργανα χειροκροτούν και ο Τσίπρας δεν αντέχει δημόσια κριτική και έλεγχο, τότε για ’κεί πάμε. Ισχύει όμως έστω ένα από όλα αυτά; Ή ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα; Και στη συριζαίικη υπερβολή τους μάλιστα;
Συμπέρασμα: Να προσέχουμε για να έχουμε. Επειδή, αν δεν προσέχουμε, μπορεί να μην έχουμε. Και τότε θα τρέχουμε. Όπως τρέχαμε δεκαετίες ολόκληρες…»
Φλαμπουράρης: Αναντικατάστατος και πολύτιμος ο Τσίπρας
Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα iEidiseis, ο Αλέκος Φλαμπουράρης ανέφερε πως «ο δημοκρατικός προοδευτικός κόσμος γνωρίζει καλά τη διαφορά Αριστεράς και Δεξιάς».
Ειδικότερα, ο πρώην υπουργός Επικρατείας δήλωσε ότι η αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ «είναι η στρατηγική της ΝΔ και αυτήν ακολούθησε και στο θέμα της Χρυσής Αυγής. Εδώ, η ΝΔ έχει κι ένα επιπλέον πρόβλημα, τις υπόγειες διαδρομές που ενώνουν ιστορικά, ιδεολογικά και πρακτικά τη δεξιά με την ακροδεξιά και το φασισμό. Έτσι, είδαμε το παράδοξο: πολιτικοί απόγονοι των ναζιστών ή των συνεργατών τους, να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για «εκκολαπτήριο» της Χρυσής Αυγής! Εκεί δεν έχεις άλλη δυνατότητα από το να υπενθυμίσεις ποιος είναι ποιος. Την ιδεολογική μήτρα, την ιστορική μνήμη αλλά και την πρόσφατη κάλυψη και ανοχή. Υπό αυτήν την έννοια, διαχρονικά η αθωότητα πολλών στελεχών της δεξιάς σε όλα τα επίπεδα δεν είναι δεδομένη».
Σε ό,τι αφορά τη στάση του ΚΙΝΑΛ και το ενδεχόμενο να βρουν σημεία προσέγγισης ο Αλέξης Τσίπρας με τη Φώφη Γεννηματά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επισημαίνει ότι «η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν τηρεί πια ούτε τα προσχήματα. Ο κόσμος χάνεται και το μόνο που το απασχολεί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμμονή; Μικροκομματισμός; Συναλλαγή; Δεν ξέρω» σχολιάζει ο κ. Φλαμπουράρης και προσθέτει πως «πάντως, αντιπολίτευση δεν κάνει. Κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Δηλαδή μια ιδιότυπη συμπολίτευση. Τι περιθώρια αφήνει μια τέτοια στάση για συνεννόηση;».
Ερωτηθείς για το πολιτικό μέλλον του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ακόμα και σε περίπτωση ήττας στις επόμενες εκλογές, ο Αλέκος Φλαμπουράρης επεσήμανε ότι «κανένας δεν έκανε προσπάθειες να τον «κατασκευάσει» για πρωθυπουργό, ούτε ο ίδιος φαντάστηκε ποτέ ότι θα βρεθεί μια μέρα σ’ αυτόν τον ρόλο. Είναι επιλογή της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς, της ιστορίας του ελληνικού λαού, που τον έριξε στον αγώνα για ένα δικαιότερο και καλύτερο κόσμο στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες του 21ου αιώνα. Είναι το πρόσωπο που πήρε μαζί με τους συντρόφους του μια χρεοκοπημένη χώρα και την έστησε στα πόδια της, δείχνοντας ταυτόχρονα, αυτός και η χώρα μας, τι σημαίνει ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Πάλεψε, συμβιβάστηκε, νίκησε, αστόχησε, έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές και έχει ακόμη πολύ δρόμο».
Κληθείς να σχολιάσει αν συμφωνεί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έχει μπροστά του τουλάχιστον μια δεκαετία», ο κ. Φλαμπουράρης ξεκαθάρισε πως «ασφαλώς και συμφωνώ και πιστεύω πως μπορώ να είμαι αντικειμενικός, παρά την πολύχρονη σχέση και κοινή μας πορεία». Ο ίδιος εξήγησε ακόμη πως ο κ. Τσίπρας είναι το «πρόσωπο της Αριστεράς του σήμερα και του αύριο, πρόσωπο που, με τα χαρίσματα και τις αδυναμίες του, διαθέτει μεγάλο απόθεμα «πολιτικού κεφαλαίου», επειδή μπορεί να συναντηθεί με τους πολλούς χωρίς «προοδευτικό και αριστερό» ελιτισμό. Και αγαπήθηκε και λοιδορήθηκε πολύ, όπως απαιτείται να συμβαίνει σ´ αυτές τις προσωπικότητες. Φαίνεται να είναι η θέση αλλά και η απάντηση του δημοκρατικού κόσμου στο προβλεπτό μέλλον. Ο «απέναντι». Αυτό υπερβαίνει προφανώς τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Όχι επειδή είναι αναντικατάστατος - κανένας δεν είναι- αλλά επειδή είναι πολύτιμος».
Ο πρώην υπουργός απαντά με τις λέξεις «απογοήτευση, θλίψη, οργή. Ο καθείς και η ιστορία του» για την στάση των πρώην Προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου και Νίκου Κωνσταντόπουλου, αλλά και πρώην κορυφαίων στελεχών, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ενώ «η περίπτωση Κοντονή δεν έχει προηγούμενο και ελπίζω να μην έχει και επόμενο» περιγράφει για τη διαγραφή του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης καταλήγοντας πως «ο Σταύρος εξήλθε αυτοβούλως του κοινού τόπου. Είναι τόσο απλό, τόσο φανερό όσο και λυπηρό».