Επίθεση στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα εξαπέλυσε ο Νίκος Καρανίκας, μέσω ανάρτησής του στο Facebook.
Το πρωί της Δευτέρας, ο κ. Δρίτσας, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, εξέφρασε την άποψη ότι ο Στέφανος Κασσελάκης «αποδεικνύεται παράγοντας διχασμού και αποσταθεροποίησης».
Τα σχόλια του Θοδωρή Δρίτσα προκάλεσαν την αντίδραση του Παύλου Πολάκη, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι «προσκύνησε» τον ΣΚΑΪ «για πέντε λεπτά δημοσιότητας», τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλεπάλληλες φορές κηρύξει εμπάργκο στον σταθμό του Φαλήρου, ενώ λίγες ώρες αργότερα «πυρά» εκτόξευσε και ο Νίκος Καρανίκας.
Η ανάρτηση του Νίκου Καρανίκα:
Το παρελθόν.
(1’, στον ενεστώτα)
Ήθελε να προσβάλει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Στέφανος Κασσελάκης - Stefanos Kasselakis αλλά τελικά πρόσβαλε τον κόσμο της αριστεράς, τον απλό λαό που συμμετέχει στην πολιτική δημοκρατικά, από τα κάτω, δίχως διαμεσολάβηση των ειδικών και των επαγγελματιών της κομματικής ζωής.
Κατάφερε και ικανοποίησε την παρέα του, τον κόσμο της αυτοαναφορικότητας που υπηρετεί το κόμμα και όχι μέσα από το κόμμα την κοινωνία που εργάζεται και αντιμετωπίζει τις νέες σχέσεις παραγωγής.
Ικανοποίησε τον γνωστό κόσμο του που υποκλίνεται με δέος στην νομενκλατούρα της αριστερής Ελίτ, που θέλει να μας επιστρέψει στο παρελθόν, στην ασφάλεια των γνωστών αφηγημάτων και ας απέτυχαν να σώσουν τον κόσμο όπως επικαλούνταν ως μεσσίες.
Ικανοποιείται και ο ίδιος όταν μας καλεί να επιστρέψουμε στην αριστερά του προηγούμενου αιώνα, πριν την εποχή του Τσίπρα, στα ιδεολογήματα με τις σκληρές δομές και το κόμμα κλειστό στην κοινωνία, γιατί θεωρεί όπως οι ολιγαρχικοί ότι η πολιτική και η αριστερά είναι υπόθεση του ειδήμονα με τον κύκλο επιρροής του και όχι του πολίτη που αγαπάει τον τόπο του και θέλει να υπηρετήσει το κοινό καλό, όπως έλεγε και ο δημοκράτης Πρωταγόρας.
Άχρηστη και ανίκανη αριστερά η αριστερά που αρνείται το μέλλον και συκοφαντεί το παρόν υποτιμώντας τον λαό.
Η πλειοψηφία, Κομαντάτε Δρίτσα, στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποφάσισε δημοκρατικά την ανανέωση για να υπηρετήσει το κοινό καλό με νέο πρόεδρο, δίχως να φοβάται το μέλλον, αλλά αντιθέτως διεκδικώντας το για να το επηρεάσει αλλάζοντάς το προς όφελος του λαού, της κοινωνίας που διαρκώς κινείται και δεν είναι στάσιμη.