Το παρών στην παρουσίαση του βιβλίου «Καραμανλής -Η πολιτική ως δημιουργία» στο Αμφιθέατρο Πινακοθήκης -Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου έδωσαν Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμάρας.
Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί κάθισαν μαζί, ενώ σε αντίθεση με την προηγούμενη κοινή της εμφάνιση στο Πολεμικό Μουσείο για το βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη «Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή», δεν περιλαμβάνονταν στη λίστα των ομιλητών.
Στην εκδήλωση ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος της Βουλής Κων/νος Τασούλας και μεταξύ των παρισταμένων βρέθηκαν ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, και οι Μάκης Βορίδης, Κωστας Αχ. Καραμανλής, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Βασίλης Κικίλιας, Αδωνις Γεωργιάδης, Νίκη Κεραμεως, Κώστας Τσιάρας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, Κωστής Χατζηδάκης, Κυριάκος Πιερρακάκης, Γιάννης Πλακιωτάκης, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Γιάννης Κεφαλογιάννης, Μαρία Συρεγγέλα, Σταύρος Καλαφάτης, Ιάσων Φωτήλας, Διονύσης Σταμενίτης, Χρήστος Σταϊκούρας, Τάκης Θεοδωρικάκος κ.α.
Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση
«Όλοι είμαστε καραμανλικοί»
Στην καταληκτική φράση του ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας ανέφερε ότι «στη Νέα Δημοκρατία, σε αυτό το κόμμα, όπως έχει πει και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, "όλοι είμαστε καραμανλικοί"».
Νωρίτερα, μιλώντας για τον «πρωτομάστορα της Μεταπολίτευσης» θυμήθηκε επίσης τους τέσσερις χαρακτηρισμούς, που ο Κωνσταντίνος Τσάτσος είχε προσδώσει στον Κων. Καραμανλή: Ολιγόλογος, σοβαρός, επιβλητικός, βαρύς, για να περιγράψει αμέσως μετά τα τέσσερα, πιο βασικά επιτεύγματά του. Εν πρώτοις έλυσε το θέμα της οικονομικής υπανάπτυξης της χώρας, αφού, όταν ανέλαβε τα ηνία της χώρας στη δεκαετία του ‘50, το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν στα 400 δολάρια και το παρέδωσε στα 4.300 δολάρια, το 1980. Ταυτοχρόνως, αποκατέστησε τη δημοκρατία κατά τρόπο υποδειγματικό το 1974. Κοντά σε αυτά, η ανεξαρτησία της Κύπρου -μολονότι έχει επικριθεί και αδικηθεί ο Κων. Καραμανλής στο θέμα αυτό, υπογράμμισε ο Κων. Τασούλας. Παρά ταύτα, χάρη σε αυτόν, χάρη στη Συμφωνία Ανεξαρτησίας της νήσου, μια δεύτερη Ελλάδα δημιουργήθηκε, υποστήριξε. Τέλος, η είσοδος της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ήταν το τέταρτο και τελευταίο επίτευγμα.
Ταυτοχρόνως δε, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου στάθηκε και σε κάτι ακόμη που προκύπτει από την ανάγνωση του βιβλίου: το υπόδειγμα ηγεσίας. Ενώ παρέθεσε, επίσης, τα κεφάλαια του βιβλίου: Θεσμοί και Μεταπολίτευση, στο οποίο κεφάλαιο αρθρογραφεί ο τ. Πρόεδρος Πρ. Παυλόπουλος, Οικονομία - Ανάπτυξη, Παιδεία - Πολιτισμός, Ευρώπη, Εξωτερική Πολιτική.
Στο σημείο αυτό, ο κ. Τασούλας έθιξε και δύο λιγότερο γνωστές πτυχές της δράσης του Κων. Καραμανλή: τη δημιουργία του Κέντρου Ατομικής Ενέργειας («Δημόκριτος») αλλά και τις σχέσεις με τις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής (αναφέρθηκε, μάλιστα, στη στάση που κράτησε ο τότε ηγέτης της Ελλάδας στην Κρίση του Σουέζ).
Ακολούθως, επεσήμανε ότι ο Κων. Καραμανλής είχε επίγνωση της λύσεως και των μέσων που θα έλυναν το πρόβλημα της χώρας μας, που δεν ήταν άλλο - όπως τόνισε - από την πολιτική κακοδαιμονία και αστάθεια. Η λύση ήταν η οικονομική ανάπτυξη, τόνισε.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν τα πρόσωπα που τις συνέθεταν, αφού ήθελε πάντα τους καλύτερους. Επίσης, ήταν αυστηρός με τους πολίτες, αλλά πρώτα, αυστηρός με τον εαυτό του και, εν τέλει, γεύθηκε την αναγνώριση εν ζωή. Όμως, η αφήγηση του Κων. Τασούλα είχε και προσωπικό χαρακτήρα, αφού ανέγνωσε μία επιστολή του 1995, του νεαρού, μόλις εκλεγέντος δημάρχου Κηφισιάς προς τον Κων. Καραμανλή, του οποίου η δεύτερη προεδρική θητεία είχε μόλις ολοκληρωθεί. Ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Τασούλας καλωσόριζε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στο δήμο, όπου θα ζούσε το υπόλοιπο του βίου του.
Ακολούθησε η ομιλία της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Μαρίας Μενδρινού, η οποία περιέγραψε εξ αρχής τη διοικητική ευφυία και τον πολιτικό πραγματισμό του ανδρός, την ηγετική προσωπικότητά του. Στο βιβλίο συναντά κανείς ακόμη και άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη για τον Κων. Καραμανλή, παρατήρησε επίσης. Ο οποίος, συμπλήρωσε, γνώριζε την ελληνική ψυχή, τα θετικά, τα αρνητικά και τις αδυναμίες της. Η κυρία Μενδρινού ανέγνωσε, ακόμη, εκτενή αποσπάσματα της αδημοσίευτης συνέντευξης με τον Βάσο Βασιλείου και υπογράμμισε το όραμά του για τη χώρα του.
Τελευταίος ομιλητής, ο καθηγητής του Καποδιστριακού και γ.γ. του Ιδρύματος της Βουλής, Ευάνθης Χατζηβασιλείου: Πάνω στην ανάπτυξη των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60 θεμελιώθηκε η δημοκρατία και η Ευρώπη, σημείωσε. Όμως, στη συνέχεια, ο ομιλητής έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων επισημαίνοντας πως, ενώ υπάρχει ομόθυμη αποδοχή του έργου του Κων. Καραμανλή, εν τούτοις υπάρχει άρνηση να αναγνωρισθεί και να αποτυπωθεί αυτή στο δημόσιο χώρο. Έφερε, μάλιστα, παραδείγματα: ακόμη και στις Σέρρες κατεγράφησαν αντιδράσεις όταν κεντρική οδός επρόκειτο να μετονομασθεί σε Λεωφόρο Καραμανλή, ενώ το Ίδρυμα κατέβαλε αγώνα για την ανέγερση αγάλματος του πρώτου Μακεδόνα πρωθυπουργού, στη Θεσσαλονίκη. Έφερε δε, και το παράδειγμα της Λίμνης Πλαστήρα: η τεχνητή αυτή λίμνη πήρε το όνομα εκείνου που την εμπνεύσθηκε, αλλά ήταν το πολιτικό αποτύπωμα του διχασμού. Και δεν πήρε το όνομα εκείνου που την κατασκεύασε και υπερέβη το διχασμό. Φυσικά, διευκρίνισε, ούτε ο Κων. Καραμανλής θα ήθελε τη μετονομασία της λίμνης στο Φράγμα Ταυρωπού.
Ο Κων. Καραμανλής, σύμφωνα με τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου, βίωσε την ελληνική κόλαση, από το 1922 ως το 1949, αλλά πέτυχε αυτό που γενιές Ελλήνων είχαν ονειρευτεί, την επιστροφή του ελληνισμού στον αναπτυγμένο κόσμο. Και έκλεισε με ένα σχόλιο για το κόμμα που δημιούργησε, τη Νέα Δημοκρατία: πρωταγωνιστεί 50 χρόνια τώρα, χάρη στον Κων. Καραμανλή, αλλά και τους διαδόχους του.
Η εκδήλωση έκλεισε με το ερώτημα, εκ μέρους του Αλέξη Παπαχελά, αν η σημερινή εποχή, του Tik Tok κ.ο.κ., θα… σήκωνε έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και στην Ελλάδα και διεθνώς. Ωστόσο, συνέχισε, είναι τόσο μεγάλες οι προκλήσεις της εποχής, που χρειάζεται ένας άνθρωπος που θα αγνοήσει το κόστος, τις αντιδράσεις και ο οποίος, χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι, θα πει, επί παραδείγματι, «ανήκομεν εις την Δύσιν».