Είναι σημαδιακό αυτό που θα γίνει στην ΔΕΗ. Ίσως είναι και το πρώτο ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό βήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σ’ ότι αφορά τον δυσκίνητο δημόσιο τομέα…
Για τους από δω και μπρος προσλαμβανόμενους στην επιχείρηση, δεν θα ισχύει το προνομιακό καθεστώς μονιμότητας που έχουν ως “κεκτημένο” οι ήδη απασχολούμενοι. Και το υπάρχον προσωπικό αναμένεται να μειωθεί δραστικά με ένα ελκυστικό πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου που θα καταρτίσει η ΔΕΗ. Η πατέντα, έχει δοκιμασθεί με πλήρη επιτυχία και στην περίπτωση του ΟΤΕ…
Δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του προγράμματος αυτού- σε πόσους και ποιών ειδικοτήτων (εικάζεται διοικητικούς, κυρίως) θα προσφερθεί η δυνατότητα της εθελουσίας, σε ποιο βάθος χρόνου, ποιο θα είναι το βραχυπρόθεσμο κόστος των
αυξημένων αποζημιώσεων και πότε θα υπάρξουν τα πρώτα (όχι μόνο οικονομικά) οφέλη από αυτή την μεταρρύθμιση.
Τα άθλια οικονομικά της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας με τους κοντά στις 17.000 εργαζόμενους, προσφέρονται ως η αφορμή για αυτό το νοικοκύρεμα της. Που, πάντως, θα έπρεπε να έχει επιχειρηθεί προ πολλού για να εξυγιανθεί και να γίνει ουσιαστικά ανταγωνιστική στις νέες συνθήκες της αγοράς. Και σίγουρα όταν η κρίση χτύπησε την χώρα και έφερε στην επιφάνεια εθνικές παθογένειες που συνέβαλλαν να οδηγηθούμε σ’ αυτήν…
Στο ίδιο πνεύμα της εξυγίανσης της επιχείρησης, εντάσσεται και το σχέδιο εκλογίκευσης των προνομίων που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ, βασικότερο των οποίων είναι η έκπτωση κατά 70% των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος. Του συνολικού λογαριασμού, μαζί με τις οποίες άλλες επιβαρύνσεις που πληρώνουν όλοι οι καταναλωτές, και οι οποίες σχεδόν… τριπλασιάζουν το τελικό ποσό, όχι μόνο του κόστους αυτής καθ’ αυτής της κατανάλωσης ρεύματος, του θα ήταν και το λογικό…
Τα “ρετιρέ” που στηλίτευε ( αλλά χωρίς να τολμήσει να τα θίξει…) ο Ανδρέας Παπανδρέου, μπορούσαν ίσως (κακώς) να γίνουν ανεκτά στις μέρες που… έσερναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα! Της επίπλαστης δανειακής ευμάρειας, του σταδιακού “ανεπαίσθητου” χτισίματος του δημόσιου χρέους, που όπως είχε προβλέψει πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου (χωρίς να επιχειρήσει κάτι το δραστικό…) “είτε το έθνος θα εξαφανίσει το χρέος, είτε το χρέος θα εξαφανίσει το έθνος!” Συνέβη το δεύτερο…
Με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και την εφαρμογή ανάλογων προγραμμάτων μ’ αυτά που σχεδιάζει η ΔΕΗ, διαψεύσθηκαν οι πολέμιοί της, που με όρκους “αντίστασης” οιμωγές και ματωμένα δάκρυα προέβλεπαν (εκτός από κινδύνους στην εθνική ασφάλεια!) μέρες υπερεκμετάλλευσης των καταναλωτών, μονοπωλιακά τιμολόγια στα ύψη, κακή ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, συνθήκες “γαλέρας” για τους εργαζόμενους.
Σήμερα, η υπερχρεωμένη και με λειτουργικά προβλήματα ΔΕΗ, έχει μέσο μισθολογικό κόστος κατά… 65% μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του ΟΤΕ, ο οποίος μέσα σ’ ένα εντονότατα ανταγωνιστικό περιβάλλον αγοράς προοδεύει, προκόβει, επεκτείνεται διαρκώς και κρατάει απόλυτα ευχαριστημένους τα εκατομμύρια πελάτες του. Α, και σταδιακά αυξάνει και το προσωπικό του ώστε ν’ ανταποκριθεί στις αυξημένες υποχρεώσεις του…
Η περιβόητη μονιμότητα (με όλα τα παράπλευρα στραβά της…), ήταν για περισσότερο από ένα αιώνα η “ιερή αγελάδα” της ευρύτερης έννοιας “δημόσιο” στην χώρα. Τεχνηέντως και… πελατειακά, εξ άλλου, επεκτάθηκε και σ’ άλλα χωράφια. Μόνο στην Ελλάδα οι “επί συμβάσει”, οι έκτακτοι, οι εποχικοί, οι “ορισμένου χρόνου”, παραμένουν επί… δεκαετία στις θέσεις τους διεκδικώντας μάλιστα και τα προνόμια μιας οιονεί “μονιμότητας”, λόγω… χρησικτησίας!
Μεταρρυθμιστικό και επιβεβλημένο (πέραν από τα οικονομικά χάλια της επιχείρησης) αυτό που επιχειρείται στην ΔΕΗ. Με τον ΟΤΕ, άνοιξε μια περπατησιά που κάπου σκόνταψε. Ίσως φταίει και η κρίση, η ανασφάλεια, ο πανικός και η απογοήτευση του κόσμου, που δεν επέτρεψε την επιτάχυνση εκσυγχρονισμών που αράχνιαζαν.
Το ζητούμενο είναι, η κυβέρνηση (θα λέγαμε και με την στήριξη του πολιτικού σύστημα στην πλειοψηφία του- αλλά με τους σημερινούς κομματικούς συσχετισμούς δείχνει ουτοπικό) να έχει εκπονήσει πολύ λεπτομερές και επεξεργασμένο σε όλα του τα επίπεδα σχέδιο υλοποίησης αυτής της αναγκαίας μεταρρύθμισης. Και όχι μόνο στην ΔΕΗ…
Γιατί είναι βέβαιο (μακάρι να διαψευσθούμε…), ότι θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει την μαχητική, “επαναστατική”, αντίσταση των συντεχνιακών εργατοπατέρων, με την… ευγενική χορηγία “φιλολαϊκών” πολιτικών ομάδων, τα καλέσματα σε… πλατείες για “πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες”.
Να είναι έτοιμη. Και αποφασισμένη…