Με το «καλημέρα» και τις ευχές για τη νέα χρονιά επιστρέφουν στην πολιτική καθημερινότητα τα... εκκρεμή ζητήματα με τα οποία αποχαιρετήσαμε το 2024: η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και το θέμα της αλλαγής ή όχι του εκλογικού νόμου.
Το πρώτο θα ξεκαθαρίσει έτσι κι αλλιώς τις επόμενες μέρες με την ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό του προσώπου που θα προτείνει για το αξίωμα.
Οι ultra συντηρητικοί δεξιοί της ΝΔ επιμένουν να είναι πρόσωπο από τη συντηρητική παράδοση, κόντρα στο πάγιο έθιμο ο ΠτΔ να προέρχεται από την «άλλη πλευρά».
Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να προτιμά προσωπικότητα ευρύτερου κύρους, που θα εξασφαλίζει τη διακομματική συναίνεση και τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων στη Βουλή, παρότι μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος η εκλογή του ΠτΔ μπορεί να επιτευχθεί και μειοψηφικά για να μην οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές. Δεν έχει, πάντως, ξανασυμβεί κάτι τέτοιο…
Βέβαια, μια τέτοια επιλογή του πρωθυπουργού θα λογιστεί (όχι άδικα) ως υποχώρησή του στις εσωκομματικές πιέσεις και θα εκτιμηθεί ανάλογα από τους κεντρώους ψηφοφόρους της ΝΔ, στους οποίους έχει ποντάρει πολλά, και επιτυχώς, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς, μάλιστα, να είναι βέβαιο ότι οι ακραία δεξιοί της ΝΔ θα ικανοποιηθούν από την κίνησή του και δεν θα τη θεωρήσουν «νίκη-εφαλτήριο» και για περισσότερες πιέσεις εκ μέρους τους… Και το γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός.
Είναι σίγουρα πονοκέφαλος για τον πρωθυπουργό, και η τυχόν πρότασή του για επανεκλογή της κ. Σακελλαροπούλου φαντάζει τούτη την ώρα μια σχετικά καλή λύση, παρά το «ατόπημα» (για τους σκληροπυρηνικούς του κόμματος) της στάσης που τήρησε στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Εκτός και εάν ο κ. Μητσοτάκης έχει κάποιον «κρυφό άσο» στο μανίκι του, με κάποια υποψηφιότητα (ακούγεται και το όνομα του κ. Πικραμμένου) που δύσκολα θα απορρίψουν οι… κομματικοί «Τουπαμάρος»! Κοντός ψαλμός.
Το ζήτημα της αλλαγής του εκλογικού νόμου, που εισηγούνται αρκετοί στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι ακόμη προβληματικότερο και πολύπλοκο.
Με τον υπάρχοντα νόμο, το δεύτερο κόμμα (το ΠΑΣΟΚ εν προκειμένω και προσώρας) πολύ δύσκολα θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Εκτός και αν πιστεύει ότι στις εκλογές του 2027 ή και νωρίτερα αν γίνουν, θα είναι πρώτο κόμμα, οπότε τα όσα προβλέπει ο ισχύων νόμος για μπόνους έδρες τον συμφέρουν. Θα στοιχημάτιζε επ’ αυτού ο κ. Ανδρουλάκης, θα την έριχνε τη ζαριά και… γαία πυρί μειχθήτω;
Ο κ. Μητσοτάκης, εμμένοντας στη θεσμικότητά του, διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία ότι θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου δεν υπάρχει. Το ζήτημα, όμως, είναι βέβαιο ότι συζητήθηκε στην κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον κ. Ανδρουλάκη, κυρίως γύρω από το ερώτημα να αυξηθεί σε 5% το ελάχιστο ποσοστό εισόδου κόμματος στη Βουλή. Και δεν δέχθηκε μια τέτοια αλλαγή, ισχυριζόμενος ότι κάτι τέτοιο θα ενίσχυε την ψήφο υπέρ των αντισυστημικών κομμάτων, ενώ λέγεται ότι συμφωνεί στο να δίνεται το μπόνους εδρών σε κόμματα και όχι συνασπισμούς κομμάτων. Μια περίεργη συναίνεση, τη στιγμή που δεν είναι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ συνασπισμός (Προοδευτική Συμμαχία) αλλά και το ίδιο το… ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Μπορεί να έχει κάτι στο μυαλό του, ποιος ξέρει.
Με την κάθετη (προς το παρόν…) αντίρρηση του ΠΑΣΟΚ σε μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ (άλλωστε αντίθετη… προκαταβολική δήλωση θα συνιστούσε παραδοχή ηττοπάθειας!) και με τη μέχρι στιγμής κυριαρχία της ΝΔ, παρά τις δημοσκοπικές απώλειες που εμφανίζει, διαφαίνεται, αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά, αδιέξοδο αστάθειας και κυβερνησιμότητας την επομένη των εκλογών. Που αναπόφευκτα θα ενδυναμώσει τη λογική της «χαμένης ψήφου» και την κρίσιμη στιγμή στις κάλπες θα λειτουργήσει υπέρ του εμφανιζόμενου ως πρώτο κόμμα.
Ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι υπάρχει χρόνος και μπορεί να γυρίσει το «παιχνίδι» και να αυξήσει τη διαφορά του από το δεύτερο κόμμα. Το ίδιο δείχνει να πιστεύει και ο κ. Ανδρουλάκης, ότι υπάρχει χρόνος για περαιτέρω φθορά της κυβέρνησης και ισχυροποίησης του ΠΑΣΟΚ.
Στο μεταξύ, ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς, μπήκαμε ήδη στο 2025 και το «εκλογικό ρολόι», όσο μακριά κι αν είναι, χτυπάει βασανιστικά…