Εντάξει, το επιβεβαιώσαμε όλοι - και η Ευρώπη, φυσικά. Το παιχνίδι παίζεται μεταξύ των μεγάλων, είτε αντιπαραθετικά είτε (πρόσκαιρα) συναινετικά.
Με την ξαφνική απ’ ευθείας τηλεφωνική συνομιλία Τραμπ- Πούτιν άνοιξαν τα «παράθυρα» για τη διευθέτηση του ουκρανικού ζητήματος. ΗΠΑ και Ρωσία συμφώνησαν -για διαφορετικούς λόγους και σχεδιασμούς- να μπει τέλος στην τραγωδία, που ξεκίνησε τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια.
Ήταν προεκλογική δέσμευση του Τραμπ, ως πρώτο βήμα για το δόγμα του «οι ΗΠΑ μόνο για τις ΗΠΑ», έναν ιδιότυπο απομονωτισμό με τον οποίο φιλοδοξεί να κάνει «Την Αμερική μεγάλη ξανά!» (Μ.Α.G.A), που γράφει και στο καπέλο με το οποίο κυκλοφορεί δημοσίως…
Αυτός ο πόλεμος, στην καρδιά της Ευρώπης, ματώνει πιο πολύ την ίδια τη Γηραιά Ήπειρο. Πολιτικά, οικονομικά, γεωπολιτικά. Για να προλάβει να αναχαιτίσει τυχόν «ορέξεις» της Μόσχας και για άλλες χώρες της, έστειλε όπλα, πυρομαχικά, στρατιωτικό υλικό που προμηθευόταν από… τις ΗΠΑ, οι χώρες-μέλη της ΕΕ δέχθηκαν εκατομμύρια πρόσφυγες, άλλαξε τις γεωστρατηγικές ισορροπίες αλλά και τους ρυθμούς ανάπτυξης λόγω του εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο και τη στροφή στο ακριβότερο αμερικανικό.
Οι συνέπειες της «συμφωνίας» Τραμπ-Πούτιν, που συνομολογήθηκε ερήμην της ΕΕ (αν και κυρίως θιγόμενη) για μια ακόμη φορά, θα κοστίσουν στους Ευρωπαίους κάποια… τρισεκατομμύρια δολάρια για ενίσχυση της αμυντικής ισχύος τους (μετά την απομάκρυνση των ΗΠΑ) τα αμέσως προσεχή χρόνια, ενώ ΗΠΑ και Ρωσία θα συνεχίσουν…business as usual!
Με την πρωτοβουλία Τραμπ είναι σαν να επιβραβεύουν οι ΗΠΑ την επεκτατική, αναθεωρητική πολιτική της Ρωσίας, η οποία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θα πάψει να πληρώνει ζημίες σε στρατιωτικό, οικονομικό και ανθρώπινο επίπεδο, ενώ θα της δοθεί ο απαραίτητος χρόνος να γλείψει τις πληγές της και να εστιάσει την προσοχή της στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό της. Αλλά και στις επόμενες απόπειρές της να ξαναδείξει τα δόντια της σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που θα ονειρευτεί να ποδηγετήσει.
Ταυτόχρονα, όμως, είναι σαν να προσφέρει «λευκή κάρτα» και σε άλλα επεκτατικά και αναθεωρητικά καθεστώτα, κι αν το μυαλό σας πάει… κατ’ ευθείαν στη γειτονική Τουρκία πολύ καλά κάνει! Σε μια περίοδο που το πλέγμα των σχέσεων και συμφερόντων Ουάσιγκτον και Άγκυρας είναι ακόμη μπερδεμένο, μια τέτοια στάση του Τραμπ θα εκτιμηθεί μάλλον θετικά από τον Ερντογάν...
Η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να ανησυχεί για τα όποια… παρελκόμενα αυτής της αμερικανο-ρωσικής συμφωνίας και την οραματιζόμενη από τον πλανητάρχη απαξίωση, ίσως και διάλυση του ΝΑΤΟ.
Οι μεγάλες στρατιωτικές «διευκολύνσεις» προς τις ΗΠΑ (Σούδα, Αλεξανδρούπολη) πιθανόν να χάσουν τη σημασία τους για τους Αμερικανούς, ώστε να μπορέσουν χωρίς αποσπάσεις να ασχοληθούν με τα «ζητήματα» που έχουν με την Κίνα και τη Νοτιοανατολική Ασία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι περιοχές έχουν αυξανόμενο ενδιαφέρον για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς στην Ουάσιγκτον.
Από πλευράς μας, οφείλουμε να έχουμε καθαρές διόδους επικοινωνίας με το αμερικανικό κατεστημένο (που πλέον ελέγχεται πλήρως από τον πρόεδρο και τους… φίλους του), να επαγρυπνούμε, να ενισχύουμε τις επαφές και τις συμφωνίες που έχουμε με χώρες της περιοχής μας (Ισραήλ, Αίγυπτο κ.λπ.) και να αποκτήσουμε ευελιξία στις διακρατικές μας σχέσεις, ενθυμούμενοι διαρκώς τη ρήση του Ελευθέριου Βενιζέλου, «όταν μιλάμε στο εξωτερικό δεν αναφερόμαστε σε ''εθνικά δίκαια, αλλά εθνικά συμφέροντα''».
Οι εξελίξεις, και όσες ραγδαία θα ακολουθήσουν, καλούν για ατσαλένια υπομονή και συναίνεση, όχι για τσαλαβουτήματα σε όξυνση και τοξικότητα προς… εγχώρια μικροπολιτικάντικη κατανάλωση και δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων.