Το εξοχικό της οικογένειας Τσίπρα στο Σούνιο προφανώς δεν είναι ΤΟ τεράστιο θέμα, εν μέσω φονικής πανδημίας και οικονομικής κρίσης που βιώνει ο πλανήτης.
'Εχουμε πραγματικά χιλιάδες πράγματα να μας απασχολούν. Αλλά είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να μη σχολιαστεί.
Είναι, κατ' αρχάς, αναξιοπρεπής ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να θάψει τα γεγονότα. Και αποδεικνύεται προβληματικός ο τρόπος που η οικογένεια Τσίπρα απάντησε στις αποκαλύψεις με εξώδικα και εκφοβισμό. Όταν απαιτείς από τον Μητσοτάκη να αυτομαστιγωθεί γιατί δεν φόραγε μάσκα στην Πάρνηθα, δεν μπορεί να βγαίνει χαλαρά η Ζανέτ να απειλεί ότι «την επόμενη φορά» περίπου θα μας καθαρίσουν επειδή σχολιάσαμε το δίπατο των Λεγραινών.
Τίθεται, επίσης, και ένα θέμα ελευθερίας του Τύπου, που ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά αγνοεί. Όσο ένας πρώην πρωθυπουργός δικαιούται, φυσικά, να ζει πολυτελώς και να καπνίζει πούρα σε κότερα, άλλο τόσο η κοινή γνώμη, διά του Τύπου, οφείλει να γνωρίζει το Πόθεν Έσχες τού περί ου ο λόγος. Είτε πρόκειται για τον πύργο του Ζισκάρ, την ντάτσα του Στάλιν, τα ακίνητα του Κάστρο, τη βίλα του Podemos ή τα σπίτια του Παπαδημούλη. Είτε κοστίζει το εξοχικό 500 ευρώ ή 1 εκατομμύριο.
Δουλειά του δημοσιογράφου είναι να σκαλίζει «ακόμη και τα σκουπίδια» των πολιτικών για να διερευνήσει την προέλευση όσων εκείνος πασχίζει να κρύψει. Η Ελλάδα, ευτυχώς, δεν είναι Βόρεια Κορέα για να υποδεικνύεται η πραγματικότητα από έναν κομματικό μηχανισμό. Αργά ή γρήγορα όλα βγαίνουν στο φως. Και είναι ιδιαιτέρως προσβλητικό να αποκαλεί ο κ. Τσίπρας «βούρκο, λάσπη και δημοσιογραφία Μακελειού» τα σχόλια δημοσιογράφων για το εξοχικό που νοικιάζει. Διότι αρκεί να διαβάσει κανείς άρθρα του Καρτερού και του Βαξεβάνη για τη Μαρέβα Μητσοτάκη για να αποκτήσει ο όρος «μακελειό» το νόημά του.
Προσωπικά, πίστευα ότι μετά τις διακοπές σε εφοπλιστικό κότερο, το καλοκαίρι του 2018, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα απέφευγε παρόμοιες κακοτοπιές. Έκανα λάθος. Ο κ. Τσίπρας έχασε τις εκλογές τον Ιούνιο του 2019 και, ανέμελος, νοίκιασε εξοχικό στο Σούνιο, πάνω στη θάλασσα. Αυτό λένε τα ψυχρά γεγονότα. Τα ίδια ψυχρά γεγονότα μας θυμίζουν, εξάλλου, ότι ακόμη και το 2015, εποχή που σκίζονταν μνημόνια, ο κ. Τσίπρας πήγαινε με ελικόπτερο από το Σούνιο στο Μαξίμου κάθε πρωί. «Πέρασε το καλοκαίρι σε βίλα που ανήκει σε πλούσιο Ελληνα πλοιοκτήτη, πηγαίνοντας καθημερινά στο γραφείο του με ελικόπτερο», έγραφαν τότε οι «Financial Times».
Η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης ασχολήθηκε με τις διακοπές ενός «σοσιαλιστή με ελικόπτερο», όπως τον αποκάλεσε. Είναι οι «Financial Times» «Μακελειό»; Όχι, οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά τους και ανέδειξαν μια συγκεκριμένη υποκρισία της Αριστεράς: οι υπερασπιστές της φτωχολογιάς, που καλλιεργούν το ταξικό μίσος με πολεμικές κραυγές «φάτε τους πλούσιους», απολαμβάνουν με πάθος τις ανέσεις των αστών μόλις τις αποκτήσουν. Δεν είναι «Μακελειό», είναι πολιτική: να διαπιστώνεις, δηλαδή, ότι η Αριστερά τρέφει μίσος για οποιονδήποτε αποκλίνει από την εικόνα του φτωχού, του καταφρονεμένου και του αγανακτισμένου. Και την ίδια ώρα, μόλις αποκτήσει η ίδια τον πλούτο, του δίνει και καταλαβαίνει.
Και ποια είναι η ακόμη μεγαλύτερη υποκρισία; Να βγάζεις σποτάκια κατηγορώντας τους αντιπάλους για «Δούκες» και «Βερσαλλίες», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που αποτελείται από μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων, μετοχών και λιρών Αγγλίας. Όταν εκλέγεσαι πρωθυπουργός με αφήγημα το ενοικιαζόμενο δυαράκι στην Κυψέλη, είναι λογικό να ασχολούνται οι δημοσιογράφοι με το αν και πού μετακόμισες. Είναι θεμιτό να ψάχνουν αν πράγματι αρκούν τα 500 ευρώ για να νοικιάσεις δίπατο σπίτι στο Σούνιο. Απλά, ψυχρά γεγονότα.
Την προηγούμενη φορά που συνέβαιναν αυτά στην Ελλάδα ήταν επί ΠΑΣΟΚ, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου (που ανήλθε στην εξουσία καταγγέλλοντας το παλιό σύστημα) περνούσε τις διακοπές του σε βίλες φίλων στη Σαρωνίδα, στο αρχοντικό Κιοσέογλου στην Πάτμο, στη θαλαμηγό «Αριάδνη» του εφοπλιστή Ποταμιάνου. Έκανε διακοπές την εποχή των σεισμών της Καλαμάτας, με τη Μιμή, στο γιοτ «Γκουανταλαχάρα» που ανήκε σε γνωστό επιχειρηματία! Ζούσαμε τότε εποχές κατάπτωσης μιας ομάδας εξουσίας που είχε ξεφύγει από τα όρια της πολιτικής ηθικής -και αισθητικής, θα πρόσθετα.
Δεν εξισώνω, βέβαια, το νοικιασμένο και σεμνό εξοχικό Τσίπρα στο Σούνιο με τη ροζ βίλα του Ανδρέα. Αλλά το ζήτημα τίθεται επιτακτικά διότι ο Τσίπρας αναρριχήθηκε στην εξουσία με το επιχείρημα του ηθικού πλεονεκτήματος της «πρώτη φορά Αριστεράς». Έριξε τόση λάσπη στον ανεμιστήρα των αντιπάλων που τώρα θα πρέπει να απολογείται και για ένα νοικιασμένο δίπατο στα Λεγραινά. Όταν γίνεσαι πρωθυπουργός με κρεμάλες, υποσχόμενος να πατάξεις τις παθογένειες της παλιάς πολιτικής τάξης και από τις εκδρομές σε κάμπινγκ μεταπηδάς στα κότερα εφοπλιστών, τότε δύσκολα μπορείς να εμποδίσεις τους άλλους να συζητούν, να επικρίνουν, να ψάχνουν το lifestyle σου.
Η λάσπη που έριξε και οι προδομένες υποσχέσεις στο πόπολο εμποδίζουν, κατά τη γνώμη μου, τον κ. Τσίπρα να αστικοποιηθεί: είναι λογικό να θέλει να αποκτήσει ένα εξοχικό, ένα πολυτελές σπίτι ή ό,τι άλλο επιθυμεί, είναι πρώην πρωθυπουργός. Αλλά αυτοπαγιδεύτηκε στο γνωστό αφήγημα της Αριστεράς, σύμφωνα με το οποίο αγαπάμε τον λαό, αρκεί να μη μοιραζόμαστε την τύχη του...
Είναι πάντως απορίας άξιο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ που πλήρωσε γι’ αυτές τις υποκρισίες, τις επαναλαμβάνει ολόιδιες μετά τις εκλογές του 2019. Τα αφήνω για άλλη ώρα, δεν είναι της παρούσης αυτά τα θέματα. Κλείνω με μια παρατήρηση του Γιώργου Φλωρίδη: «Το δίπατο Τσίπρα στο Σούνιο έχει θέα τη Μακρόνησο. Εκεί που πήγαιναν οι παλιοί Αριστεροί εξορία». Φαίνεται το ξερονήσι από τη βεράντα. Μιλάμε για επική ειρωνεία.