Ο Τσιόδρας, ο «Θεός» που μαζί με τους άλλους ειδικούς έσωσαν την χώρα όταν ξέσπασε ο κορωνοιός, δεν βγαίνει πια κάθε απόγευμα στις τηλεοράσεις μας. Κρίμα. Γιατί ο σοβαρός και τεκμηριωμένος λόγος του ίσως μας ταρακουνούσε όλους, πολίτες και κυβερνώντες, μας έβγαζε από τον ωχαδερφικό νιρβάνα μας…
Μιλάνε, βέβαια λοιμωξιολόγοι και λοιποί καταξιωμένοι καθηγητάδες, αυτοί οι ίδιοι που μετείχαν (και μετέχουν…) στην ειδική επιτροπή του υπουργείου Υγείας. Και προειδοποιούν χωρίς περιστροφές: προσοχή, η πανδημία είναι εδώ, ο ιός ελλοχεύει, το δεύτερο κύμα είναι αναπόφευκτο μέσα στο φθινόπωρο, δεν έχει επιβεβαιωθεί ξ «ανοσία» των ιαθέντων κρουσμάτων, να μην βαυκαλιζόμαστε ότι… οσονούπω έρχεται το εμβόλιο και τέλειωσαν οι αγωνίες και οι κίνδυνοι…
Κι’ εμείς πώς αντιδρούμε; Στους καφενέδες με… «τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δε βαριέσαι, βρε δε βαριέσαι αδερφέ!» Οι ειδικοί που δεν έπαψαν να παρακολουθούν τα στοιχεία και την επιδημιολογική εξέλιξη, επισημαίνουν ότι η εγρήγορση και η προφύλαξη για την πανδημία και τους κινδύνους της έχουν πάει… διακοπές για την πλειονότητα των πολιτών. Η μάσκα, έχει γίνει… αξεσουάρ στο πιγούνι, σκουλαρίκι στ’ αυτί! Είναι ζήτημα αν το 30% των διακινούμενων με τα ΜΜΕ φορούν μάσκα-παρά το γεγονός ότι είναι υποχρεωτική και τα πρόστιμα τσουχτερά. Θεωρητικά, βέβαια, γιατί… ουδείς τα επιβάλλει αφού ουδείς ελέγχει!
Η τήρηση των στοιχειωδών αποστάσεων σε πλατείες, παιδικές χαρές, πεζόδρομους, ανύπαρκτη. Κι’ εδώ ελάχιστοι φορούν μάσκες. Κι’ αν κάποιος «ευπαθής» που φοβάται, τολμήσει να κάνει κάποια ευγενική παρατήρηση, αν γλυτώσει τον χλευασμό, το ειρωνικό περιφρονητικό κοίταγμα δεν το γλυτώνει με τίποτε!
Έγιναν κάποιες εντυπωσιακές (επικοινωνιακές…) κινήσεις από πλευράς πολιτείας στα πρώτα κρούσματα υστερικού ξεσαλώματος σε πάρκα και πλατείες, σε υπαίθρια μπαράκια και «ορθάδικα», υποτίθεται έπεσαν και κάποια πρόστιμα (που είναι αμφίβολο αν κατεβλήθησαν κι’ όλας για τους υπεύθυνους ή ανεχόμενους τον συνωστισμό…), αλλά τον καλπάζον καλοκαιράκι τα ( και η νεοελληνική ιδιοσυγκρασία…) τα ξεπέρασαν όλα αυτά τα «ψειρίστικα»!
Χτυπάνε τα καμπανάκια ότι o κίνδυνος από «εισαγόμενα» κρούσματα, είναι μικρότερος και πιο έμμεσος από τα… πάρτι σε παραλίες και ξενυχτάδικα. Η ανεξέλεγκτη επάνοδος (κάποιας μορφής, έστω) πανδημίας είναι πιο πιθανό να ξεκινήσει από «μέσα», από την «ανεμελιά» και την εγκατάλειψη των προληπτικών μέσων (πλύσιμο χεριών, μάσκες, αποστάσεις ασφαλείας κ.λ.π) παρά από τους καλοκαιρινούς τουρίστες. Και από αυτούς, βέβαια…
Η επανεκκίνηση της οικονομίας, αναμφισβήτητα ήταν επιβεβλημένη. Κι η σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, ένα ελεγχόμενο ρίσκο. Ελεγχόμενο, όμως. Με συνέπεια και επιμονή, αυστηρότητα, κυρώσεις όπου η λογική και το ατομικό μα και συλλογικό αίσθημα ευθύνης απουσιάζουν σκανδαλωδώς και προκλητικά…
Σε μια τέτοια εικόνα, το βάρος πέφτει αναγκαστικά στους ώμους της πολιτείας. Που πρέπει πρώτη να επιδείξει συνέπεια και επιμονή. Ναι στον ελεγχόμενο κίνδυνο από το άνοιγμα των συνόρων, για να μην υποστούμε οικονομική ασφυξία, αλλά με εντατικοποίηση των ελέγχων των εισερχόμενων από το εξωτερικό. Κι’ όταν λέμε και… διαφημίζουμε, ως εγγύηση κατά το δυνατόν ασφαλείας, ότι δεν επιτρέπουμε πτήσεις από χώρες «υψηλού κινδύνου», να μην κάνουμε… την ίδια στιγμή τα στραβά μάτια και να αφήνουμε πολλούς να μας «κοροϊδεύουν», υποτίθεται, αφού έρχονται από την Βρετανία, τις ΗΠΑ και άλλες «κόκκινες» περιοχές αλλά όχι με απ’ ευθείας πτήσεις, μα… μέσω ενδιάμεσης στάσης σε κάποια «επιτρεπόμενη» ευρωπαϊκή πόλη, είτε με ενδοευρωπαϊκή πτήση που επιτρέπεται, είτε… οδικώς μέσω Βουλγαρίας, σαν τον πατέρα του Μπόρις Τζόνσον!
Ο έλεγχος διαβατηρίων, αποδεικνύει την αρχική εκκίνηση του ταξιδιού κάθε επιβάτη. Κι’ όταν το κράτος εθελοτυφλεί και επιτρέπει την παρανομία (για τους όποιους λόγους…), είναι σαν να… κλείνει το μάτι και τους πολίτες να επιχειρήσουν το ίδιο! Με την λογική του… «εντάξει μωρέ, και τι έγινε…»!
Και το φθινόπωρο ίσως τραβάμε πάλι τα μαλλιά μας…