Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες κοιμούνται σε ύπνο βαθύ! Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και με την ηγεσία της ελληνικής Δικαιοσύνης, που αποτελείται από ικανούς δικαστές και άξιους νομικούς.
Ο δικαστικός κόσμος της χώρας πιστεύουμε ότι έχει αντιληφθεί το επιστημονικό και δικονομικό ολέθριο ολίσθημα που διέπραξε μόλις προχθές η κυρία εισαγγελέας του δικαστηρίου, στο οποίο είναι κατηγορούμενη η Χρυσή Αυγή για βαρύτατες εγκληματικές πράξεις.
Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ έκαναν το σφάλμα να κρίνουν την αγόρευση της κυρίας εισαγγελέως με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Παραβλέποντας το γεγονός ότι η πολιτική αξιολόγηση δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει στη δικαστική κρίση και στις δικαστικές αποφάσεις σε μια σύγχρονη Δημοκρατία!
Η αγόρευση της κυρίας εισαγγελέως και το σκεπτικό με το οποίο κατέληξε στην πρότασή της πάσχουν και νοσούν βαρύτατα από πλευράς νομικής και δικονομικής! Δηλαδή παραβιάζουν την αιτιώδη συνάφεια που βρίσκεται πίσω από κάθε εγκληματική πράξη και «συνδέει» τον δράστη με το θύμα. Αυτή η συνάφεια συμπυκνώνεται στην έννοια «κίνητρο»!
Αν το αφήγημα πάνω στο οποίο η κυρία εισαγγελεύς του δικαστηρίου στήριξε την τελική της πρόταση για την απαλλαγή της Χρυσής Αυγής από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης μπορούσε να σταθεί στοιχειωδώς, θα έπρεπε να δίνει πειστική απάντηση στην έννοια του «κινήτρου».
Να εξηγεί, με άλλα λόγια, για ποιο λόγο ο δράστης της δολοφονίας, Ρουπακιάς, μαχαίρωσε άγρια και δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα, τη στιγμή που -αποδεδειγμένα- ο δράστης και το θύμα δεν είχαν προσωπική γνωριμία, δεν είχαν καμία διαφορά και προστριβή μεταξύ τους, γιατί απλούστατα δεν είχαν την παραμικρή συναναστροφή.
Με ποιο κίνητρο, λοιπόν, ένας άγνωστος, διερχόμενος από μια περιοχή στην οποία γίνεται καβγάς, παρκάρει ξαφνικά το αμάξι του και μπαίνει στην ομάδα των συμπλεκομένων, για να μαχαιρώσει άγρια έναν από αυτούς;
Είναι να αναρωτιέται κανείς… Η κυρία εισαγελεύς δεν παρακολούθησε επί 4,5 χρόνια την ακροαματική διαδικασία; Δεν πείστηκε από τα τεκμήρια και τις αποδείξεις που παρουσιάστηκαν ότι ο Ρουπακιάς ήταν ένα περιθωριακό άτομο, το οποίο είχε εντάξει η Χρυσή Αυγή στις τοπικές ομάδες κρούσης, περιφρούρησης και εφόδου; Πώς και γιατί βρέθηκε ο Ρουπακιάς στο σημείο εμπλοκής; Γιατί είχε το μαχαίρι μαζί του, με το οποίο δολοφόνησε τον Φύσσα; Γιατί πριν φτάσει στο σημείο εμπλοκής είχε συνομιλίες και ανταλλαγή μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο με τοπικά στελέχη της Χρυσής Αυγής;
Και τα τοπικά αυτά στελέχη ενεργούσαν αυτόνομα στη δομή της οργάνωσης; Ή υπάκουαν στο περιβόητο «Φύρερ Πριντσίπ», που -τεκμηριωμένα- αποτελούσε και αποτελεί τη βασική αρχή και τον κεντρικό πυλώνα όλου του κόμματος της Χρυσής Αυγής;
Φάνηκε καθαρά από τη μακρά ακροαματική διαδικασία ότι το χέρι του δολοφόνου-φτωχοδιάβολου Ρουπακιά όπλισε η ναζιστική ιδεολογία της οργάνωσης, η οποία θεωρεί κάθε άνθρωπο που διαφωνεί με τη Χρυσή Αυγή ως μισητό εχθρό και αντίπαλο, που πρέπει να εξοντωθεί και να εξουδετερωθεί. Ο Ρουπακιάς λειτούργησε ως «η μακρά χείρα» της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, μέσα στην αυταρχική αντίληψη μιας «σιδηράς φρουράς», που είχε επιβληθεί σε κάθε στέλεχος των ομάδων εφόδου και κρούσης του κόμματος!
Και καλά, η δολοφονία του Φύσσα από τον Ρουπακιά -κατά την κυρία εισαγγελέα- οφειλόταν στην αυτόνομη και αυτεξούσια βούληση του ιδίου! Όλες οι άλλες οργανωμένες επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, δηλαδή κατά των Αιγυπτίων ψαράδων κ.λπ., είχαν ως αφετηρία παρόμοιες «ψυχικές εξάρσεις» του… θυμικού μεμονωμένων στελεχών και μελών, που έδρασαν επίσης ως αυτεξούσια, αυτόνομα και μοναχικά άτομα;
Έχω μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό στους Έλληνες και στις Ελληνίδες εισαγγελείς και δικαστές όλης της χώρας! Ας μου συγχωρέσουν, όμως, αυτές τις εύλογες νομικές και δικονομικές απορίες, για τις οποίες ας μη σπεύσει κανείς να κατηγορήσει εμένα, αλλά ας αποδώσει τις ευθύνες στους σπουδαίους νομομαθείς που μας δίδαξαν Δίκαιο στη Νομική Αθηνών και στα εξίσου σπουδαία επιστημονικά συγγράμματα πάνω στα οποία περάσαμε τα νεανικά μας χρόνια.
Η ακροαματική διαδικασία προβλέπεται ότι θα τελειώσει στις αρχές της επόμενης άνοιξης. Όσο και να φαίνεται περίεργο, το δικαστήριο έχει καθήκον να μην ασχοληθεί με τις πολιτικές επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης αθώωσης της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης.
Ναι, οι επιπτώσεις αυτές θα είναι δραματικές έως καταστροφικές. Το Ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να καταβάλει αμέσως χρηματικό ποσό που υπερβαίνει τα 8 εκατ. ευρώ, από την τακτική ετήσια επιχορήγηση της Χρυσής Αυγής, που παρακρατήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας τη δυνατότητα στο φιλοναζιστικό μόρφωμα να ξαναϋφάνει τον ιστό της αράχνης σε μια κοινωνία γονατισμένη από την οικονομική κρίση, που ανησυχεί τα μέγιστα από τη συνεχιζόμενη «εισβολή» των παράτυπων μεταναστών, που στέλνει κατά κύματα ο Ερντογάν στην Ελλάδα.
Εξόχως καταστροφικές οι πολιτικές συνέπειες και ιδιαίτερα επικίνδυνες για τη Δημοκρατία μας!
Αλλά δεν χρειάζεται να τις σκεφτεί και να τις σταθμίσει το σεβαστό δικαστήριο, γιατί δεν δικάζει ο φυσικός δικαστής σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία, με βάση πολιτικά κριτήρια! Ακόμη κι αν αυτά είναι πολύ σωστά και απολύτως αληθινά!
Το δικαστήριο οφείλει να βγάλει απόφαση κατά συνείδηση, βασιζόμενο στο Σύνταγμα, στην Ποινική Δικονομία και στον Ποινικό Κώδικα, αξιολογώντας όλο το υλικό της δικογραφίας και όλα όσα τεκμηριώθηκαν και αποδείχθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία.
Ε, λοιπόν, και η ναζιστική ιδεολογία και η εμφύτευση του ιδεολογικού μίσους προς τον πολιτικό αντίπαλο και η ύπαρξη ταγμάτων εφόδου και κρούσης της Χρυσής Αυγής και η κλειστή και αυταρχική δομή ενός κόμματος που λειτουργεί με την αρχή του «Φύρερ Πριντσίπ» (δηλαδή της απόλυτης αρχής του ενός και μοναδικού αρχηγού) είναι αληθινά στοιχεία και πραγματικές καταστάσεις, που αποδείχθηκαν στα 4,5 χρόνια της μακράς ακροαματικής διαδικασίας.
Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα δικαστές που θα πετάξουν όλα αυτά στο καλάθι των αχρήστων;