Οι συμπτώσεις στη ζωή, πολλές φορές, είναι χρήσιμες και διδακτικές. Σε βοηθούν να αντιληφθείς τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η χθεσινή παράλληλη τέλεση της εξοδίου ακολουθίας δύο σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων που σφράγισαν την πολιτική της χώρας τους, σε Ελλάδα και ΗΠΑ.
Ειδικότερα, στην Ελλάδα κηδεύτηκε χθες ο επί 8 συναπτά έτη Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και στις ΗΠΑ ο για μία μόνον θητεία Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ. Το εντυπωσιακό όμως με αυτή τη σύμπτωση δεν είναι μόνο το γεγονός πως και οι δύο πολιτικοί, αναμφίβολα, άφησαν πίσω τους μια σημαντική πολιτική παρακαταθήκη, αλλά κυρίως το γεγονός πως ο θάνατός τους αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσουμε τη μικροψυχία και έλλειψη πολιτικού πολιτισμού ορισμένων Ελλήνων πολιτικών -σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, αντίστοιχα- και φυσικά το πολιτικό τους μέγεθος.
Στην κηδεία του Κώστα Σημίτη, λοιπόν, επιδεικτικά απείχαν όλοι οι εν ζωή πρώην Πρωθυπουργοί, δηλαδή ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς και ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Αν εξαιρέσουμε τον κ. Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε ότι έχει Covid και έστειλε εκπρόσωπό του τον διπλωματικό του σύμβουλο κ. Καλπαδάκη, οι υπόλοιποι απλώς δεν παρέστησαν. Δεν θεώρησαν δηλαδή ως θεσμική τους υποχρέωση το αυτονόητο για μια πολιτισμένη κοινωνία όπου οι πρώην Πρωθυπουργοί παρίστανται στην κηδεία ενός συναδέλφου τους και πολιτικού τους αντιπάλου. Εξάλλου, η ομάδα των πρώην Πρωθυπουργών στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο μεγάλη, και έτσι προφανώς ήξεραν ότι η απουσία τους θα γίνει αισθητή και άρα το έκαναν επί σκοπώ. Ήθελαν να δείξουν ότι δεν πήγαν. Κοινώς, στην πρόσφατη διαμάχη Λατινοπούλου με Άδωνι, με τη στάση τους έγιναν Λατινοπούλου… είναι και αυτή μια επιλογή.
Στις ΗΠΑ, πάντως, στην οποία σπούδασαν τυχαία οι τρεις εκ των προαναφερθέντων, αλλά τελικά μόνο πτυχία πήραν, καθώς στην ουσία δεν κατάλαβαν τίποτα από τον πολιτικό της πολιτισμό, στην κηδεία του Κάρτερ πήγαν άπαντες! Δεν έλειπε ούτε ένας πρώην Πρόεδρος, αν δεν κάνω λάθος ούτε καν Αντιπρόεδρος (εξ ου και ο χαιρετισμός Τραμπ/Πενς). Ο Τζο Μπάιντεν, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Μπαράκ Ομπάμα, ο Μπους τζούνιορ και ο Μπιλ Κλίντον έδωσαν τιμητικό «παρών». Σημειώστε ότι αυτές τις μέρες ο Πρόεδρος Τραμπ έχει αναδείξει σε ένα από τα κορυφαία λάθη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής την απόφαση του Προέδρου Κάρτερ να παραδώσει το 1980 τον έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά στον Παναμά. Κι όμως, αυτή του η δημόσια σφοδρή κριτική στον Κάρτερ δεν τον εμπόδισε να τιμήσει με την παρουσία του έναν πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ… Η σύγκριση και για τους τρεις δικούς μας τραγική!
Ειδική μνεία θα κάνω για τον Γιώργο Παπανδρέου και την απαράδεκτη απουσία του. Ο Κώστας Σημίτης όχι μόνον τον τίμησε με υπουργικές θέσεις, ιδιαίτερα με τη νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ σε μια σημαντική περίοδο για τη χώρα, αλλά, ακόμη περισσότερο, του έδωσε και το «δαχτυλίδι» της διαδοχής του. Την εποχή της δήθεν παντοδυναμίας του ο Γιώργος Παπανδρέου τον διέγραψε από την ΚΟ, για ασήμαντη αφορμή (σήμερα το ΠΑΣΟΚ υποκρίνεται ότι αυτό δεν είχε γίνει ποτέ). Επιπλέον, η απουσία από την κηδεία του Πρωθυπουργού και προκατόχου του Κώστα Σημίτη, συνιδρυτή του κόμματος, αποδεικνύει ότι τζάμπα πήγαν και οι σπουδές και η δήθεν αστική του ευγένεια. Ευτυχώς, τα αδέλφια του, Αντρίκος και Νίκος, έσωσαν την τιμή της οικογένειας, με την παρουσία τους. Μια εξήγηση που θα ερμήνευε πιθανόν τη μικρόψυχη στάση τους είναι γιατί δεν άντεχαν και οι πέντε τους να βλέπουν τον Μητσοτάκη να αποθεώνει τον Σημίτη, ενώ αυτούς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τους έστειλε και τους πέντε στην πολιτική αποστρατεία και στη σύνταξη.