Στην πολιτική υπάρχουν πολλών ειδών και μορφών ήττες. Ήττες μικρές, ήττες μεγάλες, ήττες τακτικής και ήττες σχετικής σημασίας. Αυτό όμως που υπέστη ο Σύριζα στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 είναι μια μια ήττα ιστορικών διαστάσεων και σημασίας. Για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υφίσταται υποχώρηση 11,5 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ παράλληλα το κυβερνητικό κόμμα αυξάνει τη δύναμή του.
Η καταρράκωση όμως των ποσοστών του Σύριζα δεν είναι η πλέον σημαντική πτυχή της ήττας του. Το κυρίαρχο στοιχείο του εκλογικού αποτελέσματος είναι πως ηττήθηκε στρατηγικά και απόλυτα το ιδεολογικό και κυβερνητικό αφήγημα του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ηττήθηκε το ισοπεδωτικό αφήγημα της καταστροφολογίας, του αρνητισμού, της τοξικότητας, της ατεκμηρίωτης σκανδαλολογίας και των κενών υποσχέσεων. Ο Σύριζα παρουσίαζε επίμονα στον ελληνικό λαό τη μαγική εικόνα μιας Ελλάδας κατεστραμμένης, μιας οικονομίας σε κατάρρευση, μιας κυβέρνησης αυταρχικής στα όρια της χούντας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Οι πολίτες όμως ακύρωσαν με εκκωφαντικό τρόπο την ιδεολογία του αρνητισμού και του φθηνού λαϊκισμού και αυτή η ακύρωση αποτελεί την πεμπτουσία της ήττας του Σύριζα, διότι ακυρώθηκε το υπαρξιακό οικοδόμημα πάνω στο οποίο είναι χτισμένο ολόκληρο το κόμμα αυτό.
Στον Σύριζα δεν μπορούν να κατανοήσουν και να αναλύσουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας δεν πείθεται πλέον από υστερικές φωνές διαμαρτυρίας αλλά επιζητά μια ηγεσία που θα οδηγήσει τη χώρα με ρεαλισμό αλλά και αισιοδοξία σε ένα καλύτερο και πιο ασφαλές αύριο. Ο Σύριζα δεν μπορεί να ξεφύγει από την εγγενή του πάθηση που είναι πως παραμένει στον πυρήνα του ένα κόμμα διαμαρτυρίας. Απέτυχε να ερμηνεύσει κριτικά και αναλυτικά τα αίτια της ήττας του το 2019, νομίζοντας ότι απλά είχε τιμωρηθεί από τους ψηφοφόρους για τα μέτρα του μνημονίου. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σύριζα είναι αιχμάλωτοι του δόγματος ότι η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά. Η κοινωνία όμως δείχνει με κάθε τρόπο ότι επιθυμεί την κανονικότητα και τη σταθερότητα και όχι τις περιπέτειες τύπου 2015.
Στον Σύριζα θεώρησαν ότι έγιναν κόμμα εξουσίας επειδή το 2012 η εξαθλιωμένη και προλεταριοποιημένη μεσαία τάξη της χώρας αναζήτησε μέσα στην απελπισία της έναν πολιτικό φορέα-σωσίβιο. Η εμπειρία όμως της διακυβέρνησης 2015-2019 από τον Σύριζα άφησε βαθειά τραύματα σε αυτή τη μεσαία τάξη, η οποία τελικά κλήθηκε να πληρώσει τον ταξικό σαδισμό του νόμου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό. Η τραγική εμφάνιση του πρώην Υπουργού Εργασίας στην τηλεοπτική εκπομπή με τον Άδωνι Γεωργιάδη σε συνδυασμό με τον ορισμό της μεσαίας τάξης από τη Θεανώ Φωτίου στα 5.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και το ενδεχόμενο επαναφοράς ληστρικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους φαίνεται πως αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που πυροδότησε το τσουνάμι κατάρρευσης του Σύριζα.
Η καθολική αντίδραση στα ταξικά φορολογικά και ασφαλιστικά σχέδια του Σύριζα φάνηκε με αδιαμφισβήτητο τρόπο στο πως ψήφισαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες. Σύμφωνα με την ποιοτική ανάλυση των exit poll, η ΝΔ έλαβε το θηριώδες 54% στους ελεύθερους επαγγελματίες και 47,5% στους αγρότες, ενώ ο Σύριζα πήρε 17,3% και 13% αντίστοιχα. Και η συντριπτική και ιστορική νίκη όμως της ΝΔ στους τέσσερεις νομούς της Κρήτης οφείλεται σε μεγάλο βαθμό ότι τα σημαντικά έσοδα που εισρέουν στη μεγαλόνησο από τον τουρισμό, τα ακίνητα και τις νέες επενδύσεις έχουν δημιουργήσει μια καινούργια μεσαία τάξη, η οποία δεν θέλει επουδενί να ενταχθεί στο ιδεολογικό και ταξικό πλαίσιο του Σύριζα.
Έχοντας απωλέσει πλήρως τις προσβάσεις του στη μεσαία τάξη, ο Σύριζα παύει πλέον να αποτελεί κόμμα εξουσίας και επανέρχεται με οδυνηρό τρόπο στην προηγούμενη ιδιότητά του που είναι το κατεξοχήν κόμμα διαμαρτυρίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στις χθεσινές εκλογές τελείωσε η καριέρα του Σύριζα ως κόμμα εξουσίας.