Οι εκλογές στην Τουρκία αναδεικνύουν κάθε μέρα το ομόφωνα αποδεκτό στο πολιτικό της σύστημα εθνικό της δόγμα για την επόμενη δεκαετία.
Η ομόφωνη πολιτική απόφασή της για τη μετατροπή της σε περιφερική δύναμη περνά μέσα από το Αιγαίο, την Κρήτη και Ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο. Το επιχειρησιακό στήσιμο των ενόπλων της δυνάμεων, η εργαλειοποίηση των εκατομμυρίων προσφύγων της, η έγγραφη διπλωματική αμφισβήτηση της κυριότητας των νησιών μας στους διεθνείς οργανισμούς δεν αφήνουν πλέον καμία αμφιβολία για το σχέδιο διχοτόμησης του Αιγαίου και τη στρατιωτική ομηρία Κύπρου και Κρήτης.
Η θεωρία της Γαλάζιας τους Πατρίδας έρχεται σε ρήξη και άμεση αμφισβήτηση της δικής μας Γαλάζιας Πατρίδας, που είναι το προαιώνιο λίκνο του ελληνικού πολιτισμού. Η σημειολογικά σημαντική μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτελεί την πρώτη πολιτισμική, όχι μόνο θρησκευτική, επιβολή της στην ιστορία μας. Ο ακρωτηριασμός του Αιγαίου θα είναι ακόμη σημαντικότερη επιβολή.
Ο εθνικός κίνδυνος που διατρέχει η χώρα μας είναι όχι απλά εμφανής αλλά σε διαδικασία πραγμάτωσής του.
Οι γείτονες ετοιμάζονται από χρόνια να αναθεωρήσουν με τη δύναμη των όπλων τις συνθήκες που διέπουν τα μεταξύ μας σύνορα. Οι τεράστιες και επιτυχείς επενδύσεις τους στην πολεμική τους βιομηχανία δείχνουν τις προθέσεις τους.
Η σημαντική αύξηση του πληθυσμού τους (το 2050 θα έχουν πάνω από 100 εκατομμύρια πολίτες, το 30% κάτω των 30 ετών) σε σύγκριση με τον υποστρεφόμενο δικό μας αντίστοιχο δείκτη (το 2050 θα είμαστε λιγότεροι κατά 1 εκατομμύριο) θρέφουν περαιτέρω την εθνική αυτοπεποίθησή τους.
Κάποιοι στη χώρα μας αντιμετωπίζουν αυτόν το θανάσιμο εθνικό κίνδυνο με ελαφρότητα, προτείνοντας ανοιχτά σύνορα χάριν του διεθνισμού, σημαντική ελάττωση των εξοπλιστικών δαπανών χάριν της παιδείας και της υγείας, ακόμη και απεμπόληση εθνικού εδάφους (κάποια νησιά) προς κατευνασμό της γείτονος.
Πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης αρνούνται διαχρονικά να ψηφίσουν τις αμυντικές δαπάνες, μιλούν ως ειρηνιστικά κινήματα και όχι ως οιονοί κυβερνήτες, παραβλέποντας ανεύθυνα τις εκπεφρασμένες δημόσια απειλές της γείτονος, η οποία βρίσκεται σε προγραμματισμένη τροχιά ανάπτυξης σημαντικής εγχώριας πολεμικής και πυρηνικής τεχνολογίας.
Τα επόμενα 10 χρόνια θα είναι καθοριστικά για την αποτελεσματική αποτροπή του εθνικού κινδύνου από την Τουρκία, η οποία έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Η χώρα μας χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ ιστορικά μια ισχυρότατη οικονομία, που θα υποστηρίζει μια σύγχρονη εγχώρια αμυντική βιομηχανία και θα την καθιστά διεθνώς σεβαστή και πειστική στις διπλωματικές και συμμαχικές της σχέσεις.
Η ανάγκη μιας σταθερής, ισχυρής κυβέρνησης, που δεν θα αμφιταλαντεύεται στις αποφάσεις της, θα δρα γρήγορα και θα προγραμματίζει τις οικονομικές παρεμβάσεις στήριξης της αμυντικής και διπλωματικής ισχύος της χώρας είναι περισσότερο από εμφανής. Ένα σημαντικό επομένως διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, τον Ιούνιο, είναι και μια ισχυρή κυβέρνηση για εθνικούς λόγους.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέδειξε τα τελευταία 4 χρόνια την αποτελεσματικότητά της να προστατεύσει τα σύνορα (Έβρος, Αιγαίο), να προωθήσει σημαντικότατες συμφωνίες συμμαχιών με ισχυρούς διεθνείς παράγοντες (ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Ινδία) και βέβαια να ενισχύσει καθοριστικά για την τοπική ισορροπία δυνάμεων τους αμυντικούς εξοπλισμούς σε στεριά, αέρα και θάλασσα. Έδρασε τάχιστα, με αποτέλεσμα η χώρα να χαίρει σήμερα διεθνούς εκτίμησης ως ένας παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή, γεγονός που δυσκολεύει τις αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας. Παράλληλα, έβαλε τις βάσεις για την προώθηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας (μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ναυπήγηση πλοίων, συμμετοχή στην κατασκευή υλικών και συστημάτων πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων κ.λπ.), σε συνεργασία με συμμάχους που διαθέτουν αμυντική τεχνολογία αιχμής, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και το Ισραήλ.
Το διακύβευμα κατά συνέπεια των εκλογών του Ιουνίου αφορά και στην προστασία της δικής μας Γαλάζιας Πατρίδας. Αν δεν θέλουμε να έχουμε μπροστά μας νέες προσφυγιές.