Είναι πολύ δύσκολο, πλέον, να καταλάβει κανείς πού το πάει η Ευρώπη.
Τι θέλει, αν ξέρει τι θέλει, αν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που συμβαίνουν στον ευρύτερο ζωτικό χώρο της, αν έχει κάποιο σχέδιο προσαρμογής σε αυτές, αν παίρνει χαμπάρι τις απειλές που μαζεύονται εναντίον της και απειλούν το μέλλον της, αν τη νοιάζει να έχει μέλλον και ρόλο σ’ αυτό, ή αν απλώς… διεκπεραιώνει γραφειοκρατικά και με λογιστική νοοτροπία (τόσα τα έσοδα, τόσα τα έξοδα, τι μαζέψαμε σήμερα…), σε πλήρη… ευδαίμονα αποχαύνωση!
Αν απλώς έχουν βαλθεί να μετασχηματίσουν την αρχική, συλλογική, οραματική σύλληψη των ιδρυτών της ΕΕ (όραμα με σκηνικό τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την οσμή του αίματος να μη λέει να ξεθυμάνει…) σ’ ένα απλό… άθροισμα εθνικών εμποράκων, με το μυαλό και την καρδιά εστιασμένα στο «τι θα κερδίσουμε εμείς, ως έθνος, από όλο τούτο, και βράσε τους άλλους…», δεν τα πάνε κι άσχημα. Ξηλώνουν το πουλόβερ και… πουλάνε το μαλλί, γκρεμίζουν το «σπίτι» τους και πουλάνε σε «τιμή ευκαιρίας» τα υλικά κατεδάφισης, αφήνουν σε άλλες δυνάμεις (που καυχώνται ότι τις δίδαξαν πνευματικότητα, διαφώτιση και πολιτισμό…) να παγιώνονται σε ηγέτες του «αύριο» και αυτοί, που αποτελούν την πολιτική τάξη της Ενωμένης Ευρώπης, παρακμάζουν, σαπίζουν, πώς αλλιώς να το πεις…
Η σκανδαλωδώς εφεκτική στάση τους έναντι της Τουρκίας, η οποία εξελίσσεται σε… πανδημία όχι μόνο για τη «γωνιά» μας, δεν εξηγείται τη στιγμή που οι πιο φωτισμένοι από τους Ευρωπαίους ηγέτες, η πνευματική κοινότητα, οι τεχνοκράτες και αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε τι απειλεί φανερά η Τουρκία να γίνει, αν δεν τη σταματήσει κανείς!
Πριν από έναν μήνα περίπου, στην προτελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, υποτίθεται είχαν έτοιμα μέτρα και κυρώσεις εναντίον του Ερντογάν, αν συνέχιζε τις προκλήσεις και τις σχεδόν πολεμικές απειλές εναντίον δύο χωρών-μελών της. Η Γερμανία, όμως, κατόρθωσε (μαζί με τους συνήθεις… κολαούζους της) όχι μόνο να μην ανακοινωθούν μέτρα αλλά ούτε καν να περιγραφούν ως έτοιμα προς επιβολή «άνευ ετέρας», αν η Τουρκία υποτροπίαζε… Κάτι που έγινε, μετά την κωμική και υποκριτική (όπως αποδείχθηκε) «αναδίπλωσή» της.
Ως Ελλάδα, πετύχαμε με μεγάλη διπλωματική… επιχείρηση να περιληφθεί στα συμπεράσματα εκείνης της Συνόδου ότι οι διερευνητικές πρέπει να αρχίσουν αμέσως, και μοναδικό τους αντικείμενο θα είναι ο καθορισμός των θαλασσίων ζωνών που δεν έχουν ανακοινωθεί και κατοχυρωθεί διεθνώς νομίμως, δεν έχουν συναποφασισθεί με αναγνωρισμένες διμερείς συμφωνίες και δεν κατοχυρώνονται αδιαμφισβήτητα από το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό δηλαδή που συνιστά σε όλο τον κόσμο «γκρίζες ζώνες», αλλά η… περήφανη εθνική εθελοτυφλία μας δεν μας επιτρέπει να το λέμε φωναχτά…
Ο Τούρκος «μαζεύτηκε» προσχηματικά, και λίγα 24ωρα πριν αρχίσει η τωρινή Σύνοδος Κορυφής «είπε, ξείπε, έχ@σε την παρόλα του», ξανάβγαλε τα παπόρια του στις επίμαχες περιοχές, βγάζει NAVTEX τη μια πάνω στην άλλη, φθάνει στα 800 μέτρα από τα χωρικά μας ύδατα των 6 μιλίων στο Καστελλόριζο, ενώ γνωρίζει ότι το διάστημα από τα 6 στα 12 μίλια είναι «δυνητικό εθνικό κυριαρχικό δικαίωμπά» μας. Και από πάνω βγήκε καπάκι και ο «σουλτάνος» και διακήρυξε ότι «αν δεν στέλναμε το ''Oruc Reis'' θα είχαμε χάσει όσα είχαμε…» (ποια είχαν και από πότε;), πως «η Τουρκία είναι μια πολύ ισχυρή χώρα, που έχει και λόγο και δικαίωμα να… επεμβαίνει όπου υπάρχει βία, ή απειλούνται τα συμφέροντά της, έχει ιστορική ευθύνη να παρεμβαίνει όπου θεωρεί σωστό, Ανατολική Μεσόγειο, Συρία, Σομαλία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία…»!
Με άλλα λόγια… «ρε, δεν πάτε να κουρεύεστε;»! Και οι Ευρωπαίοι, στα σημερινά τους συμπεράσματα πάλι… ξεκαθάρισαν αποφασιστικά πως… δεν πάει άλλο και ξαναπροειδοποιούν την Τουρκία ότι τους αιφνιδίασε δυσάρεστα και πως (πάλι…) αν δεν μαζευτεί και δεν σταματήσει τις προκλήσεις που δεν επιτρέπουν την έναρξη των διερευνητικών, θα… θυμώσουν, και στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου (μέχρι τότε και αφού θα έχει ξεκαθαρίσει και το ζήτημα της επόμενης αμερικανικής προεδρίας, ο Ερντογάν θα κάνει ανά την υφήλιο ό,τι γουστάρει…) θα σκεφθούν πολύ σοβαρά τι ΘΑ του κάνουν!
Στο μεταξύ, η Μέρκελ του πουλάει υποβρύχια (πιο νταής ο Τραμπ, του έκοψε τα F-35), ο «δικός» μας Μακρόν λέγεται ότι του ζητήθηκε από την Άγκυρα να πουλήσει κι αυτός κάτι τις, οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θέλουν κυρώσεις γιατί είναι «ανοικτές» στην Τουρκία με εκατοντάδες δισ. και θα χρεοκοπήσουν και ο δυστυχής Μητσοτάκης μάς είπε από τις Βρυξέλλες ότι «έχουμε ακόμη να διανύσουμε δρόμο…», υπαινίχθηκε σαφέστατα ότι η Ελλάδα ζήτησε, εις μάτην, μέτρα πολύ νωρίτερα από τον Δεκέμβριο, τονίζοντας με έμφαση ότι «δώσαμε αγώνα για να πετύχουμε αυτή (έστω…) την ενιαία ευρωπαϊκή γραμμή, αλλά, ξέρετε, χρειάζεται ομοφωνία…».
Θα αναρωτηθεί κάποιος «αφελής», και τότε γιατί μένουμε στην ΕΕ; Απλούστατα, γιατί «έξω» τα πράγματα είναι πιο μαύρα και απελπιστικά, πιο μοναχικά και χωρίς ελπίδα -ούτε καν αυτή που επιτρέπουν με την αμφίσημη στάση τους οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες. Αν ο Ερντογάν προκαλεί και μας απειλεί εμπράκτως γνωρίζοντας ότι (τυπικά… και γενικώς, έστω) μας «νοιάζεται» η ΕΕ επειδή είμαστε μέλη της, αν φύγουμε τι θα επίκειται;
Η Ευρώπη είναι αυτή που είναι και μπορεί να είναι παραπαίουσα. Εμείς εδώ, στο τσαρδάκι μας, τι κάνουμε; Έρχεται ο (σοβαρός) κ. Γεραπετρίτης και υπαινίσσεται ευθέως ότι σήμερα η κόκκινη γραμμή μας είναι τα 6 ναυτικά μίλια, και τον… επιβεβαιώνει και αυτός ο Πέτσας; Γιατί, για να προετοιμάσει ψυχολογικά ότι στις (οψέποτε…) συνομιλίες με την Τουρκία θα συζητήσουμε (και δεν γίνεται αλλιώς!) ΚΑΙ τις «γκρίζες ζώνες»;
Από την άλλη, η κ. Γεννηματά τη μια διατυμπανίζει «ηρωικά» ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε (Πώς; Με πόλεμο; Γιατί δεν το λέει…) στο τουρκικό ερευνητικό να μπει στα 12 μίλια στο Καστελλόριζο (που έχουμε ΔΥΝΗΤΙΚΟ δικαίωμα να ανακηρύξουμε ως χωρικά ύδατα, αλλά ΔΕΝ το έχουμε κάνει και μιλάμε μόνο για 6…), και από την άλλη χρεώνει με «υποχωρητικότητα» τον κ. Μητσοτάκη, «που γύρισε πάλι χαμένος» από το ευρωπαϊκό συμβούλιο χωρίς να πετύχει την επιβολή κυρώσεων! Τι κι αν είπε ο τάλας ότι και εμπάργκο όπλων ζήτησε και άμεση, ουσιαστική πίεση στον Ερντογάν. Αλλά οι αποφάσεις, όπως εξήγησε, απαιτούν ομοφωνία, που δεν υπήρξε…
Στο ίδιο «οργισμένο» πατριδοκαπηλικό, εκτός πραγματικότητας, μήκος κύματος και ο κ. Τσίπρας, που προχθές ρωτούσε (ο αθεόφοβος!) τον Μητσοτάκη… γιατί η Τουρκία εξέδωσε NAVTEX και γιατί, επιτέλους, δεν την υποχρέωσε (πώς;) να την πάρει πίσω, και μετά τη Σύνοδο τον χαρακτήρισε κι αυτός «αποτυχημένο» και «επικίνδυνο», γιατί δεν… επέβαλε στην ΕΕ να πάρει μέτρα και να αποφασίσει κυρώσεις! Καλά, όταν βγήκε τον Γενάρη του ’15 «δεν ήξερε», όπως παραδέχθηκε αργότερα, πώς λειτουργεί η Ευρώπη.
Ακόμη δεν… έμαθε;