Βασικό πρόταγμα στις εκλογές του 2019 ήταν η οικονομία. Ύστερα από μια 10ετή κρίση που υποβάθμισε το βιοτικό επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων η χώρα έμοιαζε έτοιμη να βγει από τη στενωπό.
Η δημοσιονομική πολιτική που θα ακολουθούσε η επόμενη κυβέρνηση θα καθόριζε την πορεία των επόμενων ετών. Είτε το σπιράλ της ανάπτυξης θα εκτοξευόταν προς τα πάνω δημιουργώντας εθνικό πλούτο, είτε θα παρέμενε συμπιεσμένο υπό το βάρος των φόρων για να μοιράζονται επιδόματα φτώχειας.
Στην κάλπη οι πολίτες εμπιστεύτηκαν το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μείωση φόρων, απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων, προσέλκυση επενδύσεων, δημιουργία θέσεων εργασίας ήταν οι αιχμές της οικονομικής πολιτικής για την οποία δεσμεύτηκε. Κύριος αποδέκτης του μηνύματος η μεσαία τάξη που είχε σηκώσει το μεγάλο βάρος της προηγούμενης περιόδου και πιο αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας που αναζητούσαν ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.
Οι πρώτοι μήνες μετά τις εκλογές έδειχναν ότι η κυβέρνηση ανταποκρινόταν στις προεκλογικές προσδοκίες. Οι πρώτες μειώσεις φόρων έγιναν πράξη, η προσέλκυση επενδύσεων και οι μεταρρυθμίσεις ήταν στην ατζέντα των πρώτων υπουργικών συμβουλίων. Και ύστερα ήρθε η πανδημία. Η ελληνική οικονομία άρχισε να βυθίζεται στην ύφεση, όπως συνέβη σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο. Τα πάντα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Τα σχέδια και οι προβλέψεις μπήκαν στον πάγο, μαζί με τις ζωές μας που κλειδώθηκαν στο σπίτι για να αποφύγουμε έναν αόρατο εχθρό που συνεχίζει να απειλεί την ύπαρξη μας.
Τα συνεχόμενα lockdown συνεχίζουν να δοκιμάζουν της αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας. Οι πολίτες είναι περιορισμένοι στα σπίτια τους και την γειτονιά τους, οι μαθητές εκτός των σχολικών τάξεων, οι ηλικιωμένοι φοβισμένοι. Ολόκληροι οικονομικοί κλάδοι κατέβασαν ρολά και η επιδοματική πολιτική έγινε εργαλείο επιβίωσης για επιχειρήσεις και εργαζόμενους. Εν αναμονή της επόμενης ημέρας. Το φως στο τούνελ είναι οι εμβολιασμοί. Αχνά, αλλά, σταθερά είναι πλέον ορατό και υπάρχει η προσδοκία ότι τους επόμενους λίγους μήνες μπορούμε να αφήσουμε πίσω μας τον εφιάλτη της πανδημίας.
Για πολλούς, η επόμενη μέρα μοιάζει με ταξίδι στον χρόνο, που μας γυρίζει μερικά χρόνια πίσω. Στην οικονομική αβεβαιότητα, την ανασφάλεια και την έλλειψη προσδοκίας. Ειδικά για την γενιά που μεγάλωσε ή ωρίμασε μέσα στην κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και αισθάνεται ότι την στιγμή που άρχιζε να βγάζει το κεφάλι της από το νερό, βούτηξε στα βαθιά μιας νέας κρίσης. Ευτυχώς, όμως, τα δεδομένα αυτή τη φορά είναι πολύ διαφορετικά. Ευτυχώς, γιατί είναι μια κρίση στην οποία η Ελλάδα δεν είναι μόνη της, πλήττεται συνολικά η παγκόσμια οικονομία. Οι λύσεις για την έξοδο από αυτή την κρίση είναι συλλογικές για ολόκληρη την Ευρώπη και υπάρχουν τα διαθέσιμα εργαλεία για να αντιμετωπιστεί.
Ταμείο Ανάκαμψης, φθηνός δανεισμός, ωρίμαση επενδυτικών έργων είναι τα εργαλεία που έχει στη διάθεση της η κυβέρνηση για να δώσει ώθηση στην οικονομία και να μπει ξανά το τρένο στις γραμμές. Η αξιοποίηση τους για την γρήγορη ανάταξη της οικονομίας, την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων εργασίας θα κρίνουν την πορεία της κυβέρνησης και θα καθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Η αγωνία της κοινωνίας για την επόμενη μέρα είναι η οικονομία και όχι ο Κουφοντίνας και οι πλατείες των νέο-αγανακτισμένων, που επιχείρησε να στήσει η αντιπολίτευση. Είναι η δημιουργία πολλών και καλών θέσεων εργασίας και όχι τα πολιτικά φρονήματα του Κολοκοτρώνη και του Μακρυγιάννη. Είναι η ευημερία και όχι ο διχασμός. Η στάση της αντιπολίτευσης απέναντι σε αυτά τα ζητήματα παραχωρεί στην κυβέρνηση όλο το γήπεδο. Από τις δικές της επιδόσεις θα κριθεί η επιτυχία ή η αποτυχία την επόμενη μέρα της πανδημίας, καθιστώντας το διακύβευμα των εκλογών του 2019 ακόμα πιο επίκαιρο.