Φυσικά και δεν… πέσαμε από τα σύννεφα με την αντίδραση της αντιπολίτευσης για την έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη»: πίσσα και πούπουλα, αναθέματα, καταδίκες, διαπόμπευση των «σοφών» που την απαρτίζουν! Με πρώτο και καλύτερο, βεβαίως, τον ΣΥΡΙΖΑ που… γνωρίσαμε και αγαπάμε, ο οποίος έσπευσε να μας πληροφορήσει ότι ετοιμάζει… «Αντι- επιτροπή», η οποία θα εισηγείται «όλα τα… αντίθετα»!
Ακόμη δεν σχηματίστηκε η «αντι-επιτροπή» υπό τον κ. Σταθάκη, και προεξοφλούνται… οι εισηγήσεις που ΘΑ κάνει -άμα είσαι στιβαρό και συγκροτημένο κόμμα κάτι τέτοια τα καταφέρνεις μια χαρά… Άλλωστε, ο κ. Σταθάκης είναι σοβαρός ως αριστερός, δεν είναι κανένας… «νεοφιλελέ» σαν τον νομπελίστα καθηγητή στο LSE, Πισσαρίδη…
Στο ΚΙΝ.ΑΛ, τη σοβαρή συνιστώσα της ήσσονος αντιπολίτευσης, οι αντιδράσεις ήταν πιο συγκρατημένες και σοβαρές. Τους ψιλοενόχλησε, βέβαια, που ο Κώστας Σημίτης έσπευσε να χαρακτηρίσει την «Έκθεση Πισσαρίδη» θετική και «πολύ καλή βάση συζήτησης», αλλά ούτε… αντιεπιτροπές εξήγγειλαν ούτε κατέφυγαν στα παιδαριώδη «εμείς θα τα κάνουμε όλα ανάποδα και αντίθετα…».
Κάτι ξέρει ο Κώστας Σημίτης, είναι παθός-μαθός! Σοβαρός και υπεύθυνος πρωθυπουργός, δεν είχε πρόβλημα… κύρους ή αυθεντίας, και ζήτησε τις εισηγήσεις «σοφών», όπως του Γιάννη Σπράου, το 1997. Η έκθεση (για ανάπτυξη, συνταξιοδοτικό, βιομηχανία, γεωργία, δημόσια διοίκηση κ.λπ.) της επιτροπής της οποίας ηγείτο, λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε με τέτοια σφοδρότητα, που υποχρέωσαν τον τότε πρωθυπουργό να την… κρύψει στα συρτάρια του. Το μετάνιωσε (που υπέκυψε στο πολιτικό κόστος) και αργότερα, αρχές του νέου αιώνα, εμπιστεύθηκε τον καθηγητή Τάσο Γιαννίτση να εκπονήσει το «νέο ασφαλιστικό», για το (ήδη από τότε ημιθανές…) κοινωνικό σύστημα. Μόνο που, πάλι, ο Σημίτης φοβήθηκε τις τεράστιες αντιδράσεις που ξεσήκωσαν οι προτάσεις Γιαννίτση (και κυρίως αυτές που ξέσπασαν μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ!) και έκανε πίσω…
Σήμερα, οι πάντες αναγνωρίζουν ότι αν είχαν υιοθετηθεί, με παραλλαγές έστω, οι προτάσεις ή κάποιες από αυτές των εκθέσεων Σπράου, αν είχε εφαρμοσθεί το «αντιλαϊκό» σχέδιο Γιαννίτση για τις συντάξεις, η Ελλάδα ίσως να μην έφθανε στη χρεοκοπία και τα μνημόνια, να είχε σήμερα ένα σύγχρονο, νεωτερικό, εξωστρεφές, ανταγωνιστικό οικονομικό-παραγωγικό μοντέλο. Άλλη μια χάντρα στο εθνικό κομπολόι των χαμένων ευκαιριών…
Δεν θέλουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να προβληματιζόμαστε, έστω. Τι λέει ο Σημίτης; Ότι η έκθεση Πισσαρίδη είναι μιας πρώτης τάξεως «βάση συζήτησης». Κανείς δεν της ζήτησε να συντάξει ένα «εγχειρίδιο πολιτικής εφαρμογής», ένα άκαμπτο «μπούσουλα» δράσης. Τεκμηριωμένες εισηγήσεις διατυπώνονται, πρόσφορες για αλλαγές, προσαρμογές, βελτιώσεις, επεκτάσεις. Και ούτε η ίδια η επιτροπή ισχυρίζεται ότι συνέταξε τις… 12 εντολές.
Διαπίστωσε (όπως και… οι πάντες!) ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε χειρότερη θέση από ό,τι ήταν 30 χρόνια πίσω... Ότι απαιτούνται μεταρρυθμίσεις (που… όλοι ευαγγελίζονται, αλλά δεν τολμούν), εκσυγχρονισμός του παραγωγικού μοντέλου για να μπορεί να είναι ανταγωνιστικό, περισσότερη ελευθερία στην επιχειρηματικότητα, συνδυασμένη, όμως, με νέους ρυθμιστικούς κανόνες που το κράτος θα επιβάλλει την τήρησή τους, διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα όσο «δύσκολες» είναι οι αλλαγές και η υιοθέτησή τους, πολλαπλάσια δύσκολη είναι η εφαρμογή τους!
Με άλλα λόγια, μια… αξονική τομογραφία της ελληνικής πραγματικότητας, που επισημαίνει όλες τις ολέθριες «ιδιαιτερότητές» της, προτείνει ιδέες και τρόπους θεραπείας τους, σε μια κατεύθυνση ζωτικής αλλαγής πορείας, για ένα νέο ξεκίνημα -αν δηλαδή θέλουμε να ελπίζουμε σε κάποιο μέλλον.
Αν βγάλει κανείς τα παραμορφωτικά κομματικά και ιδεοληπτικά γυαλιά και διαβάσει ψύχραιμα και χωρίς ιδιοτέλεια την έκθεση Πισσαρίδη, θα διαπιστώσει ότι απλώς αποτελεί ένα…. μάζεμα, μια ομογενοποίηση όσων κατά καιρούς έχουν προταθεί για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας -και της κοινωνικής συνοχής- και τα οποία ουδέποτε επιχειρήθηκε καν να εφαρμοστούν και να δοκιμαστούν. Λόγω πολιτικού κόστους και αντιδράσεων μιας κοινωνίας που σιχαίνεται τις αλλαγές και βολεύεται στην αδράνεια…
Μόνο που το κόστος αυξάνει γεωμετρικά όταν δεν καταβάλλεται στην ώρα του, και όταν η αδράνεια μετατρέψει την καθημερινότητα σε τέλμα, οι αντιδράσεις γίνονται επαναστάσεις…
Και, αλήθεια, θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ για… ποια από όλα αυτά η «αντιεπιτροπή» του θα εισηγηθεί τα εντελώς αντίθετα;