Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκαν σε κοινή γραμμή, στέλνοντας ένα μήνυμα που είναι βέβαιο ότι εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Η συμπόρευση Κυριάκου Μητσοτάκη - Στέφανου Κασσελάκη επιτεύχθηκε με αφορμή την απόφαση του Βρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ να αναβάλει τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, επειδή ενοχλήθηκε από τις δηλώσεις του για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Αθήνα.
Ο Μητσοτάκης, μιλώντας στο BBC, είχε εκφράσει το πάγιο ελληνικό αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων, επισημαίνοντας ότι η αφαίρεση των γλυπτών από τον Παρθενώνα ισοδυναμεί με την κατάτμηση της Μόνα Λίζα, διερωτώμενος: «Αν κόβαμε μισή τη Μόνα Λίζα και η μισή ήταν στο Λούβρο, τι θα συνέβαινε;». Λίγο μετά τη συνάντησή του με τον ηγέτη των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ, ο οποίος τάσσεται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών, ο Μητσοτάκης πληροφορήθηκε ότι ο Σούνακ ακύρωσε την προγραμματισμένη τους συνάντηση. Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ενόχλησή του, δηλώνοντας: «Όποιος πιστεύει στην ορθότητα και στο δίκαιο των θέσεών του δεν φοβάται ποτέ την αντιπαράθεση επιχειρημάτων».
Λίγη ώρα αργότερα ήρθε η έκπληξη από τον Στέφανο Κασσελάκη. Με μια ανάρτησή του στο X ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπασε την παράδοση του κόμματός του, που μας έχει συνηθίσει σε «τυφλή» αντιπολίτευση, και στήριξε ευθέως τον Έλληνα πρωθυπουργό, γράφοντας: «Είναι απαράδεκτη η απόφαση του Βρετανού Πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ να ακυρώσει την προγραμματισμένη συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη. Η υπόθεση των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ζήτημα που υπερβαίνει το πρόσωπο του εκάστοτε Έλληνα Πρωθυπουργού και τις κομματικές αντιπαραθέσεις.
Είναι εθνική υπόθεση που αφορά την Ιστορία ενός ολόκληρου λαού. Και ηθικό ζήτημα που αφορά την ξεδιάντροπη κλοπή πολιτισμικού πλούτου από τον φυσικό του χώρο. Απαιτούμε, λοιπόν, σεβασμό από όλους στους θεσμούς και στα δίκαιά μας».
Δεν γνωρίζουμε αν η δήλωση Κασσελάκη εγκαινιάζει μια νέα αντίληψη περί αντιπολίτευσης. Είναι νωρίς να βγάλουμε τέτοιο συμπέρασμα και καλό είναι να μην το διακινδυνεύσουμε. Δεν μπορεί όμως να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι ένας πολιτικός αρχηγός που κατά γενική ομολογία δεν ανταποκρίνεται στο πολιτικό στερεότυπο που έφτιαξε τόσα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Το ερώτημα είναι αν σκοπεύει να τον ακολουθήσει σε βάθος χρόνου κι εάν το κόμμα του είναι διατεθειμένο να τον ακολουθήσει.
Πάντως, σε αυτή την ελληνοβρετανική διαμάχη συνέβη κάτι ασυνήθιστο: στη Μεγάλη Βρετανία, όπου υπάρχει μακρά παράδοση συναίνεσης σε θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, κυβέρνηση και αντιπολίτευση κινούνται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στην Ελλάδα, από την άλλη, όπου η πολιτική συναίνεση σπανίζει, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έστειλαν ένα σπάνιο μήνυμα που ενισχύει την ελληνική θέση στη διεκδίκηση ενός δίκαιου αγώνα.