Ομολογώ πως δεν περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν ημέρα που η Αμερική θα αντιμετώπιζε αισχρά τους Δυτικούς συμμάχους της και θα έκανε τα γλυκά μάτια στο καθεστώς Πούτιν. Αυτό κι αν είναι η μεγαλύτερη ιστορική ανατροπή του αιώνα.
Όσα ξέραμε για τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ΗΠΑ, για τον μεταπολεμικό σύμμαχο, για την απόβαση στη Νορμανδία, για τον Ψυχρό Πόλεμο, πάνε στράφι. Η Ευρώπη εδώ και 80 χρόνια δήλωνε πίστη και αγάπη στις ΗΠΑ, οι οποίες γενναιόδωρα της το ανταπέδωσαν (λόγω φασιστικού και κομμουνιστικού κινδύνου), πληρώνοντας για την ασφάλεια και την ανοικοδόμησή της. Τώρα με τον Τραμπ τα πράγματα αλλάζουν. Και η αλλαγή είναι ιστορική.
Η νέα διοίκηση των ΗΠΑ ετοιμάζεται να ξεπουλήσει στεγνά την Ουκρανία και να την παραδώσει στον Πούτιν. Ενδιαμέσως έστειλε στο Μόναχο τον αντιπρόεδρο Βανς για να ταπεινώσει την Ευρώπη και να παραδώσει μαθήματα περί δήθεν πτωχευμένης ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Αδιανόητο. Έστειλε άνθρωπο να μας νουθετήσει πάνω σε ιδανικά και αξίες που γεννήθηκαν εδώ!
Τι συμβαίνει; ρώτησαν σχετικά τον ιστορικό του Yale Timothy Snyder, που ήταν παρών στην υβριστική ομιλία του Τζέι ντι Βανς στο Μόναχο, και εκείνος απάντησε αφοπλιστικά:
«Είμαι στο Μόναχο και άνθρωποι μου ζητούν να αποκωδικοποιήσω την ομιλία Βανς. ΟΚ. Στη γλώσσα του Βανς "ελευθερία του λόγου" σημαίνει "Αφήστε τον Μασκ να δρομολογήσει τις εκλογές" και "δημοκρατία" σημαίνει "Αφήστε τη Ρωσία να δρομολογήσει τις εκλογές". Πάμε παρακάτω. Το 2025 αφορά στο τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι, όχι στο τι λένε οι Αμερικανοί».
Η Ευρώπη δεν έχει ακόμη συνέλθει από την ομιλία Βανς, την οποία εξέλαβε ως εχθρική σύνοψη της ιδεολογίας MAGA, μια ομιλία ακροδεξιά, στην οποία κατηγόρησε τις δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες ότι σκοτώνουν την ελευθερία (!). Πρόκειται για ευθεία επίθεση στον πυρήνα της ύπαρξης της Ευρώπης, όπως έχει συγκροτηθεί μετά τον Πόλεμο. Προκλητικά, επίσης, ο Βανς συνέχισε την απαράδεκτη εμπλοκή της υπερδύναμης ΗΠΑ, υποτιθέμενης συμμάχου, στη γερμανική εκλογική διαδικασία, δηλώνοντας τη στήριξή του στην υποψήφια της ακροδεξιάς AfD, ενώ αρνήθηκε να συναντήσει τον Γερμανό καγκελάριο.
Μα δεν αντιλαμβάνεται την έννοια «νεοναζί»; του έγραψαν οι New York Times. Ο Βανς, που το 2016 αποκαλούσε τον Τραμπ «Χίτλερ», τώρα αγαπά όσους ξεπλένουν το Τρίτο Ράιχ; Είναι άλλο πράγμα να αντιτίθεται κανείς στην αχαλίνωτη και παράνομη μετανάστευση, η οποία έχει προκαλέσει οργή και απόγνωση σε ΗΠΑ και Ευρώπη, και άλλο να «παίζει» με σύμβολα και συνθήματα ναζιστικά. Και πώς ο Βανς κατηγορεί τους Ευρωπαίους συμμάχους ότι απορρίπτουν τις αξίες τους, όταν εκπροσωπεί μια αυταρχική αμερικανική κυβέρνηση που μας λέει ότι θα αγνοήσει δικαστικές αποφάσεις, θα εκδικηθεί πολιτικούς αντιπάλους και θα εκκαθαρίσει αμερόληπτους εισαγγελείς καριέρας και δημόσιους υπαλλήλους που εφάρμοσαν θεσπισμένους νόμους;
Όσο αδιανόητο και αν φαίνεται, η Αμερική, από στενή σύμμαχος, εμφανίζεται ως απειλή για την Ευρώπη. Η ισχυρότερη χώρα στον κόσμο έχει επικεφαλής μια παρέα εξτρεμιστών που αποδιοργανώνουν τον πλανήτη και εδραιώνουν μια αυταρχική κυριαρχία. Και το πιο αδιανόητο: Αυτή η παρέα επιδιώκει να κυριαρχήσουν (και) στην Ευρώπη παραρτήματα ομοϊδεατών ψεκασμένων και αντισυστημικών δυνάμεων, στο όνομα δήθεν της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας. Η στήριξη της παρέας Τραμπ προς τη φιλο-πουτινική Ακροδεξιά στην Ευρώπη («MEGA») είναι προκλητική και επιθετική. Προφανής στόχος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διάλυσή της.
Η ρητορική Βανς στο Μόναχο είναι η επίσημη αποκήρυξη της Δύσης. «Η νέα διοίκηση Τραμπ δεν βλέπει τον Πούτιν ως αντίπαλο, αλλά ως πρότυπο προς μίμηση» έγραψε, θορυβημένη, η Le Monde. Οι συνομιλίες που ξεκίνησαν στο Ριάντ, μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ (χωρίς την ΕΕ και το Κίεβο), έχουν στόχο να βγάλουν τη Ρωσία από την απομόνωση και τη δυσκολία. Δείτε εδώ, ο Μάρκο Ρούμπιο το ομολογεί ευθέως:
Είναι μια στιγμή ιστορική για το μέλλον των Ευρωπαίων, οι οποίοι άργησαν να καταλάβουν ότι παγιδεύτηκαν εξαρτώμενοι για την ασφάλειά τους από έναν σύμμαχο ο οποίος συμπεριφέρεται πλέον ως αντίπαλος. Το σοκ που επιβάλλει η διοίκηση Τραμπ ωφελεί από την άποψη ότι η Ευρώπη συνειδητοποιεί πως τα μέσα που έχει για την ασφάλειά της δεν επαρκούν. Μένει να δούμε αν μπορεί να κάνει και κάτι περισσότερο για να σώσει και τις Δημοκρατίες μας.