Θα ήθελα να ευχηθώ κυρίως «καλό κουράγιο» στην Έφη Αχτσιόγλου, που προβάλλει ως το απόλυτο φαβορί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι είδα τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν εναντίον της, με το «καλημέρα», συριζαίοι δημοσιογράφοι και «σύντροφοί» της και κατάλαβα ότι δεν έχουμε δει ακόμα τον πάτο του ΣΥΡΙΖΑ. Κατατρόμαξα με το μίσος, την εχθροπάθεια και την υστεροβουλία που κρύβει το κόμμα του «ηθικού πλεονεκτήματος» ακόμα και για τους δικούς του ανθρώπους.
Ο Βαξεβάνης κατεδάφισε τη νεαρή υποψήφια, παρομοιάζοντάς την με τον κωμικό ηθοποιό Ζακ Γαλιφιανάκη, που έκανε εκπομπή στην τηλεόραση ανάμεσα σε δύο φτέρες. Φιλικό στον ΣΥΡΙΖΑ σάιτ έγραφε ότι την Αχτσιόγλου προωθούν ντόπιοι επιχειρηματίες και ξένες πρεσβείες -«της διαπλοκής το κάγκελο» ήταν η φράση. «Την τύχη του Βενιζέλου και της Ντόρας θα έχει η Αχτσιόγλου», προέβλεπε. «Ένα πολύ μέτριο, δυσκοίλιο μανιφέστο που δείχνει προχειρότητα, η σκιά του Τσίπρα δυστυχώς την πλάκωσε», σχολίαζε γνωστό συριζαϊκό τρολ. «Λάθος η επιλογή στη φωλιά της ριζοσπαστικής Αριστεράς», καυτηρίασε ο Ν. Παππάς, ενώ ο Σπίρτζης υπονόμευσε τη νεαρή υποψήφια κρίνοντάς την ανεπαρκή στα οικονομικά. Τέλος, στο σάιτ του Κούλογλου έγραφαν ότι την Αχτσιόγλου στηρίζει το αποτυχημένο οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη που οδήγησαν το κόμμα στην εκλογική συντριβή. Αντιπαρέρχομαι τα σχόλια για «πολιτική Barbie» και για «νέα Δαμανάκη του 3%». Αν έχεις τέτοιους συντρόφους, τι τους θέλεις τους εχθρούς. Κάνουν τη δουλειά μόνοι τους.
Ήταν τόσο δηλητηριώδη τα εσωκομματικά βέλη εναντίον της Αχτσιόγλου, που εγώ, αν και δεν φημίζομαι για φιλοσυριζαϊκά αισθήματα, μπροστά τους μοιάζω με αρσακειάδα. Αλλά, ειλικρινά, γέλασα όταν διάβασα ότι ο κ. Τσίπρας παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να βάζει τον Βαξεβάνη και τους άλλους δικούς του να εξευτελίζουν κάθε υποψήφιο πρόεδρο, για να επανέλθει ως... σωτήρας!
Βέβαια, η Έφη Αχτσιόγλου θα μπορούσε καλύτερα. Πρώτα το εικαστικό κομμάτι: η νεαρή πολιτικός επέλεξε το Ωδείο Αθηνών (επειδή «ξέρει γαλλικά και πιάνο», όπως διάβασα), κάθισε ανάμεσα σε δύο φίκους, πάνω σε μια διάφανη καρέκλα μάρκας Kartell, ντυμένη στα λευκά, συν πουκάμισο με γραβάτα, σε στιλ power Armani. «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», με υπότιτλους ριζοσπαστικής Αριστεράς, εν ολίγοις. Η δήλωσή της, παρότι νεφελώδης, θύμιζε Τσίπρα, χωρίς τον στόμφο του πρώην. Άρα η ίδια αποτυχημένη συνταγή, με άλλο πρόσωπο; Και αν κρίνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να καταψηφίσει όλα τα νομοσχέδια της κυβέρνησης, τότε προς τι τόσο αλληλοφάγωμα και σπαραγμός, για να γυρίσουν στα ίδια; Και εν τέλει: Αν πίσω από το νέο πρόσωπο και την ήρεμη φωνή κρύβονται επιδέξια ο ίδιος «πολακισμός» και η αλαζονεία της «ανίκητης» Αριστεράς. Αν, πλην Αχτσιόγλου, δούμε υποψηφίους στον ΣΥΡΙΖΑ έναν που δεν μιλάει ελληνικά, και κάποιον που καταδικάστηκε με 13-0 από ειδικό δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος, τότε κακώς ασχολούμαστε καλοκαιριάτικα.
Ασυντόνιστοι υπουργοί και άλογα
Ξεσηκώθηκαν διάφοροι ευαίσθητοι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ σχολιαστές με την έφιππη και την πανεπιστημιακή αστυνομία. Αντί να ξεκαθαρίσουν τη δική τους στάση για την ψήφο αποδήμων και να παραδεχθούν ότι ο Κ. Μητσοτάκης «γλέντησε» τον Ερντογάν στο Βίλνιους, κόπτονται για τα άλογα του Νότη Μηταράκη. Δηλαδή για μια άστοχη ιδέα που κρύβει μια νότα ψευτο-μεγαλείου, αλλά ως εκεί.
Όσον αφορά την πανεπιστημιακή αστυνομία, για να καταργηθεί κάτι, πρέπει πρώτα να έχει υπάρξει. Μια κακή ιδέα ήταν, εξαρχής, αφού και αστυνομία έχουμε, και το πανεπιστημιακό άσυλο έχει καταργηθεί, άρα μπορούν να μπουκάρουν ελεύθερα. Ας βάλουν καλύτερα χέρι στους πρυτάνεις που αρνούνται να πετάξουν τους χούλιγκαν από τα ιδρύματα.
Παρά τις επιτυχίες, δείχνει ασυντόνιστη η κυβέρνηση και δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις με το «καλημέρα». Η μεγάλη διαφορά των 24 μονάδων από τον δεύτερο έφερε μια απαράδεκτη χαλαρότητα. Αλλά η κυβέρνηση είναι για να κυβερνά σοβαρά, όχι για να συγκρίνεται με τους υπόλοιπους. Ούτε, π.χ., να κυνηγάει τα τραπεζικά στελέχη ο Φλωρίδης, αντί να λύσει τον γόρδιο δεσμό της Δικαιοσύνης. Δεν χρειάζονται οι αυτάρεσκες selfies του Δένδια, οι ατελείωτες αναρτήσεις της Κεραμέως, οι κομπασμοί κάποιων άλλων. «Κανείς να μην καταδεχθεί να γίνει διακονιάρης εφήμερης δημοσιότητας, με εύκολους και θορυβώδεις τρόπους», έλεγε, προ ημερών, ο Κ. Τασούλας, κοιτάζοντας προς την αντιπολίτευση. Ας απευθυνόταν, πρωτίστως, στη δική του κυβέρνηση.