Σαράντα πέντε χρόνια από την ίδρυσή του συμπληρώνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Αλλά η επέτειος δεν θυμίζει τίποτε από τις παλιές «3 του Σεπτέμβρη να περνάς…». Γκρίζα, μελαγχολική και αμήχανη, θα εορτασθεί από… το ΚΙΝΑΛ όχι με κεντρική πανηγυρική εκδήλωση, αλλά με μια «θεματική» στη Λάρισα.
Η δημόσια και απερίφραστη αμφισβήτηση της πολιτικής (αλλά και της ίδιας προσωπικά, ως αρχηγού) της κ. Φώφης Γεννηματά που άσκησε μόλις δυο μέρες πριν από την 45η επέτειο ο γιος του ιδρυτή και αδελφός του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Παπανδρέου και η ταυτόχρονη επίθεση του κ. Παύλου Γερουλάνου ότι «το Κίνημα Αλλαγής πνίγηκε στην εσωστρέφειά του, ούτε η ηγεσία του δεν το θεωρεί επιτυχημένο», δεν είναι ούτε τυχαίες ούτε σημειολογικά αποφορτισμένες.
Κεντρικός στόχος των «παρεμβάσεων», η αμφισβήτηση της ηγεσίας της σημερινής Προέδρου, η ουσιαστική διάλυση του ΚΙΝ.ΑΛ και η επιστροφή του ενιαίου ΠΑΣΟΚ, καθώς επίσης και η αύξηση των πιέσεων που δέχεται κατά καιρούς η κ. Γεννηματά από πολλά στελέχη, στο προσεχές Συνέδριο να μην επιδιώξει την δια ανατάσεως της χειρός των ελεγχόμενων συνέδρων επανεκλογή της, (ένα σενάριο που η ίδια προωθούσε), με το αιτιολογικό ότι δεν μπαίνει θέμα εκλογής Προέδρου όταν αυτός είναι ήδη επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ, αλλά να προσφύγει στην εκλογή από την βάση.
Η αντίδραση του ΚΙΝ.ΑΛ
Την… ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ, την απέρριψε αμέσως και κατηγορηματικά το ΚΙΝΑΛ. Ο γραμματέας του Κινήματος Μανώλης Χριστοδουλάκης, όταν ρωτήθηκε σχετικά υπενθύμισε ότι το Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ προ πέντε μόλις μηνών αποφάσισε την ενιαία πορεία του κόμματος. Προειδοποίησε μάλιστα πως αυτές οι αποφάσεις δεν μπορούν να τίθενται υπό αμφισβήτηση.
«Η βάση του χώρου μας τοποθετήθηκε ξεκάθαρα πριν από 5 μήνες 65.000 μέλη μας εξέλεξαν δημοκρατικά τους αντιπροσώπους μας για το Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής και αυτοί δημοκρατικά και ομόφωνα, αποφάσισαν την ενιαία λειτουργία του κόμματος μας. Ετσι θα προχωρήσουμε από εδώ και στο εξής. Οι αποφάσεις αυτές του ανώτερου οργάνου του κόμματος, ειδικά όταν είναι τόσο πρόσφατες, δεν μπορούν να τίθενται υπό αμφισβήτηση» τόνισε ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ.
Παράλληλα, πηγές της Χαριλάου Τρικούπη σχολιάζοντας τα όσα είπαν δημοσίως ο Νίκος Παπανδρέου και ο Παύλος Γερουλάνος, τόνιζαν με νόημα ότι όταν γινόταν το εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ και οι δυο ήταν «απόντες» και ότι η εκλογή της Φώφης Γεννηματά έγινε από την βάση και όχι από τον κομματικό μηχανισμό. Ενώ σημειώνουν ότι η εντύπωση που δίνουν τα δύο στελέχη, είναι ότι επιδιώκουν ένα ρόλο μέσα στον χώρο και περισσότερο από λύσεις στα προβλήματα της ΠΑΣΟΚογενούς αριστεράς, την προσωπική τους προβολή.
Ο Νίκος Παπανδρέου ζητά επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ
Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής, ο Νίκος Παπανδρέου σημειώνει ότι «δεν γίνεται να πετάμε στον κάδο της ιστορίας τα σύμβολά του, επειδή κάποιοι έχουν ενοχικό σύνδρομο για τα όποια λάθη του παρελθόντος» και ζητάει Συνέδριο, ώστε να γίνει ομογενοποίηση των τάσεων και των επιμέρους κομμάτων, κάτω από την ομπρέλα του ΠΑΣΟΚ. Προσθέτει δε με νόημα ότι στο Συνέδριο ο αρχηγός πρέπει να εκλεγεί από τη βάση, «και φυσικά να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ…»
«Το να θέλουν ορισμένοι να αποφύγουμε τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ από την βάση είναι ένα βήμα προς τα πίσω, μια οπισθοδρόμηση στις πραγματικές μας αξίες. Αν δεν γίνουν εκλογές όπως ορίζει το καταστατικό, το κόμμα θα μπει σε μια ανώφελη και επικίνδυνη εσωστρέφεια που θα συρρικνώσει και άλλο την όποια απήχηση έχει ακόμη στον κόσμο. Η προσπάθεια «αποΠΑΣΟΚοποίησης» έγινε με μία σειρά αποτυχημένων εγχειρημάτων όπως η «Ελιά», η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και εν τέλει και το «Κίνημα Αλλαγής». Αυτό το μήνυμα αποκόμισα απ’ τα ταξίδια μου ανά την Ελλάδα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής. Και όχι μόνο εγώ: Το ίδιο μήνυμα αποκόμισαν όλοι οι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές.»
«Λαγός» του Γιώργου ή κινείται αυτόνομα;
Κύκλοι του ΠΑΣΟΚ αλλά και στελέχη και βουλευτές που αποφεύγουν επί του παρόντος να πάρουν ανοιχτά θέση, ανέφεραν ότι η δημόσια παρέμβαση του Νίκου Παπανδρέου ενδεχομένως να μην αποτελεί «διευκόλυνση» πιθανολογούμενων σχεδίων του αδελφού του Γιώργου (που εξακολουθεί να είναι τυπικά Πρόεδρος της «συνιστώσας» του ΚΙΝ.ΑΛ, ΚΙΔΗΣΟ), αλλά να είναι καθαρά προσωπική πρωτοβουλία του ίδιου, που κατά πληροφορίες τελευταία σκέπτεται να επιδιώξει ηγετικό, ίσως και αρχηγικό, ρόλο στην υπό αναζήτηση και προβληματισμό «ορθόδοξη» δημοκρατική παράταξη. Ορισμένοι, μάλιστα, μιλούν ακόμη και για «τυπικές σχέσεις» μεταξύ των δύο αδελφών.
Ο κ. Γερουλάνος
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η παρέμβαση-θέση εναντίον της κ. Γεννηματά του κ. Παύλου Γερουλάνου, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, με την στήριξη του ΚΙΝ.ΑΛ. Παλαιότερα υπήρξε «πουλέν» του Γιώργου, υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησής του, ο οποίος όμως δεν τον ακολούθησε στο ΚΙΔΗΣΟ, παραμένοντας συνεπής στο ΠΑΣΟΚ ο Γερουλάνος έχει και προσωπικούς - θεμιτούς νομίζουμε - λόγους να είναι δυσαρεστημένος. Στις δημοτικές εκλογές συγκέντρωσε περίπου διπλάσιο ποσοστό από αυτό του κόμματός του, αλλά η κα Γεννηματά δεν τον έχρισε υποψήφιο Α’ Αθήνας στις βουλευτικές.
Είναι άγνωστο εάν και κατά πόσο οι ταυτόχρονες δημόσιες παρεμβάσεις Νίκου Παπανδρέου και Παύλου Γερουλάνου είναι τυχαίες, οπότε δεν θα πρέπει ν’ αποκλεισθεί και κάποια προσωπική φιλοδοξία του δεύτερου να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο, ή προϊόν κάποιας προσυνεννόησης.
Η στάση του ΓΑΠ
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, εμφανίζεται… αριστοκρατικά αποστασιοποιημένος από τις ενδοΚΙΝ.ΑΛ- ΠΑΣΟΚ αναταράξεις. Ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που το διέσπασε και δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ του οποίου ακόμη τυπικά ηγείται, ο άνθρωπος που σήμερα συνεργάζεται με αυτούς που… διέσπασε και οι οποίοι τον δέχθηκαν ως αρχηγό άλλου κόμματος-συνιστώσα του ΚΙΝ.ΑΛ, περιορίζεται σε δημόσιες καθαρά φιλο-ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήσεις του. Τελευταία ταυτίστηκε απόλυτα με την κριτική της Κουμουνδούρου για τις επιχειρήσεις της αστυνομίας στα Εξάρχεια, ως για να υπενθυμίζει (σύμφωνα με την κριτική στελεχών του ΠΑΣΟΚ) την σταθερή άποψή του ότι το ΚΙΝ.ΑΛ, πρέπει να προσεγγίσει τάχιστα και με «ανοικτό μυαλό» τον ΣΥΡΙΖΑ, εγκαταλείποντας την τακτική των ίσως αποστάσεων μεταξύ κυβέρνησης ΝΔ και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αμηχανία της κ. Γεννηματά
Ανήμερα της 45ης επετείου ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, η κ. Γεννηματά είναι αναγκασμένη όχι μόνο να διαχειρισθεί τις (δημόσιες και απερίφραστες, αλλά και με μισόλογα υποφώσκουσες) αμφισβητήσεις και ενστάσεις της ίδιας και της πολιτικής που ακολουθεί σε ένα πολιτικό σχηματισμό που δοκιμάζεται καθημερινά η συνοχή και ο προσανατολισμός του, αλλά και να αντιμετωπίσει τον αμφίπλευρο διεμβολισμό που δέχεται το ΚΙΝ.ΑΛ από δεξιά και αριστερά, από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσπάθειά της να κρατήσει διακριτές αποστάσεις και από τους δύο, σε μια λογική «βλέποντας και κάνοντας», ανάλογα με τις εξελίξεις και τους συσχετισμούς σε σειρά ζητημάτων (συνταγματική αναθεώρηση, εκλογικός νόμος, θεσμικός εκσυγχρονισμός του κράτους, οικονομική πολιτική κ.λ.π.), εκ των πραγμάτων έχει ημερομηνία λήξεως. Οι ρυθμοί που ακολουθεί ο κ. Μητσοτάκης, στενεύουν δραματικά τα περιθώρια του «βλέποντας και κάνοντας». Και το γεγονός ότι η κυβέρνηση μόνο για λόγους συμβολικούς χρειάζεται την ψήφο του ΚΙΝ.ΑΛ για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, καθιστά ακόμη πιο πιεστική την ανάγκη της κ. Γεννηματά να «μετρήσει» τις δυναμικές και τις ισορροπίες στο ΚΙΝ.ΑΛ, και ν’ αποφασίσει σύντομα ποια πολιτική ταυτότητα και προσανατολισμό θα επιδιώξει να του δώσει…