Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην συνέντευξή του στην προηγούμενη «Καθημερινή της Κυριακής», άφησε εμμέσως πλην σαφώς να εννοηθεί ότι από το φθινόπωρο, αν τα ποσοστά των εμβολιασμών συνεχίσουν να κινούνται σε ανεπαρκή επίπεδα προκειμένου να υπάρξει «ανοσία αγέλης», θα ληφθούν μέτρα, κάποιας μορφής «υποχρεωτικότητα» εμβολιασμού, τουλάχιστον σε συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες. Μάλιστα. Και γιατί το φθινόπωρο, για να ‘χουμε καλό ρώτημα, και όχι… χθες;
Δεν θα είχαμε αποφύγει τη νέα έξαρση της πανδημίας (κάποιοι επιμένουν ότι άρχισε ήδη το τέταρτο κύμα…), την επιστροφή σε τετραψήφιους αριθμούς κρουσμάτων ημερησίως, και με αυξητική τάση, τους διασωληνωμένους, τους αυξημένους πάλι θανάτους;
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε «ζητήματα συνταγματικότητας», γενικώς και αορίστως. Το φθινόπωρο δεν θα υφίστανται; Η πορεία της πανδημίας ενάμιση χρόνο τώρα, έχει δείξει παγκοσμίως πως όσο δεν την αντιμετωπίζουμε άμεσα και καίρια, με ότι κάθε φορά επιβάλλεται, κερδισμένη είναι αυτή, όχι η ανθρώπινη κοινότητα…
Η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει λάθη και ολιγωρίες της στην λήψη μέτρων- και όχι μόνο στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, όπως αναφέρθηκε ο κ. Μητσοτάκης. Υπήρξε κάποια υπεραισιοδοξία, η αδήριτη ανάγκη επανεκκίνησης της οικονομίας κάποιες στιγμές επεκράτησε της υπερβολικής, έστω, επιφυλακτικότητας, του φόβου. Και το πληρώσαμε. Δεν πρωτοτυπήσαμε στην Ελλάδα, τα ίδια ισχύουν σε ολόκληρο τον κόσμο…
Οι επιστήμονες (μαθαίνουν και αυτοί από τις εξελίξεις, τις μεταλλάξεις, τις πρωτοφανείς αντοχές του ιού) έχουν διαπιστώσει πλέον και επισημαίνουν προειδοποιητικά σε διεθνείς ιατρικές ανακοινώσεις, ότι ο covid διακρίνεται από φοβερή ταχύτητα και αποτελεσματικότητας στις μεταλλάξεις του. Μόνο ασφαλές τείχος αντιμετώπισής του, είναι το γενικευμένο τείχους των εμβολιασμών. Αν δοθεί στον ιό χρόνος και χώρος, αν δηλαδή βρει αρκετούς «ξενιστές» στην κοινότητα των εμβολιασμένων, μπορεί σταδιακά να παρακάμψει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και να γίνει τελικά άτρωτος. Εφιαλτικό…
Δεν ξέρω αν υπάρχουν και ποια είναι τα αξεπέραστα «συνταγματικά ζητήματα» για την επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού, ή αν θέλετε για πρόβλεψη κυρώσεων (κοινωνικών, οικονομικών, ελεύθερης διακίνησης κλπ.) τα οποία επικαλέστηκε ο κ. Μητσοτάκης. Αλλά κανένα νομικό κείμενο σε νόμο και σε σύνταγμα, δεν μπορεί να υπερισχύει της λογικής. Η δημόσια υγεία είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Όποιος την απειλεί και την υπονομεύει, είτε είναι… ψεκασμένος , είτε είναι θρησκόληπτος των θεωριών συνωμοσίας, είτε είναι φανατικός αντιεμβολιαστής, είτε πολιτικός προβοκάτορας, είτε απλώς… φοβάται, με τα τόσα που ακούει και διαβάζει, το εμβόλιο πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί άμεσα και αποφασιστικά δίχως δεύτερη σκέψη!
Έχει αναλογισθεί κανείς στο κυβερνητικό επιτελείο, ότι ένα ικανό ποσοστό αυτών που δεν έχουν εμβολιασθεί γιατί απλά φοβούνται, θα δεχόταν… ευχαρίστως την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, για να βρουν δικαιολογία να… ξεπεράσουν αναγκαστικά τον φόβο τους; Στην τελευταία δημοσκόπηση (κατά την οποία το περίπου 70% των ερωτηθέντων είναι υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού) το 40%, δηλαδή χονδρικά το 12% των «ανένδοτων», δηλώνει ότι «δεν θα κάνει ποτέ εμβόλιο!». Οι υπόλοιποι… το συζητάνε. Αυτούς δεν πρέπει να τους «σπρώξει» η κυβέρνηση, είτε με παρότρυνση είτε με «απαγορεύσεις»;
Ο κάθε άνθρωπος, να πληρώνει για τις δικές του επιλογές, όχι για τις επιλογές των άλλων. Και αυτή την αυτονόητη και αδιαπραγμάτευτη δικαιοσύνη, αρμόδια για να τη εξασφαλίσει και την επιβάλλει είναι μόνο η κυβέρνηση. Χωρίς δισταγμούς και καθυστερήσεις, υπολογισμό του πολιτικού κόστους (;) ή φόβο για τον σαματά που θα ξεσηκώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός, θα… βγει στα κάγκελα ακόμη κι’ αν η χώρα γίνει ξαφνικά Παράδεισος, είναι η κακοδαιμονία του, ο λόγος και η αιτία της μίζερης ύπαρξής του…
Αν η κατάσταση χειροτερέψει, όπως πολύ φοβούνται και προβλέπουν αν δεν επιδειχθεί ΤΩΡΑ πυγμή και αποφασιστικότητα, δεν είναι μόνο η οικονομία που θα βουλιάξει εντελώς από την επιδείνωση της πανδημίας. Μαζί της θα υποστεί τεράστιο πλήγμα και η κυβέρνηση, όχι επειδή … θα την κατακεραυνώνει ο κ. Τσίπρας, αλλά επειδή η φοβισμένη, πανικόβλητη, οργισμένη , αισθανόμενη απροστάτευτο έρμαιο κοινωνία, θα στραφεί εναντίον της, χωρίς να σκεφθεί καν τις δικές της ευθύνες! Και το «κάναμε ότι ήταν δυνατόν, ότι μπορούσαμε…», όχι μόνο δεν θα είναι πειστικό και αρκετό, αλλά θα εξοργίζει κιόλας.
Οι όμορφες επιτυχίες, όμορφα καίγονται και λησμονούνται. Τα «ωσαννά» στον Χριστό, πολύ γρήγορα έγιναν «σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν!»…