«Πρέπει να μετατρέψουμε το κακό αποτέλεσμα σε εφαλτήριο μιας νέας αρχής» είπε ο Αλέξης Χαρίτσης κατά την εναρκτήρια ομιλία του στη συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της Νέας Αριστεράς στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων.
Ο πρόεδρος της ΚΟ της Νέας Αριστεράς ανέπτυξε τις αιτίες της ήττας. Σχεδόν πάντα έναν κόμμα που προέρχεται από διάσπαση, δεν τα καταφέρνει στη πρώτη εκλογική συμμετοχή του, μην έχοντας μπορέσει να κατοχυρώσει μια διακριτή πολιτική ταυτότητα, κάτι που απαιτεί χρόνο, επισήμανε. Υποστήριξε ότι παράλληλα «αν ο πομπός δεν θεωρείται αξιόπιστος, το μήνυμα δεν πρόκειται να εισακουστεί, όσο καλό και αν είναι» και πως στην περίπτωση της Νέας Αριστεράς «δεν πείσαμε ότι είμαστε κάτι ριζικά καινούργιο σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ». Σημείωσε επίσης ότι «δεν καταφέραμε να πείσουμε για τη χρησιμότητα της ψήφου στη Νέα Αριστερά». Δηλαδή, εξήγησε, «στο ερώτημα που συνεχώς μάς ετίθετο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή το πώς η ψήφος στη Νέα Αριστερά θα συνέβαλε στην ανατροπή Μητσοτάκη, δεν μπορέσαμε να δώσουμε πειστική απάντηση».
Χαρίτσης: Ένα κόμμα που παίρνει 2,45% στις ευρωεκλογές, δεν χρειάζεται μόνο μικροδιορθώσεις
Ο κ. Χαρίτσης υπογράμμισε ότι ένα κόμμα που παίρνει 2,45% στις ευρωεκλογές, «δεν μπορεί να πει απλώς ότι θα κάνουμε ορισμένες μικροδιορθώσεις και θα καβατζάρουμε τον κάβο». Τόνισε ότι στην πορεία προς το συνέδριο του φθινοπώρου πρέπει να αξιολογηθεί με παρρησία τόσο η πολιτική και η λειτουργία μας όσο και τα πρόσωπα που την εφάρμοσαν, «με πρώτο και καλύτερο εμένα. Αυτό είναι η λογοδοσία στην πράξη». Η προετοιμασία προς το συνέδριο, είπε, δεν πρέπει να είναι απλώς μια οργανωτική κομματική δουλειά, αλλά μια διαδικασία πολιτικού μετασχηματισμού της Νέας Αριστεράς. «Πρέπει να μετατρέψουμε το κακό αποτέλεσμα σε εφαλτήριο μιας νέας αρχής».
Υποστήριξε ότι παρά τη δύσκολη κατάσταση υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες διεξόδου για τη Νέα Αριστερά, για τρεις λόγους: Πρώτον, η αποδυνάμωση Μητσοτάκη από τις ευρωεκλογές, αναπροσαρμόζει τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού και ανοίγει νέους χώρους για την αντιπολίτευση. Δεύτερον, το εκλογικό αποτέλεσμα έβαλε σε διπλή παράλληλη κρίση τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Σχολίασε ότι «στο ΠΑΣΟΚ ετέθη θέμα ηγεσίας ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρός του φαίνεται ότι εξωθεί ένα σημαντικό τμήμα του κόμματος στην αποχώρηση» και πως «στον αγώνα δρόμου μεταξύ Ανδρουλάκη και Κασσελάκη για την ηγεμονία στην προοδευτική αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι απάντησαν ‘κανένας από τους δύο'». Τρίτον, η Νέα Αριστερά δεν ξεκινά από το μηδέν.
Ο κ. Χαρίτσης τόνισε ότι «για την Αριστερά, χωρίς κόμμα δεν υπάρχει πολιτική» και ζήτησε «να συγκροτήσουμε λοιπόν το κόμμα μας και να το διευρύνουμε» και να προστατευθεί από δύο μεγάλους κινδύνους: «απ' το να παγιδευτούμε στην αλαζονική αυτάρκεια της μειοψηφίας, να βυθιστούμε στον σεχταρισμό της ιδεολογικής καθαρότητας, να θεωρήσουμε ότι δεν φταίμε εμείς για το αποτέλεσμα, αλλά ο λαός που δεν ήταν αρκούντως αριστερός και ψήφισε λάθος». Δεύτερος κίνδυνος, είπε, «να μπούμε σε ένα γαϊτανάκι περί ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς, από το οποίο απουσιάζουν τόσο το πολιτικό περιεχόμενο όσο και οι κοινωνικές αναφορές. Ένα γαϊτανάκι στο οποίο περισσεύουν η έωλη διαδικασιολογία, ο μεσσιανισμός, οι προσωπικές στρατηγικές, η μεταπολιτική». Τόνισε ειδικότερα ότι η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελεί ένα γνήσιο αίτημα του αριστερού και προοδευτικού κόσμου, το οποίο «εμείς ασφαλώς υιοθετούμε και είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για την ευόδωσή του». Υποστήριξε ότι όμως «ο Μητσοτάκης και η Δεξιά θα πέσουν μόνο αν βρεθεί αντιμέτωποι με ένα μέτωπο που θα εκφράζει κάτι τελείως διαφορετικό: ιδεολογικά, αξιακά, πολιτικά, κοινωνικά». Υπογράμμισε ότι για τη Νέα Αριστερά ο διάλογος για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου μετώπου απέναντι στη Δεξιά έχει τέσσερις προγραμματικούς άξονες: Ο πρώτος άξονας είναι η Ειρήνη, ο δεύτερος άξονας αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη, ο τρίτος άξονας είναι η κλιματική δικαιοσύνη και ο τέταρτος άξονας είναι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Ο σεβασμός στο Κράτος Δικαίου.
Ο κ. Χαρίτσης, τέλος, είπε ότι «η συγκρότηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία αποτελεί πολιτικό παράδειγμα πανευρωπαϊκής εμβέλειας για τη δυνατότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική ζωή και να βάλουν ανάχωμα στη φαιά απειλή της Ακροδεξιάς».