Ο κύριος λόγος που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας αδυνατούν να αναλύσουν τα αίτια της εκλογικής συντριβής είναι γιατί αν το κάνουν θα πρέπει να αμφισβητήσουν τον ίδιο τον εαυτό τους.
Τα ρίχνουν λοιπόν στην αντιπολίτευση, στον ανώριμο λαό, στην κακή επικοινωνία, στο εκλογικό σύστημα, στην εικόνα Βαβέλ του κόμματός τους. Επινόησαν κάθε ψυχο-παθολογικό κίνητρο για τους Έλληνες που τους έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα. Ωστόσο τα αίτια της αποτυχίας δεν είναι αυτά. Είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει πλέον την εποχή μας, δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες και τις προσδοκίες των Ελλήνων. Δεν τον χρειάζονται πλέον.
Και πριν το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύτηκε σαν Βαβέλ και κυρίως με χυδαιότητα, ύβρεις και απειλές κατά των αντιπάλων. Τότε όμως αυτή η τακτική ανταποκρινόταν στο κλίμα απόγνωσης των «αγανακτισμένων» Ελλήνων που βρίσκονταν αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία και είχαν πέσει σε απελπισία. Πλειοψηφικά τότε, Έλληνες που δεν ανήκαν καν στην Αριστερά, ήθελαν να ακούνε για κρεμάλες και εκδίκηση και πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ που υποσχόταν έξοδο προς τον παράδεισο με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Γρήγορα κατάλαβαν και πλήρωσαν το κόστος των επιλογών τους, ειδικά η μεσαία τάξη. Κατανόησαν ότι το παρά φύσιν μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πλήττει την εικόνα της χώρας, βλάπτει την ελληνική οικονομία και εν κατακλείδι και την τσέπη τους. 'Εστειλαν από τότε το μήνυμα στον κ. Τσίπρα σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, βουλευτικές, δημοτικές και ευρωεκλογές. Όσο οι Έλληνες έβρισκαν τα πατήματά τους, απέρριπταν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μη συμβατό με τις ανάγκες τους.
Τον ΣΥΡΙΖΑ τιμώρησαν οι πολίτες και για τη στάση του στην αντιπολίτευση. Όταν ο Μητσοτάκης κατέλαβε το Κέντρο, ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να μετακινηθεί προς τα εκεί, περιέφερε ένα κακιασμένο και θολό αφήγημα, το οποίο εν έτει 2023 δεν αγγίζει κανέναν. Βγήκε στον δρόμο να συμπαρασταθεί στον Κουφοντίνα και στους μπάχαλους. Ανέδειξε σε στρατηγική την τοξικότητα και τις ύβρεις, έκλεισε το μάτι σε κάθε περιθώριο. Υιοθέτησε ένα σκληρό κόκτεϊλ λαϊκισμού και λάσπης, πολιτεύτηκε με απειλές να τους βάλει όλους φυλακή. Κούρασε και απογοήτευσε κάθε πολίτη με κοινή λογική.
Είναι επομένως αδύνατον για τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για τον ηγέτη του να ερμηνεύσουν τι έφταιξε και συνετρίβησαν στις εκλογές, διότι είναι δύσκολο να εγκαταλείψουν παραδοχές μιας ζωής, να αλλάξουν τρόπο σκέψης και έκφρασης, ή να υιοθετήσουν άλλο πολιτικό γλωσσάρι σε ένα μήνα. Αρνούνται να αποδεχθούν ότι στην ουσία το 20% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είναι ένα ηχηρό μήνυμα: οι πολίτες τού αμφισβητούν πλέον την ιδιότητα του κόμματος εξουσίας. Και όσο κι αν επιχειρήσουν κάποιο «λίφτινγκ» στην εικόνα, όσο κι αν αποσύρουν τα ενοχλητικά στελέχη τους, τίποτα δεν μοιάζει ικανό να αλλάξει τους συσχετισμούς στην κάλπη. Η ελληνική κοινωνία είναι αλλού και το δήλωσε με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, στην κάλπη. Προτίμησε το αίσθημα ασφάλειας, τη θετική προοπτική, το σίγουρο και ξεκάθαρο μήνυμα, εκτινάσσοντας το ποσοστό της ΝΔ, πέρα από κάθε πρόβλεψη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το σενάριο «αριστερής παρένθεσης» αρχίζει και αχνοφαίνεται ως μια πιθανή εξέλιξη στην Ελλάδα. Υποπτεύονται ότι δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που τους οδήγησε στην εξουσία, αλλά οι συνθήκες μιας περιόδου χρεοκοπίας και μνημονίων. Ότι ο κ. Τσίπρας καβάλησε με επιτυχία το κύμα μιας εποχής αγανάκτησης και οργής, που σήμερα δεν υπάρχει πια.
Ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ, για να διασωθεί, υιοθέτησε το νέο σλόγκαν της «παντοδυναμίας» και «αλαζονείας» του Μητσοτάκη. Πάντα η ίδια εμμονή στα αρνητικά μηνύματα! Τι πιο αλαζονικό και υβριστικό από το να κατακρίνεις τον λαό ότι έχει «θολό μυαλό» επειδή επέλεξε άλλον για πρωθυπουργό και να τον εκφοβίζεις πως θα πληρώσει το λάθος του; Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν αρνητικό για την κοινωνία, επανέλαβε προχθές ο κ. Τσίπρας, από τη Νίκαια. Πρωτοφανές να πιστεύει ότι στις εκλογές οι πολιτικοί κρίνουν τούς ψηφοφόρους, αντί για το αντίθετο.
Στην πραγματικότητα, η σηµερινή αντιπολίτευση δεν φοβάται την παντοδυναμία του Μητσοτάκη αλλά τη δική της αδυναμία. Ξέρει πως μπροστά στα νέα δεδομένα θα πρέπει να μεταμορφωθεί και να προσαρμοστεί. Κι ο δρόμος είναι μακρύς ώσπου να εγκαταλείψει την εχθροπάθεια, τη μειοψηφική ατζέντα, τις απειλές, τη ρητορική της αυταπάτης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εγκαταλείψει μία ιδεολογική μάχη που έχει κριθεί οριστικά από χρόνια και να βρει άλλο δρόμο. Και δυστυχώς, αυτός που θα δυσκολευτεί περισσότερο από όλους να αλλάξει είναι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος ενώ ο κόσμος βρίσκεται στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, εκείνος πλασάρεται ακόμα ως ριζοσπάστης αριστερός, με γαρύφαλλα και υψωμένες γροθιές.