Σοκαρίστηκε το πανελλήνιο συνειδητοποιώντας ότι ο πρωθυπουργός εννοεί αυτά που λέει: Δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, αλλά στην ώρα τους, το 2023, είπε.
Μαθημένοι στα ήξεις αφήξεις των ηγετών, που κάνουν υπολογισμούς μόνο για την καρέκλα, και δήθεν για το γενικό καλό, το να εμφανίζεται ένας πολιτικός πιστός στις θεσμικές του θέσεις, με εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, αλλά και στην κρίση του λαού, μας ακούγεται όντως απίστευτο.
Ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε, μάλιστα, να βγει στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και να επαναλάβει τη δέσμευσή του για εξάντληση της τετραετίας. Την είχε ήδη ανακοινώσει πολλές φορές, αλλά δεν γινόταν πιστευτός. Μιλώντας, λοιπόν, στον Παύλο Τσίμα, με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, στις 7 Ιουλίου του 2019, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι αναλαμβάνει το κόστος που μπορεί να κρύβει ο «δύσκολος χειμώνας» που έχουμε μπροστά μας.
Υπογράμμισε κυρίως τη «βόμβα της απλής αναλογικής», σημειώνοντας ότι η χώρα δεν μπορεί να βρεθεί με υπηρεσιακή κυβέρνηση σε μια δύσκολη περίοδο -εννοώντας να κάνει εκλογές επί δύο τουλάχιστον μήνες.
«Αν το φθινόπωρο είναι εκρηκτικό, είναι σώφρον να εκχωρήσουμε τη διακυβέρνηση σε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση;» διερωτήθηκε, προσθέτοντας ότι η δική του ευθύνη είναι να διασφαλίσει τη «σταθερότητα και την κυβερνησιμότητα». «Παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας και αν αυτό έχει πολιτικό κόστος, ας το έχει», είπε με έμφαση.
Σοκαρίστηκε ξανά το πανελλήνιο με τη φράση «παίρνω το ρίσκο της σταθερότητας». Δεν ακούς κάθε μέρα αυτό που υπονόησε ο κ. Μητσοτάκης, ότι δηλαδή οι θεσμοί δεν είναι φτιαγμένοι για να εξυπηρετούν τη συγκυρία ή συγκεκριμένα πολιτικά και προσωπικά συμφέροντα, αλλά την εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία, άρα το γενικό συμφέρον. Και για να γίνει εντελώς κατανοητό, ο πρωθυπουργός θύμισε τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή και οικονομική κρίση που τον συνοδεύουν, την τουρκική απειλή και την πανδημία. Πράγματι, όλα αυτά καθιστούν απαγορευτικές τις πρόωρες εκλογές, για όποιον νοιάζεται για το γενικό και όχι το κομματικό συμφέρον.
Σημείωση: την προηγούμενη φορά που κάποιος πολιτικός μίλησε για ρίσκο ήταν όταν ο κ. Τσίπρας πήρε το ρίσκο να μεταδοθεί ο ιός κόβιντ στις πορείες για τον Κουφοντίνα. Ο κ. Μητσοτάκης πήρε το ρίσκο της σταθερότητας της χώρας, εν μέσω διεθνούς κρίσης, ακόμη κι αν έχει πολιτικό κόστος. Είναι να μην ακούγονται σαν κινέζικα όσα λέει ο πρωθυπουργός;
Σίγουρα πολλοί ανακουφίστηκαν με την απόφαση του κ. Μητσοτάκη να μην ενδώσει σε πιέσεις και δημοσκοπικούς πειρασμούς για φθινοπωρινές κάλπες, ό,τι κι αν λέγαμε αναλυτές και δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ. Εκτιμώ ότι χάρηκαν στο ΠΑΣΟΚ, γιατί κερδίζουν χρόνο ώστε να εμπεδώσουν την παρουσία του νέου αρχηγού στην κοινή γνώμη και να ξυπνήσουν λίγο τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν πρόωρη στασιμότητα. Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ θα ένιωσαν ανακούφιση, κανείς δεν βιάζεται να χάσει, οι δημοσκοπήσεις επιμένουν σε καθαρή ήττα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές. Ουσιαστικά, ολόκληρο το σύστημα ήθελε εξάντληση της τετραετίας, παρά τις «κραυγές» και τα άνοστα αστεία για «μάδημα της μαργαρίτας», ορισμένων στην Κουμουνδούρου, που ζητούν εκλογές από πέρυσι, αλλά τώρα πανηγυρίζουν για τη μετάθεση της κάλπης.
«Δεν ψάχνω κάποιο δημοσκοπικό ξέφωτο για να κάνω εκλογές» ξεκαθάρισε ο πρωθυπουργός, σαν να έλεγε δεν έχω λόγο να βιαστώ αφού δεν μπορούν να με περάσουν οι άλλοι. Πιστεύω ότι εκεί βρίσκεται το κουμπί της επιμήκυνσης του εκλογικού χρόνου. Διότι, όσο η αντιπολίτευση πασχίζει να αποκτήσει εκλογικό πλεονέκτημα με τα μπιιιιπ Αρβανίτη στην ευρωβουλή και τα γαμι@@σαι στις συναυλίες του Λεξ, τι να φοβηθείς; Ακόμη και οι μετρήσεις του Δραγασάκη βρίσκουν τη ΝΔ πιο συμπαθητικό κόμμα από τον ΣΥΡΙΖΑ!
Ωστόσο, στην Ελλάδα, και μάλιστα με την αναμενόμενη οικονομική θύελλα του χειμώνα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί ως τον Μάιο του 2023. Και μόνο το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή οικονομία βυθίζεται σε ύφεση και οι Γερμανοί προειδοποιούν για δελτίο στη θέρμανση, δείχνει ότι τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν άσχημα στην Ελλάδα, τους επόμενους μήνες. Μακάρι ο πρωθυπουργός να αντλεί τη σιγουριά του από κάτι που εμείς αγνοούμε, προσώρας. Και να ισχύσει, τελικά, για όλους μας, ο στίχος του Διονύση Σαββόπουλου, που θύμιζε κάποιος, εύστοχα, «τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε, γι’ άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε».