Ήταν θέμα χρόνου. Η υβριστική αναίδεια του Αλέξη Τσίπρα (εδραζόμενη, προφανώς, στο «δικαίωμα» που του παρείχε το φαντασιακό θεώρημα περί «ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς»…) να επιτίθεται χυδαία και κατ’ εξακολούθηση στην οικογένεια (ζώντες και τεθνεόντες…) του πολιτικού του αντιπάλου, κάποια στιγμή θα του γύριζε μπούμερανγκ…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επέλεξε να αντιδράσει στο ίδιο ύφος (που δεν του ταιριάζει και δεν μας έχει συνηθίσει…) στην πιο κατ’ αυτόν πρόσφορη στιγμή: 15 μέρες πριν από τις κάλπες, και με την επικαιρότητα να κυριαρχείται από την χυδαιότητα Πολάκη, την πρωθυπουργική ύβρη ν’ αναφερθεί σ’ ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ για το Μάτι και τους 102 νεκρούς σε…«ξαναζεσταμένο φαγητό», και την αποκάλυψη των μυστικών (κυρίως αυτό) διακοπών του κ. Τσίπρα λίγες μέρες μετά την συγκεκριμένη τραγωδία, πάνω σε σκάφος των… ελίτ πλουτοκρατών που ( από αριστερή κεκτημένη, προφανώς…) συνεχίζει να στηλιτεύει!
Και τι του είπε; Ότι του λοιπού, αντί να τον προσφωνούν «να’ τος, να’ τος ο πρωθυπουργός», θα τον υποδέχονται με το σύνθημα «να’ τος, να’ τος ο Τσίπρας ο σκαφάτος!»
Στριμωγμένος και αγχωμένος από την δυσμενή γι’ αυτόν επικαιρότητα, τις ξεροκέφαλες δημοσκοπήσεις, και την διάψευση των προσδοκιών του ότι η πρόταση εμπιστοσύνης, στην οποία μετέτρεψε την πρόταση μομφής κατά Πολάκη, θα του «έβγαινε», ο πρωθυπουργός καταφανέστατα οργισμένος και εκτός εαυτού, απευθυνόμενος στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού του είπε στον ενικό «είσαι πολύ μικρός εσύ για να μιλάς για μένα!», επέστρεψε στις επιθέσεις εναντίον της οικογένειας Μητσοτάκη, την…Μαρέβα και την επιχειρηματική της δραστηριότητα, τον πύργο της στην Γαλλία, το εξοχικό «μεσοτοιχία με του Χριστοφοράκου», τον κουμπάρο του (που δεν είναι…) Μαρινάκη «που διώκεται για ναρκωτικά», τον πλούτο της οικογένειας Μητσοτάκη «που δεν δούλεψε ποτέ, αλλά μόνο σταδιοδρόμησε στην πολιτική…», το… παρακράτος (επί ΣΥΡΙΖΑ;) που κινητοποίησε ο Μητσοτάκης… για να παρακολουθεί την ιδιωτική του ζωή και να τον βγάζει φωτογραφίες στα σκάφη που ξεκουράζεται εν κρυπτώ…
Νόμισε πως για μιαν ακόμη φορά η συνήθης επιθετική τακτική του, θα έμενε αναπάντητη. Και τ’ άκουσε. Στο επίπεδο και με το ύφος που ο ίδιος θεωρούσε αποκλειστικά και προνομιακά δικό του…
Του θύμισε πως η οικογένειά του πλούτισε επί χούντας, τον ρώτησε για τους σκοτεινούς συνομιλητές Φλαμπουράρη και Παπά που μπαίνουν στο Μαξίμου από… την πίσω πόρτα, του εξήγησε ότι ο ίδιος έχει απομυθοποιήσει την γοητεία της εξουσίας γιατί την γεύτηκε από μικρός ενώ αυτός την ανακάλυψε και την απολαμβάνει αχόρταγα όψιμα, και τα γνωστά.
Μάλλον θα έχει μετανοιώσει για την επίθεση ο κ. Τσίπρας. Γιατί του γύρισε αυτεπίστροφη. Και τα’ χασε. Για τις δραστηριότητες της οικογένειάς του, δεν απάντησε παρά… την επομένη, με γενικολογίες που αφήνουν κενά, και με βάση κατά κύριο λόγο την… αριστεροσύνη του πατέρα του. Επίμαχες λεπτομέρειες (που αναφέρει, ας πούμε, ο κ. Φ. Ιωαννίδης σε συνέντευξή του…) για τον βίο των αδελφών Τσίπρα επί χούντας, αποφεύχθηκαν… Και από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, όσο και από την αδελφή και τον εξάδελφό του που φιλοξενήθηκαν στην κρατική ΕΡΤ…
Εντάξει, ο κ. Τσίπρας που ήρξατο χειρών αδίκων, «πληρώθηκε» με το ίδιο νόμισμα. Έστω κι’ αν για να απαντηθούν οι επί 4 χρόνια στοχευμένες και κάτω από την μέση επιθέσεις του, «έπρεπε» η Βουλή να εμφανίσει μια εικόνα θλίψης και απογοήτευσης, κατάντιας και πολιτικής ευτέλειας….
Το πρόβλημα είναι, ότι το προχθεσινό «θέαμα», μάλλον δεν αποτελεί παρά το… πρελούδιο του τι πρόκειται να «παιχτεί» εντός και εκτός Βουλής μέχρι τις αποφασιστικές βουλευτικές εκλογές. Η προεκλογική περίοδος, δεν θα χαρακτηρισθεί από πόλωση και ακραία αντιπαράθεση, αλλά από τη εμφυλιοπολεμική αγριότητα που θα κυριαρχήσει. Τα πρόδρομα σημάδια, δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία…
Και το ερώτημα που έπεται, είναι αν ένα τέτοιο κλίμα, θα έχει εκλογική επίπτωση στην κοινωνία, αν θ’ αλλάξει δραματικά την εικόνα στην οποία επιμένουν οι δημοσκοπήσεις, αν μπορεί να προκαλέσει ανατροπές- και προς ποια κατεύθυνση. Το ΚΙΝ.ΑΛ, μπορεί να ευνοηθεί από ενός τέτοιου είδους προεκλογικό αγώνα. Ασφαλώς, ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι η ΧΑ, από την «αηδία» κάποιων προς τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις. Και αναμφίβολα, ο μεν κ. Τσίπρας περιχαρακώνει τους φανατικά «αριστερούς» ψηφοφόρους (αυτό τον ενδιαφέρει κυρίαρχα, να μην χάσει άλλους, ενδεχομένως και ν’ αυξήσει την φτενή συσπείρωσή του), ο δε κ. Μητσοτάκης δείχνει έναν «τσαμπουκά», που μια (σημαντική…) μερίδα του κόμματός του τον κατηγορούσε ότι στερείται…
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ή έκπτωση της πολιτικής κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης στα πρωτοφανή προχθεσινά επίπεδα, άσχετα με το ποιος ξεκίνησε το «ύφος» αυτό, μακροπρόθεσμα, δεν προοιωνίζεται τίποτε θετικό και αισιόδοξο. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευτελίσει πολύ, δια… λόγων και έργων, τον δημόσιο διάλογο και εν γένει βίο. Και κάθε νέο «επεισόδιο» που καταγράφεται (ξαναλέμε, άσχετα με το ποιος ήρξατο χειρών αδίκων), εγκαθίσταται στο συλλογικό υποσυνείδητο ως «σύνηθες», οιονεί «κεκτημένο», πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί το… επόμενο χειρότερο, που θα προκαλέσει μικρότερη εντύπωση!
Ο κ. Μητσοτάκης εμφάνισε προχθές έναν «άλλο εαυτό», που αντιλαμβάνεται ότι δεν του ταιριάζει και δεν τον εκφράζει, και ελπίζουμε να το έκανε στο πλαίσιο μιας προεκλογικής τακτικής να μην αφήνει «χώρο», έστω αυτού του επιπέδου, σ’ ένα αδίστακτο και αποθρασυνόμενο αντίπαλο. Γιατί, δεν μπορεί παρά να κατανοεί ότι η «απομίμηση» Τσίπρα και η αποδοχή να παίξει στο «γήπεδό» του, μεσομακροπρόθεσμα δεν θα τον ωφελήσει. Ούτε ως υπεύθυνο ηγέτη της χώρας σε τέτοιες απαιτητικές συγκυρίες, αλλά και ούτε ως αρχηγού μιας παράταξης που δείχνει, υπό την αρχηγία του, ν’ αλλάξει εποχή…