Τα μνημόσυνα γίνονται στις 40 ημέρες από τον θάνατο του νεκρού. Στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο διαρκεί η νεκρανάσταση: ο Κασσελάκης διέγραψε τον Πολάκη στις 25 Ιουλίου και στις 3 Σεπτέμβρη τον επανέφερε.
Ο Πολάκης έφυγε με μια ανακοίνωση Φάμελλου και επέστρεψε, σαράντα ένα 24ωρα μετά, με ένα τηλεφώνημα Παππά.
Δείγμα και αυτό της αλλοπρόσαλλης τακτικής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ; Σίγουρα. Αλλά, κυρίως, ένδειξη της ατολμίας του κ. Κασσελάκη. Και, πάνω απ’ όλα, απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί νομοτελειακά σχεδόν τη γονιδιακή γραμμή του πολακισμού. Ενός ύφους άσκησης πολιτικής που ίσως κάποτε, σε περιόδους βαθιάς κρίσης, έκοβε εισιτήρια στα πολιτικά ταμεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που πλέον - έχοντας περάσει σε εποχή κανονικότητας - έχει ακυρωθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Η «μισή» διαγραφή του Παύλου Πολάκη (μόνο από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ) είχε ξενίσει εξαρχής. Τώρα αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για μια ακόμη επικοινωνιακή πομφόλυγα Κασσελάκη ή μια επιπολαιότητα της στιγμής. Και όταν τα πράγματα ζορίζουν, αυτό που μετράει είναι τα κομματικά «κουκιά». Μια αντίληψη που έχει πληρώσει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα -ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου, κανείς δεν εξήγησε γιατί διεγράφη ο Πολάκης και τι μεσολάβησε ώστε να επιστρέψει. Ο βουλευτής Χανίων ετέθη εκτός ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ με απόφαση Κασσελάκη, μετά τις απρέπειες στη Βουλή για συνεργάτιδα του Άδ. Γεωργιάδη, προκαλώντας τη συγκινησιακή φόρτιση της Αθηνάς Λινού. Δεν διεγράφη για τη ΜΚΟ Prolepsis που εκείνη διευθύνει -ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι θέμα με αυτό, όπως ισχυρίζεται ο κ. Πολάκης.
Από την αγέρωχη επίδειξη πυγμής, ο Κασσελάκης έπεσε στο επίπεδο του Ζήκου/Χατζηχρήστου στην ταινία «Της Κακομοίρας»: «Μαλώνεις ρε;», «Μαλώνω». «Μάλωσε μόνος σου, δεν μαλώνω εγώ! Του την έσκασα, τον εξευτέλισα». Κάπως έτσι εκτυλίχθηκαν τα πράγματα με τον Πολάκη.
Είναι προφανές ότι η επιστροφή του «ασώτου» εδράζεται σε μικροκομματικούς υπολογισμούς, ενόψει Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο Κασσελάκη φουντώνει, ο Πολάκης απειλεί με πρόταση μομφής και ζητά αλλαγές στην ηγεσία, η εσωκομματική αντιπολίτευση τον προκαλεί να στήσει κάλπες.
Η απάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να διώξει τη Λινού, να εκπαραθυρώσει τον Φάμελλο ορίζοντας (με οριακή πλειοψηφία) τον Ν. Παππά επικεφαλής της ΚΟ και να επαναφέρει τον Πολάκη, ευελπιστώντας στην επιρροή τους στο κομματικό σώμα, μήπως δεν χάσει την καρέκλα του.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι ο Παύλος Πολάκης μπορεί να είναι αυτός που θα τον ρίξει, οπότε τσάμπα η επίθεση φιλίας...
Ο Στέφανος Κασσελάκης ξεκίνησε ως αουτσάιντερ στην κούρσα διαδοχής του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Πολύ γρήγορα απέκτησε οπαδούς, καθώς κόμιζε μια άλλη εικόνα πολιτικού αρχηγού, έξω από τα καθιερωμένα: ομογενής εξ ΗΠΑ, κατά τεκμήριο έξυπνος, με πορεία στην ιδιωτική οικονομία, με επικοινωνιακό χάρισμα «αδιαμεσολάβητης» επαφής με τον κόσμο, κυρίως μέσω Tik Tok. Ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και… πήρε νύχτα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Υποσχέθηκε ότι μαθαίνει πολύ γρήγορα... Αλλά δεν υπολόγισε ότι τον μαθαίνουν εξίσου γρήγορα. Η πληθωρική εξωστρέφειά του τροφοδοτούσε μόνο τα πρωινάδικα και τις παραπολιτικές στήλες και όχι την εκλογική πελατεία του κόμματος. Παρ’ όλα αυτά, κρατούσε τα προσχήματα μιας ηγετικότητας, ιδίως μετά την καθαρή νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές, στη δημοσκοπική συγκράτηση του κόμματος μετά την πρώτη διάσπαση.
Ωστόσο, στο επεισοδιακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου επήλθε συμβιβασμός μετά την κόντρα με τους διαφωνούντες και τη Γεροβασίλη, η εικόνα άρχισε να ραγίζει.
Ήταν το πρώτο δείγμα ότι ο «τσαμπουκάς» Κασσελάκη ήταν, απλώς, θράσος. Μετά ήρθαν οι ευρωεκλογές και το πρώτο χαστούκι.
Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Ή, όπως έγραφε και ο ασύγκριτος Μανόλης Αναγνωστάκης: «Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε»...