Τo πιο εύστοχο σχόλιο για το comeback Παπανδρέου, κατά τη γνώμη μου, κυκλοφόρησε στα social media: Τσίπρας και Παπανδρέου συζητούν, καθισμένοι σε πολυθρόνες, αντικριστά. «Να πούμε "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά";», λέει ο Τσίπρας. Και ο Παπανδρέου του απαντά: «Μπα, τώρα προσπαθούν να ξεχάσουν τι σημαίνει Αριστερά!».
Ειλικρινά δεν το περίμενα, με όσα έχουν προηγηθεί, ο 69χρονος Παπανδρέου να απασχολεί τόσο έντονα τα πρωτοσέλιδα. Με μια «έφοδο» στο παιχνίδι ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, που δεν την περίμενε κανείς, ο πρώην πρωθυπουργός άναψε το ενδιαφέρον για ένα κόμμα που ως χθες έπαιζε στα ψιλά των ειδήσεων. Αλλά, ταυτόχρονα, πλήθυναν και τα ερωτηματικά για τις επιδιώξεις του. Κυρίως για το πόσο αποφασισμένος είναι να κρατήσει το ΚΙΝΑΛ ενωμένο.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει πραγματικό πολιτικό σχέδιο, η απόφαση για επάνοδο ελήφθη βεβιασμένα. Αρχικά, ο ΓΑΠ επεδίωξε να ματαιώσει την εσωκομματική εκλογή. Στη συνέχεια, προσπάθησε να ακυρώσει τους συνυποψηφίους του. Και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο πρώην πρωθυπουργός επιστρέφει, γιατί νομίζει ότι θα δικαιωθεί και θα εκδικηθεί. Αν και δεν πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί κάτι από τα δύο, εντούτοις το έργο ΚΙΝΑΛ απέκτησε σασπένς.
Πολλοί σχολίασαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν δικαιούται να διεκδικήσει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, επειδή διέσπασε το ΠΑΣΟΚ το 2015 και ίδρυσε το ΚΙΔΗΣΟ. Του προσάπτουν ότι άναψε ο ίδιος το «πράσινο φως» σε δεκάδες στελέχη και υπουργούς του (από Τζάκρη, Ραγκούση ως Βάρτζελη και Κουρουμπλή), καθώς και χιλιάδες ψηφοφόρους του, να μεταπηδήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ σε ερείπια. Θα απαιτηθούν εξηγήσεις. Είναι όντως ένα ακόμη παπανδρεϊκό παράδοξο: Ο ολετήρας γίνεται ο νέος σωτήρας. Διασπάς το κόμμα που σε έκανε πρωθυπουργό, αλλά επιστρέφεις στην Ιστορία, ως βουλευτής, χάρη στη Φώφη Γεννηματά. Και μόλις η Φώφη δηλώσει αδυναμία, διεκδικείς ολόκληρο το «μαγαζί» που εκείνη κράτησε στο μεταξύ ζωντανό. Αλλά, τέλος πάντων, επειδή η Ιστορία έχει αναλάβει ξανά να μας εκπλήξει, ο Παπανδρέου επέστρεψε και, γιατί όχι, έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει το ΚΙΝΑΛ, ακόμα και να κερδίσει την κούρσα.
Με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε στα γνωστά συνθήματα. Μίλησε για «προοδευτική διακυβέρνηση», υπονοώντας τον ίδιο και την παράταξή του, και για «συντήρηση», υπονοώντας τη ΝΔ. Αυτές οι ταμπέλες είναι, ωστόσο, παρωχημένες. Η διεύρυνση Μητσοτάκη στο Κέντρο και η προσήλωσή του σε κεντρώα στρατηγική κάνουν τη ΝΔ επιδραστική ακόμη και σε κεντροαριστερά ακροατήρια. Φάνηκε αυτό σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι πάνω από 70% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ συγκινούνται από τις μεταρρυθμίσεις και τη διεύρυνση της ΝΔ προς τα αριστερά.
Από την άλλη, φαίνεται πλέον καθαρά πως η στροφή του Αλέξη Τσίπρα προς το κεντρώο ακροατήριο συνεχώς ματαιώνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί την «πρόοδο», όσο οχυρώνεται πίσω από μια κρατικίστικη, αριστερή ορθοδοξία. Θέλουν, επομένως, λίγο ξεσκόνισμα οι όροι που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός. Γιατί, αλλιώς, θα καταντήσει κωμωδία ο μεν Τσίπρας να μιμείται τον Ανδρέα του '80 και ο ΓΑΠ να απαντά με συνθήματα από την εποχή του πατέρα του.
Με τα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» που είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, όλοι καταλάβαμε ότι μάλλον μπορεί να περιλαμβάνει και τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τα γνωστά σενάρια για την απλή αναλογική, σύμφωνα με τα οποία η χώρα μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες της στα κόμματα της παλαβής Αριστεράς! Θέλω να πιστεύω ότι ούτε ο Παπανδρέου δεν ασπάζεται αυτό το ενδεχόμενο. Ο πρώην πρωθυπουργός ξέρει το έντονο αντιΣΥΡΙΖΑ κλίμα των εκλογέων του ΚΙΝΑΛ, που δεν έχουν ξεχάσει τα «Ολαντρέου», τους Πινοσέτ, τους «γερμανοτσολιάδες», τον εκμαυλισμό στελεχών και ακροατηρίου. Κανείς στο ΚΙΝΑΛ δεν θα ήθελε μια συγκυβέρνηση με τον Πολάκη στο υπουργείο Υγείας, τον Κρίτωνα Αρσένη υπουργό Ενέργειας και τον Βαρουφάκη υπουργό Οικονομίας. Μόνο κάτι φαντάσματα που κουβαλάει ο ΓΑΠ στο περιβάλλον του το προπαγανδίζουν...
Πιθανόν ο Παπανδρέου να ελπίζει ότι με το κριτήριο της «προοδευτικής διακυβέρνησης» θα προσελκύσει τους πρώην «πράσινους» ψηφοφόρους, που μεταπήδησαν στα χρόνια της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά, βλέπουμε… Αλλά εδώ, βέβαια, ελλοχεύει ο κίνδυνος η προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ να ωθήσει και άλλους ψηφοφόρους προς το αντίθετο ρεύμα, δηλαδή προς τη σημερινή κυβερνώσα παράταξη. Δεν γνωρίζω για ποια από αυτά τα υποθετικά σενάρια είναι προετοιμασμένος ο Γιώργος Παπανδρέου.
Σε κάθε περίπτωση, η αλλαγή ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής θέτει επιτακτικά το ζήτημα του ιδεολογικού προσανατολισμού του. Ένα Συνέδριο με αυτό το αντικείμενο θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Η απάντηση στο ερώτημα «αυτοδυναμία ή συνεργασία και με ποιον» πρέπει να απαντηθεί, με βάση ιδεολογικά χαρακτηριστικά και πολιτική κατεύθυνση. Θέλουν το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ κόμμα μεταρρυθμίσεων και ανορθωτικών αλλαγών, ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού της χώρας, ή συνέχιση συντεχνιακών και κρατικοδίαιτων λογικών, χωρίς ανοιχτό ορίζοντα; Μπορεί απλά να το θέλουν για «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άποψη αυτή, η υποψηφιότητα ΓΑΠ είναι ένα αίνιγμα, αφού κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα στρίψει το τιμόνι στο πεδίο της πολιτικής και των συμμαχιών, αν κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές, μιας και είναι εντελώς απρόβλεπτος.