Πολύ θα ήθελα να δω αυτόν τον… «καθρέφτη καθρεφτάκι του» στα σκοτεινά υπόγεια της μυσταγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε μέρα διαβεβαιώνει τον Τσίπρα που στέκεται μπροστά του πως αυτός «είναι ο καλύτερος», όχι μόνο για το κόμμα και την Ελλάδα, αλλά την Ευρώπη ολόκληρη. Και βλέπουμε…
Άμα έχεις τέτοιο καθρέφτη, τι να σε επηρεάσει το ερώτημα « Πρόεδρε, μήπως δεν αρέσουμε πια;» που του έθεσε ο αναιδέστατος, ασεβής, προπέτης Κούλογλου; Τι να καταλάβεις από τις ξεροκέφαλες δημοσκοπήσεις, που δυο χρόνια μετά τις εκλογές επιμένουν να δείχνουν την κυβέρνηση (με τα πάμπολλα λάθη που έχει κάνει για ν’ αντιμετωπίσει τις απανωτές κρίσεις που της ήρθαν κατακέφαλα) να προηγείται με ποσοστό διαφοράς πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που έβγαλαν οι κάλπες τον Ιούλιο του ’19, και ο ΣΥΡΙΖΑ να μην μπορεί να καρπωθεί κάτι από την φθορά της;
Είναι απλό, «δεν αρέσουν πια…»! Και για να «αρέσουν» στην κοινωνία που τους γυρίζει την πλάτη, δεν είναι λύση αυτό που πρότεινε στον κ. Τσίπρα ο Τόσκας «για να επιστρέψουμε στην εξουσία, πρέπει να απευθυνθούμε στους συντηρητικούς, στους θρησκευόμενους στους εθνικιστές…», γιατί μια τέτοια κωλοτούμπα όχι μόνο δεν θα τους φέρει κόσμο (πιθανότατα θα χάσουν κι’ όλας…)αλλά θα καταστούν και γελοίοι, τσαρλατάνοι…
Αρκεί, απλώς, να συμφιλιωθούν με την ιδέα και να προσαρμοστούν ανάλογα, ότι άλλαξαν οι καιροί, πως οι απανωτές κρίσεις ωρίμασαν την κοινωνία, πως σήμερα για να φτάσεις στη εξουσία, δεν χρειάζονται «γιουρούσια» που στηρίζονται σε «άνω πλατείες» και χυδαία εκμετάλλευση της οργής, της απόγνωσης, του θυμού του κόσμου. Τα ψέματα, δεν πείθουν – άσε που ο ΣΥΡΙΖΑ κουβαλάει και έναν δυσβάστακτο κυβερνητικό απολογισμό στις πλάτες του. Δεν είναι πλέον ο «λευκός», χωρίς βαρίδια ΣΥΡΙΖΑ του ’12 και του ’15.
Αρκεί την θέση του φανατισμού και της ιδεοληψίας, της τακτικής του διχασμού και του μίσους, να πάρει η λογική, ο ρεαλισμός, η κατανόηση των νέων απαιτήσεων των καιρών. Ο σεβασμός της νοημοσύνης (και της μνήμης) της κοινωνίας.
Η αντιπολίτευση να στηρίζεται σε κριτική ουσίας στην κυβέρνηση, όχι σε εκμετάλλευση του θυμικού των ανθρώπων. Τον Μπάϊντεν λέει πως «γουστάρει» ο Αλέξης, αλλά τα αχνάρια του…Τράμπ ακολουθεί! Να επισημαίνει λάθη και παραλείψεις, να προτείνει στοιχειοθετημένες και ρεαλιστικές εναλλακτικές που στηρίζονται στις ανάγκες των καιρών και να μην βγαίνουν από ρετσέτες «βεβαιότητες» και ιδεοληψίες του… προπερασμένου αιώνα, ή έστω του περασμένου όπου η ιδεολογικοποίηση της πολιτικής και ο… χλευασμός της πραγματικότητας αν δεν συμφωνούσε με αυτή, συνιστούσε «ορθό λόγο»!
Δείτε τι γίνεται στην Παιδεία. Σε δημοσκόπηση πριν λίγες μέρες, το 71% των ερωτηθέντων συμφωνεί με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια, μεταξύ τους και το 56% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ! Κι’ όμως: Αλέξης, Φίλης, Ηλιόπουλος, «Εφ. Συν» «Αυγή» και «προοδευτικά» σαιτς μίλησαν για «σφαγή», καρμανιόλα», «παραλογισμό» που στερούν «το δικαίωμα στην παιδεία» σε κάποιες χιλιάδες υποψηφίων που κόπηκαν- η «Αυγή» βεβαιώνει μάλιστα ότι από τους 92.000 που διαγωνίστηκαν, κόπηκαν 35.000! Ο Φίλης, μάλιστα, μπροστάρης του «δίκιου του λαού», απαίτησε να… ανασταλεί ο νόμος για την ΕΒΕ, και να μπουν στα πανεπιστήμια όλοι όσοι διαγωνίσθηκαν! Νόμος είναι το δίκιο του λαού!
Δεν πάει το 71% να επικροτεί το νέο σύστημα ,που σημαίνει ότι η κοινωνία συνειδητοποιεί πως οι νέοι καιροί και οι προκλήσεις τους απαιτούν άλλης ποιότητας και επιπέδου ανώτατη παιδεία, όχι «να πάρει ένα πτυχίο, το παιδί να διορισθεί…». Ο ΣΥΡΙΖΑ των αιώνιων φοιτητών-κομματικών γκαουλάϊντερ, ξέρει… καλύτερα! Η δημιουργία, άλλωστε, ημιμορφωμένου προλεταριάτου που θα εξαρτάται από το κράτος των διορισμών και των επιδομάτων «πτυχίου», μπορεί να μην βολεύει την χώρα και τις ανάγκες των νέων προκλήσεων, αλλά βολεύει μια χαρά τον λαϊκισμό της κομματικό-ιδεολογικής ιδιοτέλειας…
Να μπαίνουν όλοι-χωρίς κριτήρια, χωρίς προσόντα, χωρίς πολλές φορές και πραγματική όρεξη για σπουδές! Θέλουμε, έχουμε ανάγκη από παιδεία που θα καταρτίζει επιστήμονες και ειδικούς σε κάποιος τομείς. Κι’ αυτό προϋποθέτει κριτήρια. Σ’ όλο τον κόσμο έτσι γίνεται- ακόμη και στις χώρες του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού παραδείσου, ίσχυαν και μάλιστα με μεγάλη αυστηρότητα ανάλογοι κανόνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτει συλλήβδην όλες τις αλλαγές που επιχειρεί στην παιδεία η κυβέρνηση συμβαδίζοντας… αλά μπρατσέτα με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές και την ΟΛΜΕ. Στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (ένα λειτούργημα που υποτίθεται αξιολογεί καθημερινά τα παιδιά μας!) , την αύξηση πρότυπων και πειραματικών σχολείων (λογικό αφού η αριστεία είναι… «ρετσινιά»!), την ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστήμια ώστε να μην καταλαμβάνονται και βανδαλίζονται από μπαχαλάκηδες και ναρκέμπορους, τις δεξιότητες, το ανώτατο όριο φοίτησης!
Όχι σε όλα όσα θέλει και απαιτεί το 71% της κοινωνίας που έχει διαφορετική άποψη και απαιτήσεις για την εκπαίδευση των παιδιών μας! Κόντρα στην διαμορφούμενη πραγματικότητα και τις ανάγκες ενός κόσμου που αλλάζει, κόντρα σε ότι ισχύει παγκοσμίως, κόντρα στην λογική!
Και μετά αναρωτιούνται…. «αν αρέσουν» και «γιατί ψοφάνε τα έρμα»;